အခုခ်ိန္ဆိုရင္ အပူအပင္ ကင္းမဲ့စြာနဲ ့ ကိုကို အိပ္ေပ်ာ္ ေနေလာက္ၿပီေပါ့၊၊ ကိုကိုရဲ့ အိပ္မက္ ကမၻာထဲကိိုေတာင္ ကၽြန္မ ၀င္ခြင့္ မရခဲ့ဘူးေနာ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုကိုဟာ ငယ္စဥ္ထဲက အိပ္မက္ မက္မက္ေလ့ သိပ္မရွိခဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို ့ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထူးဆန္းလိုက္ လဲေနာ္၊၊
သူ႔ဘ၀မွာ အိပ္မက္ဆိုလို႔နွစ္ခါပဲ မက္ဖူးတယ္တဲ့။ ကိုကို ျပန္ေျပာျပလို ့ သိရေတာ့ ကၽြန္မ အံ့ၾသမိတယ္။ ထူးဆန္းတာက ႏွစ္ခါပဲမက္ဖူးတဲ့ သူ႔အိပ္မက္ေတြဟာ မၾကာခင္မွာပဲ အျပင္မွာထပ္တူ ထပ္မွ် ျဖစ္လာခဲ့တယ္္ ဆိုပဲ၊၊
ပထမ အိပ္မက္က ကိုကို ့အေမ ကားေမွာက္ၿပီး ဆံုးသြားတယ္တဲ့၊၊ ဒုတိယ အိပ္မက္ကေတာ့ ကိုကိုတို ့ အိမ္ မီးေလာင္တယ္တဲ့၊၊ အိပ္မက္မက္ရင္ အိပ္မက္အတိုင္း ျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ အစြဲဟာ ကိုကို ့ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာာင္းေနၿပီ။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္မနဲ႔ မေတြ႔ခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေတြပဲ။ ကၽြန္မက ဒါဟာတိုက္ဆိုင္မွဳလို ့ ေျဖသိမ့္ေပမဲ့ ကိုကိုကေတာ့ အဲဒီလို မထင္ခဲ့ဘူး။
ကၽြန္မနဲ ့ကိုကို ခ်စ္သူျဖစ္စမွာ ကၽြန္မက
ကိုကို ငယ္ေလးအေၾကာင္းကို တစ္ခါမွ အိပ္မက္ မ မက္ဖူးဘူးေနာ္။ တစ္ခါေလာက္ အိပ္မက္မက္ရင္ ေကာင္းမယ္၊၊ ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာမ်ိဳး မက္လဲဆိုတာ ငယ္ေလး သိခ်င္လို ့။ ငယ္ေလးဆို ကိုကိုနဲ ့ ေလွ်ာက္လည္တယ္လို ့ ခဏ ခဏ အိပ္မက္ မက္တယ္။
စကား အဆံုးမွာ ေျပာင္းလဲသြားေသာ သူ ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ကၽြန္မ လန္ ့သြားမိတယ္။
`ေနာက္ဆိုရင္ အိပ္မက္မက္ဖို ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာနဲ ့။`
ကိုကိုရဲ့ ေဒါသတႀကီး တံု ့ျပန္မွဳဟာ ကၽြန္မ ရင္ကို နာက်င္ေစတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုကို ေျပာျပလို ့ သူ ့စိတ္အစြဲအလမ္းကို သိရၿပီး သူ ့အေပၚ နားလည္ခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ ကိုကိုရဲ ့ စိတ္ အစြဲေၾကာင့္ပဲ မၾကာခင္မွာ ေၾကကြဲစရာေတြ ၾကံဳေတြ ့ရေတာ့မယ္။ ကိုကို ့မွာ ကၽြန္မနဲ ့ ပတ္သက္လို့ အိပ္မက္ ထပ္မက္ခဲ့ ျပန္ျပီေလ။
အေမွာင္ထုေတြ သိပ္သည္းေနတဲ့ညမွာ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲ အေတြးေတြနဲ ့ တည္ၿငိမ္မွဳ ကင္းမဲ့ေနတယ္။ အိမ္ေခါင္မိုး သြပ္ျပားေပၚ ဆူညံစြာ က်ေနတဲ့ မိုးေရစက္ေတြရယ္၊ ေခါင္းအံုးေပၚကို က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြရယ္ ဘယ္သူနိဳင္မလဲ ၿပိဳင္ေန ၾကတယ္။ ကၽြန္မ မငိုခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မ်က္၀န္း ႏွစ္ဖက္က ပူေႏြးစြာ စီးက်ေနတဲ့ အရာေတြဟာ မ်က္ရည္စက္ေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ကၽြန္မ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
အိပ္ေဆး ေသာက္ၿပီး အိပ္လို ့မရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ႏွိပ္စက္ေနတာကေတာ့ အေတြးေတြ ပါပဲ။ မၾကာခင္မွာ က်ေရာက္ လာေတာ့မယ့္ အနာဂတ္ တစ္ခုရဲ့ နိဂံုးကို ျမင္ေနရၿပီ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ရရွိ ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္တဲ့ ကိုကို ့ရဲ့ ႏွစ္သိမ့္ ေခ်ာ့ေမာ့မဲ့ စကားသံ၊ ၾကင္နာ ယုယစြာ မ်က္ရည္သုတ္ ေပး မဲ့ လက္အစံုကို ကၽြန္မ ႀကိဳတင္ လြမ္းေမာ ေနမိတယ္ဆိုရင္ ရယ္ေနမွာလား ကိုကိုရယ္။
ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္ပဲ ကိုကို ့ မ်က္ႏွာကို ေငးေမာခြင့္၊ ကိုကို ့အနားမွာ ခၽြဲႏြဲ ့ၿပီး ဆိုးေန ခြင့္၊ ကိုကိုရဲ ့လက္ကို မွီတြဲရင္း အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္တို ့ကို ဘယ္ ကာလအထိပဲ ရႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဒါေတြ အားလံုးကို လက္လႊတ္ ဆံုးရွံဳးရမလဲဆိုတာ အစက မေတြးခဲ့မိေပမဲ့ အခုေတာ့ ကိုကို ့ေၾကာင့္ ေတြးေနရၿပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကၽြန္မက ကိုကိုနဲ ့ ပါတ္သက္လာရင္ ကိုကို ့ရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကို ဦးစားေပးသူပါ။ ကိုကို ့ကို ေတြေ၀ ေပ်ာ့ညံ့သူလို ့ မစြပ္စြဲရက္ေပမဲ့ ဖန္လာတဲ့ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ ရင္နာ မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာ တတ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ ကိုကိုဆိုတဲ့ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူကေတာင္ ကၽြန္မကို လက္ထပ္ဖို ့ စီစဥ္ၿပီးခါမွ ကၽြန္မဘ၀ထဲ၀င္ဖို ့ စိတ္မကူးေတာ့ပဲ ေရွာင္ဖယ္ဖို ့ ႀကိဳးစားေနၿပီမို ့ ကၽြန္မက ကိုကိုထက္ ပိုၿပီး ျပတ္သားေၾကာင္း ျပႏိုင္ရေတာ့မွာေပါ့။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ ကိုကို ေသခ်ာ စြဲၿမဲစြာ မွတ္ထားဖို ့ကေတာ့ကၽြန္မက ေက်ာခိုင္းၿပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ လွည့္ၾကည့္ေလ့ မရွိဘူး ဆိုတာကိုပါပဲ။
x x x x x x x x x x x x
သူဟာ ေတြေ၀ တတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူမနဲ ့ လက္ထပ္ဖို ့ကို အနည္းငယ္ တံု ့ဆိုင္းသလို ျဖစ္ခဲ့မိတာ ကိုေတာ့ သူ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါဟာ သူမကို မခ်စ္လို ့ မဟုတ္ပါ ဘူး။ လက္ထပ္ဖို ့ မရည္ရြယ္ပဲ အေပ်ာ္ သက္သက္ တြဲခဲ့တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း က်ိန္တြယ္ ၿပီး ေျပာရဲပါတယ္။ သူ ့ဘ၀မွာ ‘ငယ္ငယ္ခ်စ္’ ဆိုတဲ့ သူမတစ္ေယာက္ကိုပဲ စတင္ခ်စ္ခဲ့ၿပီး ဒီေန ့ ဒီအခ်ိန္ထိ စြဲစြဲ လမ္းလမ္း ျမတ္ျမတ္ ႏိုးႏိုး ခ်စ္ေနခဲ့တာကို ‘ငယ္ေလး’ လို ့ သူေခၚတဲ့ သူမ သိေအာင္ ေျပာျပခ်င္ေပမဲ့ သူမက လက္မခံ ခဲ့ေပ။
‘ကိုကို’ လို ့ ခၽြဲ့ႏြဲ ့စြာ ေခၚတတ္တဲ့ သူမရဲ ့အသံက္ို သူ ့ဘ၀ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ထိ ၾကားခ်င္ပါ တယ္။ လူႀကီး မိဘေတြ သေဘာ မတူၾကတာကို သူမကို ခ်စ္တာ တစ္ခုထဲနဲ ့ စြန္ ့လႊတ္ဖို ့ သူ ၀န္မ ေလးခဲ့ပါဘူး၊၊ သူ ျမတ္ႏိုးတဲ့ သူမနဲ ့ ဘ၀ တစ္သက္တာ အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ဟာ သူ ့ဘ၀ရဲ ့ အလိုခ်င္ဆံုး ဆႏၵပါပဲ။
ဒါဆို ဘာမ်ား အဆင္မေျပတာ ရွိလဲလို ့ ေမးၾကတယ္။ အဆင္မေျပမွဳကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အဆိုး ရြားဆံုး အခ်က္ကေတာ့ သူ ့ရဲ ့ စိတ္ အစြဲအလမ္း ႀကီးမားျခင္းပါပဲ။ သူ အိပ္မက္ မက္ေလ့မရွိသလို မက္ေသာ အိပ္မက္တိုင္းဟာလဲ ဆိုးရြားစြာနဲ ့ အျပင္မွာ လိုက္၍ ျဖစ္ပ်က္ တတ္စၿမဲ။
ပထမအႀကိမ္တုန္းက တိုက္ဆိုင္တယ္လို ့ အမွတ္တမဲ့ သေဘာထား ႏိုင္ေပမဲ့ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ အိပ္မက္ အတိုင္း အျပင္မွာ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ အရမ္းကို တုန္လွဳပ္ သြားခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ပိုင္း မွာ အိပ္မက္ မက္မွာကို သူ သိပ္ေၾကာက္ ခဲ့မိတယ္။ ညအိပ္ရာ ၀င္တိုင္း အိပ္မက္ မမက္ပါေစနဲ ့လို ့ ဆုေတာင္းရတာလဲ သူ ့ရဲ ့ ဒုကၡတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
သူ ့အသက္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးရင့္လာခဲ့ေပမဲ့ ငယ္စဥ္ထဲက စြဲျမဲေနတဲ့ အစြဲက မေပ်ာက္ခဲ့ ဘူး။ အိပ္မက္ မမက္ေတာ့တာ 10 ႏွစ္ ေက်ာ္လာၿပီဆိုေတာ့ သူ ့စိတ္ေတြ အနည္းငယ္ေတာ့ ေအးခ်မ္း ေနမိပါတယ္။ မႏွစ္တုန္းက သူမနဲ ့ ဆံုေတြ ့ၿပီး ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့ ၾကတယ္။ သူ ့ထက္ 5ႏွစ္ ေလာက္ငယ္ၿပီး ကေလး တစ္ေယာက္လို ဆိုးႏြဲ ့တတ္ၿပီး ရိုးသား ပြင့္လင္းတဲ့ သူမကို သိပ္ခ်စ္ သြားမိခဲ့တယ္။
သူမကေတာ့ သူ ့ကို မၾကာ ခဏဆိုသလို သူမရဲ ့ အိပ္မက္ေတြ အေၾကာင္း၊ သူမ အိပ္မက္ေတြ မွာ သူပါ၀င္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို မၾကာခဏ ျပန္ေျပာ ျပေလ့ရွိတယ္။ သူမ ေျပာတာေတြ နားေထာင္ ရင္း ေမ့ေပ်ာက္ ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုဟာ သူ ့အေတြးထဲကို ျပန္လည္ ေနရာယူခဲ့ၿပီ။
‘ငယ္ေလး’ ကို အိပ္မက္ မက္ဖူးလား ဆိုတဲ့ သူမရဲ ့ အေမးကို တုန္လွဳပ္စြာနဲ ့ သူ ဟန္ ့တားခဲ့ မိတယ္။ သူမနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ဆိုးရြား ၿပီးတဲ့ အိပ္မက္ မက္လာမွာကို သူ ေၾကာက္လာခဲ့မိတယ္။ သူမရဲ ့ ၾကည္ႏူးစရာ အိပ္မက္ေလးေတြ ျပန္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ရတိုင္း သူပါ ေရာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ မိပါတယ္။
တစ္ေန ့မွာေတာ့ သူမက အိပ္မက္ထဲကလို သူနဲ ့အတူ ဘုရားသြားခ်င္တယ္လို ့ ပူဆာတယ္။ မသြားပါနဲ ့လို ့ ပိတ္ပင္ ေကာင္းတဲ့ ေနရာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ လိုက္ပို ့ေပးခဲ့ရေပမဲ့ သူ ့စိတ္ေတြ မၾကည္ လင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရား ရွိခိုးၿပီးတဲ့အခါ ေရႊဆိုင္းလွဴရာမွာ သူနဲ ့သူမတို ့ ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ေရးၿပီး လွဴျဖစ္ခဲ့ တယ္။ အျပန္ခရီးမွာ အလွဴ လက္ခံ စာရြက္ေလးေပၚက နာမည္ေလး ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူး ေနမိတဲ့သူဟာ သူမရဲ ့ စကားသံေၾကာင့္ တုန္လွဳပ္ သြားမိပါတယ္။ သူမ ညက အိပ္မက္ထဲမွာ ခုလုိိ ေရႊဆိုင္းသြားလွဴ တယ္တဲ့။ အိပ္မက္ အတိုင္းလုပ္ရလို ့ ေပ်ာ္လိုက္တာတဲ့ေလ။
သူမရဲ ့ စကားသံ အဆံုးမွာ စိတၱလို စြဲကပ္ေနတဲ့ သူရဲ ့ အိပ္မက္ အစြဲအေၾကာင္းကို ေျပာျပမိပါ တယ္။ သူမကေတာ့ တိုက္ဆိုင ္တာကို စိတ္မစြဲဖို ့ ေျပာေပမဲ့ သူကေတာ့ လက္မခံႏိုင္ခဲ့။ သူ ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ သူ ့ ဘ၀ရဲ ့တတိယ အိပ္မက္ မက္ခဲ့ျပန္ၿပီ။ သူမ နဲ ့ပါတ္သက္တဲ့ ပထမ အိပ္မက္ေပါ့။ သူမ အေရးေပၚ ေဆးရံုတက္ၿပီး ခြဲစိတ္ ကုသရတယ္တဲ့။ ေနာက္ေန ့မွာ သူမကို စိုးရိမ္စြာ ေျပာျပေတာ့ သူမက ညင္သာစြာ ၿပံဳးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ ့ကိုလဲ အားေပး ႏွစ္သိမ့္တယ္။
‘ကိုကိုရယ္ ငယ္ေလးမွာ ေရာဂါဆိုလို ့ ဘာမွ မရွိတာ ကိုကိုလည္း အသိပဲ။ ေနေကာင္း လိုက္တာမွ ေဒါင္ေဒါင္ ကိုျမည္လို ့။ ခြဲစိတ္ဖို ့ မေျပာနဲ ့ ဓါးထိဖို ့ေတာင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုကို ့ရဲ ့ အိပ္မက္က မွားလိမ့္မယ္။ စိတ္ခ်ေန။’
သူမက ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ သူ စိတ္မခ်ႏိုင္ခဲ့။ သူ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ ့အိပ္မက္ကို မွားေစ ခ်င္ခဲ့ပါသည္။ ေန ့တိုင္း သူမ မ်က္နွာကို အရိပ္လို ၾကည့္ကာ ေနေကာင္းရဲ ့လား၊ ဘယ္လိုေနလဲ၊ ဘာ ျဖစ္ေသးလဲ စိုးရိမ္တႀကီး ေမးေနမိပါတယ္။ တစ္ပါတ္ ေက်ာ္္အထိ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ အိပ္မက္လြဲ ၿပီ။ အရင္ဟာေတြက တိုက္ဆိုင္သြားလို ့ ျဖစ္မွာပါလို ့ သူ ့စိတ္ကိုသူ ေျဖေတြး ေတြးၾကည့္ မိပါတယ္။
10 ရက္ေျမာက္ေန ့မွာ သူနဲ ့အတူ လမ္းသြားရင္း သူမ ဗိုက္အရမ္းေအာင့္ကာ လမ္းဆက္ မေလွ်ာက္ ႏိုင္ေတာ့။ သူ စိုးရိမ္စြာနဲ ့ ေဆးခန္းကို တန္းလာခဲ့တယ္။ ကံဆိုးစြာနဲ ့ပဲ ေနာက္ေန ့မွာ သူမကို ေဆးရံုတင္ လိုက္ရတယ္။ သူ ့ရဲ ့ အိပ္မက္ အတိုင္းပဲ သူမ ဗိုက္ခြဲရတယ္။ အူအတက္ေရာင္လို ့ ခြဲၿပီး ျဖတ္ထုတ္ရတာ။ ေခတ္မွီ ေဆး၀ါး ကရိယာေတြေၾကာင့္ သူမ ျပန္လည္ က်န္းမာလာခဲ့ေပမဲ့ သူ စိတ္မခ်မ္းသာႏိုင္ခဲ့။ သူ ့ရဲ ့ တတိယ အိပ္မက္ဟာလဲ မွန္သြားခဲ့ျပန္ျပီ။
သူ ့ဘ၀အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဆိုးရြားတဲ့ အိပ္မက္မွာစိုးလို ့ သူ ့မွာ ညေရာက္မွာ၊ အိပ္ရမွာကို ေၾကာက္ရြံ ့ေနမိတယ္။ ကံေကာင္းစြာနဲ ့ပဲ အိပ္မက္ ထပ္္မမက္ ေတာ့ျပန္ဘူး။ မနက္ မိုးလင္းလို ့ ညက အိပ္မက္ မမက္ဘူးဆိုတာ သိရရင္ ခံစားရတဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳဟာ သူ ့အတြက္ေတာ့ ေျပာမျပတတ္ႏိုင္ ေအာင္ပါပဲ။
သူမနဲ ့ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့တာလည္း 1 ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ သူမလဲ ေက်ာင္းၿပီးၿပီမို ့ သူတို ့ လက္ထပ္ဖို ့ စီိစဥ္ ခဲ့တယ္။ အနည္းငယ္ ဆင္းရဲတာက လြဲလို ့ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိတဲ့ သူမကို ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လက္ခံခဲ့တယ္။ လက္ထပ္ဖို ့ ရက္ေရြးၿပီးခါမွ ရက္စက္ျခင္းနဲ ့ စတင္ ထိုးေဖာက္ လာခဲ့တာကေတာ့ သူ ့ရဲ ့ အိပ္မက္ေပါ့။ စတုတၳေျမာက္ အဆိုးရြားဆံုး အိပ္မက္ေပါ့ေလ။ သူမနဲ ့ သူ လက္ထပ္ၿပီး မၾကာခင္မွာ သူမ ေသဆံုး သြားခဲ့တယ္တဲ့။
ဒီအိပ္မက္ကို ဆန္ ့က်င္ၿပီး ကံၾကမၼာကို စိန္ေခၚၿပီး သူမကို သူ ဘယ္လို လက္ထပ္ရဲပါ့မလဲ။ သူ မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္တိုင္းဟာလည္း မွန္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကို သိရက္နဲ ့ သူမကို သူ လက္ထပ္ ရက္ပါ့မလား။ အိပ္မက္ ထဲကအတိုင္း သူမ ေသဆံုး သြားခဲ့ရင္ သူပဲ ရင္ကြဲမွာ။ တကယ္လို ့ သူ ေသဆံုး သြားတယ္လို ့ မက္ခဲ့ရင္ေတာင္ သူမကို လက္ထပ္ ရဲပါတယ္။ သူ ့ရဲ ့အသက္ထက္ သစၥာတရား၊ ကတိစကားေတြကို တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးလို ့ပါ။
အိပ္မက္ ဆိုတာကလဲ အေကာင္အထည္နဲ ့ သက္ေသျပလို ့ရတဲ့အရာ မဟုတ္ေလေတာ့ သူမ စြပ္စြဲသမွ် သူ ခံယူရံုေပါ့။ ေတြေ၀ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ သူ ့ကို သူမ ျမင္သြားခဲ့ၿပီ။ သူမ စိတ္မွာ နာၾကည္းမွဳေတြ စြဲထင္သြားခဲ့ၿပီ။ သူ ဘာလုပ္သင့္သလဲ။ သူမရဲ့ အျပစ္တင္မွဳကို ခံယူရင္း သူမကို သူ လက္မထပ္ပဲ ေနရမွာလား။ ဒါဆိုရင္ သူ ့ရဲ့ အိပ္မက္ဟာ မမွန္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္ သူ ့ရဲ့ အိပ္မက္ကို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို ့ ဆန္ ့က်င္ၿပီး သူမကို လက္ထပ္ရမွာလား။ သူ မေ၀ခြဲ ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လက္ထပ္ လိုက္ၿပီးမွ အိပ္မက္ထဲကအတိုင္း အျပင္မွာ သူမ ေသဆံုးသြားခဲ့ပါရင္ ….
သူမေတြး၀ံ့ေတာ့ပါ။
1994 ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ၊ သေျပေတးမဂၢဇင္း
ေမဇူး
ေမဇူး
0 comments:
Post a Comment