ကၽြန္မ ဘ၀မွာ ခရီးသြားျခင္းကို ႏွစ္တိုင္းလိုလုိ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္အေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အရင္ကေတာ့ ခရီးသြားျခင္းကို ရံဖန္ ရံခါ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က စၿပီး ႏွစ္တိုင္းလိုလို ပံုမွန္ ခရီးသြား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကေန ခု ၂၀၁၀ အထိ ဆိုပါေတာ့။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ပုဂံ၊ ေညာင္ဦး၊မႏ ၱေလး ၊ စစ္ကိုင္း၊ မင္းကြန္းဘက္ကို ဒီဇင္ဘာလ Christmas နဲ ့ New Year ၾကားကာလမွာ သြားျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလဟာ အညာမွာေတာ့ အရမ္း ေအးပါေသးတယ္။ ေဆာင္းတြင္း မွာ ခရီးသြားရတဲ့ ဖီလင္ေလးကလည္း အရမ္း ေနလို ့ေကာင္းပါတယ္။ အရာအားလံုးကို စိုစို ျပည္ျပည္၊ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့ ျမင္ရ ေတြ ့ရ ခံစားရလို ့ပါ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေတာင္ႀကီး၊ အင္းေလး၊ ကေလာ၊ ပင္းတယ၊ ေအာင္ပန္းတို ့ကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလ Christmas နဲ ့ New Year ၾကားကာလမွာပဲ သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ေအာင္ပန္းက လိေမၼာ္ၿခံ ထဲမွာ ပလိုင္းႀကီးနဲ ့ လိေမၼာ္သီး ခူးေနတဲ့ အိုက္တင္ေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ခဲ့ၾကတာလား အမွတ္တရ ပါပဲ။ ေနာက္ အမွတ္တရ တစ္ခုကေတာ့ ျပန္မဲ့ေန ့မွာ ကေလာၿမိဳ ့နား ေလးက ျမင္းမထိဂူကို မနက္ပိုင္း ၀င္လည္ၾက ပါတယ္။ ပံုမွန္ဆိုရင္ အဲဒီက ၿပီးရင္ ရန္ကုန္ ျပန္မယ္လို ့ စီစဥ္ထားတာပါ။
အဲဒီမွာပဲ ျမင္းမထိဂူ မေရာက္ခင္ လမ္းခြဲေလးက ဆိုင္းဘုတ္ကို စပ္စပ္စုစု ဖတ္လိုက္တာက ကၽြန္မပါ။
“လြိဳင္ေကာ္သို ့ ၃၉မိုင္တဲ့ နီးနီး ေလးပဲ သြားမလား။ ကယားျပည္ကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး” လို ့ စတင္ခဲ့ တာပါ။ ခရီးသြားတိုင္းမွာ ကၽြန္မက ခရီးစဥ္ စီစဥ္သူ ဒုတိယ လက္ေထာက္ပါ။ သြားမဲ့ ခရီးစဥ္တိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ ေရးဆြဲ၊ ဘယ္မွာ တည္းမလဲ စီစဥ္နဲ ့ အၿမဲတမ္း ပင္တိုင္ လုပ္ခဲ့သူပါ။ ကၽြန္မရဲ့ စပ္စပ္စုစု စကားကို ကၽြန္မရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ကလည္း လက္ခံပါတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ လိြဳင္ေကာ္သြားမဲ့ လမ္းကို စံုစမ္းၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မိုင္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္ ေရာက္မွ ေစာေစာက ဖတ္ခဲ့တဲ့ ခရီးမိုင္ဟာ ၃၉ မိုင္ မဟုတ္ပဲ ၉၃ မိုင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္က်မွ သိခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း ရဲေဘာ္ ဆက္လုပ္ေပါ့။ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ ့ကိုယ္၊ ရံုးအပိုင္ မီနီဘတ္စ္နဲ ့ သြားၾကတာဆိုေတာ့ သိပ္ မခဲယဥ္းပါဘူး။ ကယားျပည္ဆိုတာ ေရာက္ဖူးဖို ့ မွ မလြယ္ပဲ။ ဒီေတာ့ မွားဖတ္မိတာပဲ အမွားေကာင္း ဆိုၿပီး ဆက္လက္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ကယားျပည္နယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ညေန ၅နာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ နာမည္ႀကီး ေတာင္ကြဲေစတီနဲ ့ ေတာင္ေပၚက ဘုရားေလး ရွိတဲ့ ၿမိဳ ့ကို အေပၚစီးက ျမင္ရတဲ့ ကၽြန္မ နာမည္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ေစတီေလး တစ္ဆူကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ ့ေလးဟာ ေအးခ်မ္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ ၿမိဳ ့ေလးတစ္ခုရယ္သာပါ။ အဲဒီႏွစ္က မွတ္မွတ္ရရ ေျခရွည္ၿပီး ကယားျပည္နယ္ အထိ ေရာက္ခဲ့ တာပါ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဒီဇင္ဘာလမွာ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အလုပ္ေတြ မ်ားေနေတာ့ ခြင့္ရက္ရွည္ယူၿပီး သြားဖို ့ မအားတာနဲ ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ သႀကၤန္ကာလမွာ သြားခဲ့တာပါ။ ခရီးစဥ္က ေရႊစက္ေတာ္၊ မံုရြာ၊ မႏ ၱေလး၊ ေမၿမိဳ ့၊ လားရွိဳး၊ မူဆယ္ဘက္ကို သြားခဲ့ၾကတာပါ။ ေႏြရာသီ ခရီးသြားတဲ့ ဖီလင္ကလည္း တစ္မ်ိဳးေလး ေကာင္းပါတယ္။
ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ေဆာင္းတြင္းသြားရင္ အေႏြးထည္ အထူႀကီးေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္ ပဲေပးလို ့ သိပ္မွ မေကာင္းတာပဲ။ ေႏြရာသီ ဆုိေတာ့ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးတဲ့ ၀တ္စံုေလးေတြ စိတ္ႀကိဳက္ ၀တ္ႏိုင္တယ္ေလ။ တစ္ခု မေကာင္းတာကေတာ့ သႀကၤန္တြင္းမို ့ စားစရာ ေနစရာ အားလံုး ေစ်းႏွဳန္းက ၂ဆ နီးပါး ေစ်းႀကီးတာပါ။ ေနာက္ၿပီး သႀကၤန္ဆိုေတာ့ ေရစိုတာေပါ့ေနာ္။
အဆိုးဆံုးက တရုတ္ျပည္ ေရႊလီဘက္ကို သြားလည္ခ်ိန္ပါ။ အိုး ေရႊလီ သႀကၤန္က အလြန္ဆိုးတာပဲ။ ေရကို ပုန္းလိုက္ႀကီး တိုက္ေတြ ေပၚက ေလာင္းခ်တာ၊ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားေသာက္ေနတံုး တိုက္ေတြေပၚကေန ေရေတြ ေလာင္းခ်တာ၊ ေစ်း၀ယ္ေနရင္း ဆိုင္ အတြင္းထဲအထိ ေရ၀င္ေလာင္းတာမ်ိဳးေတြေလ။ ကၽြန္မတို ့ကသာ ေစ်း၀ယ္ေနတံုး ေရလိုက္ အေလာင္းခံရလို ့ စိတ္လည္း ညစ္၊ သူတို ့ဆိုင္ေတြ စိုကုန္လို ့ အားနာေပမဲ့ သူတို ့ကေတာ့ ေအးေဆးပါ။ ဘာမွ မမႈပါဘူး။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာလည္း သႀကၤန္မွာပဲ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ လည္ပတ္ဖို ့ သက္သက္ မဟုတ္ပဲ အလုပ္ကိစၥနဲ ့ လုပ္ငန္းခြင္ တစ္ခုကိုပါ ၀င္ၾကတာပါ။ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ လုပ္ငန္းက ကခ်င္ျပည္နယ္ တႏိုင္း ဘက္မွာေလ။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ ကၽြန္မက ခါတိုင္းသြား ေနက် မီနွီဘတ္စ္နဲ ့ မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ့ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ (Operation လုပ္ထားရတာေၾကာင့္) ေလယာဥ္နဲ ့ ေနာက္မွ ျမစ္ႀကီးနားကို လိုက္သြားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေခါင္းမာစြာနဲ ့ ကားစီးၿပီး ရေအာင္ ျပန္လာခဲ့တာပါ။
ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဖားကန္ ့၊ ျမစ္ဆံု၊ ကရိန္ေနာ္၊ အင္းေတာ္ႀကီး ေရႊမဥၹဴဘက္အထိ ေရာက္ခဲ့ တာပါ။ အျပန္က်မွ ဗန္းေမာ္၊ နမ့္ခမ္းလမ္းဘက္ကေန မူဆယ္ဘက္ကို ၀င္ၿပီး လွည့္ျပန္လာတာပါ။ တရုတ္ နယ္စပ္ၿမိဳ ့၂ၿမိဳ ့ျဖစ္တဲ့ ေရႊလီနဲ ့ လိုက္ဇာကို္ မတူညီတဲ့ နယ္စပ္ေနရာ ၂ခုကေန ေရာက္ရွိ လည္ပတ္ ခဲ့ရပါတယ္။ ့သႀကၤန္ ပိတ္ရက္ ၁၀ရက္လံုး ကားေပၚမွာ ကုန္ခဲ့ၾကတဲ့ အမွတ္တရ ႏွစ္တစ္ခု ပါပဲ။ ဘာလို ့လဲဆို ေတာ့ တေနရာနဲ ့ တေနရာ အရမ္းေ၀းေတာ့ ကားစီးရင္း အခ်ိန္ကုန္ရတာမို ့ေလ။
ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္တိုင္းလိုလို ခရီးထြက္ျဖစ္လာေတာ့ ခရီးသြားျခင္း အရသာ ဆိုတဲ့ ဖီလင္ကိုလည္း မူးယစ္ ေဆးစြဲ သလို ယစ္မူး စြဲလမ္း ႏွစ္သက္တတ္လာပါတယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခရီးသြားခ်ိန္နားနီးလာရင္ လူက အလိုလို ေနရင္း ရင္ခုန္လာပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ဘယ္ေနရာ သြားမွာလဲ? ဘယ္သူနဲ ့ သြားမွာလဲ။? ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ? ဥပမာ ေဆာင္းတြင္းဘက္ ဒီဇင္ဘာမွာ သြားမလား? ေႏြရာသီ သႀကၤန္ ပိတ္ရက္ေတြမွာ သြားမလား ဆိုၿပီး ေတာ့ေပါ့။
ရင္ခုန္သံက တစ္ႏွစ္နဲ ့ တစ္ႏွစ္ မတူညီပါဘူး။ အညာကို သြားမယ္ဆိုရင္ လူက အညာေဒသ ျမင္ကြင္းေလး ေတြကို ႀကိဳတင္ ျမင္ေယာင္ရင္း၊ ဖုန္နံ ့ေလးေတြ ႀကိဳရရင္း၊ ရွမ္းျပည္ သြားမယ္ဆုိရင္လည္း ရွမ္းအိုးစည္သံနဲ ့ ပဲပုတ္နံ ့ေလး ႀကိဳရလာသလိုပဲ ကၽြန္မက ႀကိဳတင္ ရင္ခုန္တတ္သူေလ။
ကားေပၚမွာ ဖြင့္မဲ့ သီခ်င္းကအစ ေရြးခ်ယ္ထားတာေလ။ ရွမ္းျပည္ သြားရင္ စိုင္းထီးဆိုင္တို ့၊ စိုင္းဆိုင္ေမာ္တို ့၊ အညာသြားရင္ စိုးစႏၵာထြန္းတို ့ ပိုးအိစံတို ့အစ အဲဒီလို အေသးစိတ္ စီစဥ္ထားတတ္တာ။ အဲဒီေလာက္အထိ ခရီးသြားမႈမွာ ရစ္မူးတတ္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ေပါ့။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္မ ခရီး ၂ႀကိမ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေရးသားပါအံုးမယ္ေနာ္။ ၂၀၁၀ ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ကိုေပါ့။ ကၽြန္မနဲ ့ အတူ လိုက္ပါ ခရီးသြားေပးၾကပါအံုးေနာ္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ပုဂံ၊ ေညာင္ဦး၊မႏ ၱေလး ၊ စစ္ကိုင္း၊ မင္းကြန္းဘက္ကို ဒီဇင္ဘာလ Christmas နဲ ့ New Year ၾကားကာလမွာ သြားျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလဟာ အညာမွာေတာ့ အရမ္း ေအးပါေသးတယ္။ ေဆာင္းတြင္း မွာ ခရီးသြားရတဲ့ ဖီလင္ေလးကလည္း အရမ္း ေနလို ့ေကာင္းပါတယ္။ အရာအားလံုးကို စိုစို ျပည္ျပည္၊ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့ ျမင္ရ ေတြ ့ရ ခံစားရလို ့ပါ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေတာင္ႀကီး၊ အင္းေလး၊ ကေလာ၊ ပင္းတယ၊ ေအာင္ပန္းတို ့ကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလ Christmas နဲ ့ New Year ၾကားကာလမွာပဲ သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ေအာင္ပန္းက လိေမၼာ္ၿခံ ထဲမွာ ပလိုင္းႀကီးနဲ ့ လိေမၼာ္သီး ခူးေနတဲ့ အိုက္တင္ေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ခဲ့ၾကတာလား အမွတ္တရ ပါပဲ။ ေနာက္ အမွတ္တရ တစ္ခုကေတာ့ ျပန္မဲ့ေန ့မွာ ကေလာၿမိဳ ့နား ေလးက ျမင္းမထိဂူကို မနက္ပိုင္း ၀င္လည္ၾက ပါတယ္။ ပံုမွန္ဆိုရင္ အဲဒီက ၿပီးရင္ ရန္ကုန္ ျပန္မယ္လို ့ စီစဥ္ထားတာပါ။
အဲဒီမွာပဲ ျမင္းမထိဂူ မေရာက္ခင္ လမ္းခြဲေလးက ဆိုင္းဘုတ္ကို စပ္စပ္စုစု ဖတ္လိုက္တာက ကၽြန္မပါ။
“လြိဳင္ေကာ္သို ့ ၃၉မိုင္တဲ့ နီးနီး ေလးပဲ သြားမလား။ ကယားျပည္ကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး” လို ့ စတင္ခဲ့ တာပါ။ ခရီးသြားတိုင္းမွာ ကၽြန္မက ခရီးစဥ္ စီစဥ္သူ ဒုတိယ လက္ေထာက္ပါ။ သြားမဲ့ ခရီးစဥ္တိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ ေရးဆြဲ၊ ဘယ္မွာ တည္းမလဲ စီစဥ္နဲ ့ အၿမဲတမ္း ပင္တိုင္ လုပ္ခဲ့သူပါ။ ကၽြန္မရဲ့ စပ္စပ္စုစု စကားကို ကၽြန္မရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ကလည္း လက္ခံပါတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ လိြဳင္ေကာ္သြားမဲ့ လမ္းကို စံုစမ္းၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မိုင္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္ ေရာက္မွ ေစာေစာက ဖတ္ခဲ့တဲ့ ခရီးမိုင္ဟာ ၃၉ မိုင္ မဟုတ္ပဲ ၉၃ မိုင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္က်မွ သိခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း ရဲေဘာ္ ဆက္လုပ္ေပါ့။ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ ့ကိုယ္၊ ရံုးအပိုင္ မီနီဘတ္စ္နဲ ့ သြားၾကတာဆိုေတာ့ သိပ္ မခဲယဥ္းပါဘူး။ ကယားျပည္ဆိုတာ ေရာက္ဖူးဖို ့ မွ မလြယ္ပဲ။ ဒီေတာ့ မွားဖတ္မိတာပဲ အမွားေကာင္း ဆိုၿပီး ဆက္လက္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ကယားျပည္နယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ညေန ၅နာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ နာမည္ႀကီး ေတာင္ကြဲေစတီနဲ ့ ေတာင္ေပၚက ဘုရားေလး ရွိတဲ့ ၿမိဳ ့ကို အေပၚစီးက ျမင္ရတဲ့ ကၽြန္မ နာမည္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ေစတီေလး တစ္ဆူကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ ့ေလးဟာ ေအးခ်မ္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ ၿမိဳ ့ေလးတစ္ခုရယ္သာပါ။ အဲဒီႏွစ္က မွတ္မွတ္ရရ ေျခရွည္ၿပီး ကယားျပည္နယ္ အထိ ေရာက္ခဲ့ တာပါ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဒီဇင္ဘာလမွာ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အလုပ္ေတြ မ်ားေနေတာ့ ခြင့္ရက္ရွည္ယူၿပီး သြားဖို ့ မအားတာနဲ ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ သႀကၤန္ကာလမွာ သြားခဲ့တာပါ။ ခရီးစဥ္က ေရႊစက္ေတာ္၊ မံုရြာ၊ မႏ ၱေလး၊ ေမၿမိဳ ့၊ လားရွိဳး၊ မူဆယ္ဘက္ကို သြားခဲ့ၾကတာပါ။ ေႏြရာသီ ခရီးသြားတဲ့ ဖီလင္ကလည္း တစ္မ်ိဳးေလး ေကာင္းပါတယ္။
ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ေဆာင္းတြင္းသြားရင္ အေႏြးထည္ အထူႀကီးေတြနဲ ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္ ပဲေပးလို ့ သိပ္မွ မေကာင္းတာပဲ။ ေႏြရာသီ ဆုိေတာ့ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးတဲ့ ၀တ္စံုေလးေတြ စိတ္ႀကိဳက္ ၀တ္ႏိုင္တယ္ေလ။ တစ္ခု မေကာင္းတာကေတာ့ သႀကၤန္တြင္းမို ့ စားစရာ ေနစရာ အားလံုး ေစ်းႏွဳန္းက ၂ဆ နီးပါး ေစ်းႀကီးတာပါ။ ေနာက္ၿပီး သႀကၤန္ဆိုေတာ့ ေရစိုတာေပါ့ေနာ္။
အဆိုးဆံုးက တရုတ္ျပည္ ေရႊလီဘက္ကို သြားလည္ခ်ိန္ပါ။ အိုး ေရႊလီ သႀကၤန္က အလြန္ဆိုးတာပဲ။ ေရကို ပုန္းလိုက္ႀကီး တိုက္ေတြ ေပၚက ေလာင္းခ်တာ၊ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားေသာက္ေနတံုး တိုက္ေတြေပၚကေန ေရေတြ ေလာင္းခ်တာ၊ ေစ်း၀ယ္ေနရင္း ဆိုင္ အတြင္းထဲအထိ ေရ၀င္ေလာင္းတာမ်ိဳးေတြေလ။ ကၽြန္မတို ့ကသာ ေစ်း၀ယ္ေနတံုး ေရလိုက္ အေလာင္းခံရလို ့ စိတ္လည္း ညစ္၊ သူတို ့ဆိုင္ေတြ စိုကုန္လို ့ အားနာေပမဲ့ သူတို ့ကေတာ့ ေအးေဆးပါ။ ဘာမွ မမႈပါဘူး။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာလည္း သႀကၤန္မွာပဲ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ လည္ပတ္ဖို ့ သက္သက္ မဟုတ္ပဲ အလုပ္ကိစၥနဲ ့ လုပ္ငန္းခြင္ တစ္ခုကိုပါ ၀င္ၾကတာပါ။ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ လုပ္ငန္းက ကခ်င္ျပည္နယ္ တႏိုင္း ဘက္မွာေလ။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ ကၽြန္မက ခါတိုင္းသြား ေနက် မီနွီဘတ္စ္နဲ ့ မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ့ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ (Operation လုပ္ထားရတာေၾကာင့္) ေလယာဥ္နဲ ့ ေနာက္မွ ျမစ္ႀကီးနားကို လိုက္သြားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေခါင္းမာစြာနဲ ့ ကားစီးၿပီး ရေအာင္ ျပန္လာခဲ့တာပါ။
ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဖားကန္ ့၊ ျမစ္ဆံု၊ ကရိန္ေနာ္၊ အင္းေတာ္ႀကီး ေရႊမဥၹဴဘက္အထိ ေရာက္ခဲ့ တာပါ။ အျပန္က်မွ ဗန္းေမာ္၊ နမ့္ခမ္းလမ္းဘက္ကေန မူဆယ္ဘက္ကို ၀င္ၿပီး လွည့္ျပန္လာတာပါ။ တရုတ္ နယ္စပ္ၿမိဳ ့၂ၿမိဳ ့ျဖစ္တဲ့ ေရႊလီနဲ ့ လိုက္ဇာကို္ မတူညီတဲ့ နယ္စပ္ေနရာ ၂ခုကေန ေရာက္ရွိ လည္ပတ္ ခဲ့ရပါတယ္။ ့သႀကၤန္ ပိတ္ရက္ ၁၀ရက္လံုး ကားေပၚမွာ ကုန္ခဲ့ၾကတဲ့ အမွတ္တရ ႏွစ္တစ္ခု ပါပဲ။ ဘာလို ့လဲဆို ေတာ့ တေနရာနဲ ့ တေနရာ အရမ္းေ၀းေတာ့ ကားစီးရင္း အခ်ိန္ကုန္ရတာမို ့ေလ။
ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္တိုင္းလိုလို ခရီးထြက္ျဖစ္လာေတာ့ ခရီးသြားျခင္း အရသာ ဆိုတဲ့ ဖီလင္ကိုလည္း မူးယစ္ ေဆးစြဲ သလို ယစ္မူး စြဲလမ္း ႏွစ္သက္တတ္လာပါတယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခရီးသြားခ်ိန္နားနီးလာရင္ လူက အလိုလို ေနရင္း ရင္ခုန္လာပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ဘယ္ေနရာ သြားမွာလဲ? ဘယ္သူနဲ ့ သြားမွာလဲ။? ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ? ဥပမာ ေဆာင္းတြင္းဘက္ ဒီဇင္ဘာမွာ သြားမလား? ေႏြရာသီ သႀကၤန္ ပိတ္ရက္ေတြမွာ သြားမလား ဆိုၿပီး ေတာ့ေပါ့။
ရင္ခုန္သံက တစ္ႏွစ္နဲ ့ တစ္ႏွစ္ မတူညီပါဘူး။ အညာကို သြားမယ္ဆိုရင္ လူက အညာေဒသ ျမင္ကြင္းေလး ေတြကို ႀကိဳတင္ ျမင္ေယာင္ရင္း၊ ဖုန္နံ ့ေလးေတြ ႀကိဳရရင္း၊ ရွမ္းျပည္ သြားမယ္ဆုိရင္လည္း ရွမ္းအိုးစည္သံနဲ ့ ပဲပုတ္နံ ့ေလး ႀကိဳရလာသလိုပဲ ကၽြန္မက ႀကိဳတင္ ရင္ခုန္တတ္သူေလ။
ကားေပၚမွာ ဖြင့္မဲ့ သီခ်င္းကအစ ေရြးခ်ယ္ထားတာေလ။ ရွမ္းျပည္ သြားရင္ စိုင္းထီးဆိုင္တို ့၊ စိုင္းဆိုင္ေမာ္တို ့၊ အညာသြားရင္ စိုးစႏၵာထြန္းတို ့ ပိုးအိစံတို ့အစ အဲဒီလို အေသးစိတ္ စီစဥ္ထားတတ္တာ။ အဲဒီေလာက္အထိ ခရီးသြားမႈမွာ ရစ္မူးတတ္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ေပါ့။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္မ ခရီး ၂ႀကိမ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေရးသားပါအံုးမယ္ေနာ္။ ၂၀၁၀ ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ကိုေပါ့။ ကၽြန္မနဲ ့ အတူ လိုက္ပါ ခရီးသြားေပးၾကပါအံုးေနာ္။
0 comments:
Post a Comment