သႀကၤန္ ဆိုတာ တို ့ဘ၀အတြက္ ဘယ္လိုမွ ေမ့ထားလို ့ မရတဲ့ ကာလ အပိုင္းအစ တစ္ခုပါပဲ။ သႀကၤန္ နီးၿပီဆိုတာ ႏွင့္ တို ့ရဲ ့ ရင္ခုန္သံေတြ ႀကိဳတင္ ေႏြးေထြးေနတတ္တာ ဟိုး ငယ္စဥ္ထဲကပဲ။ မနက္ျဖန္ သႀကၤန္ ဆိုရင္ ဒီေန ့ညကထဲက အိ္ပ္ မေပ်ာ္ေတာ့ပဲ ဘယ္အခ်ိန္ မိုးလင္းပါ့မလဲလို ့ နာရီ ထ ထ ၾကည့္တဲ့ အထိ ရူးသြပ္ခဲ့တာ။ မိုးလင္းတာနဲ ့ အိမ္ထဲက လူအကုန္ ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေရေလာင္းရမွ ေက်နပ္တတ္တာ။
သႀကၤန္ ခ်စ္တဲ့ တို ့အတြက္ သႀကၤန္ကို ပိုလို ့ အမွတ္ရေစမဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ေနာ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာကို နားလည္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ တို ့ရဲ့ ခ်စ္သူကို သႀကၤန္ေရေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ သႀကၤန္ အက်ေန ့မွာ စတင္ သိကၽြမ္းခြင့္ ရခဲ့တယ္။ သႀကၤန္ မ႑ပ္ ေဆာက္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဇာျခည္တို ့ အိမ္မွာ ေန ့တိုင္း ေရလာပက္တဲ့ တို ့ ႏွင့္ ဇာျခည့္ အကိုရဲ့ သူငယ္ခ်င္း သူႏွင့္ သႀကၤန္ရက္ေတြ အတြင္းမွာ အတူ ေရကစားၾကရင္း ရင္းႏွီး ခဲ့ၾကတယ္။
တိုက္ဆိုင္မႈ ကေတာ့ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ခ်ိန္မွာ တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုး တကၠသိုလ္ တစ္ခုထဲမွာ ေမဂ်ာတူ တက္ရ တာပါပဲ။ တို ့ထက္ အသက္ႀကီးေပမဲ့ သူက ႏိုင္ငံျခားက အေဒၚဆီမွာ ၃ႏွစ္ေလာက္ သြားေနခဲ့ေတာ့ အခုမွ တို ့ေတြနဲ ့ အတူ ပထမႏွစ္ စတက္ရတာေပါ့။
ရယ္လိုက္တိုင္း ခ်စ္စရာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွင့္ သြားစြယ္ ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြႏွင့္ ကေလး တစ္ေယာက္လို ျဖဴစင္ၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ သူ ့ကို သူ ့ရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္တိုင္း “ကိုႀကီး” လို ့ ေခၚရတယ္။ တို ့ကိုေတာ့ သူက “ခရု”တဲ့ေလ။ တို ့နာမည္ “ခင္ခင္ ယု” ကို စကားေျပာရင္ ခင္ယုကေလ လို ့ ျမန္ျမန္ ေျပာရင္းကေန ခရုလို ့ ျဖစ္သြားခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကလည္း “ခရု” လို ့ပဲ ေခၚၾကေတာ့ တို ့ကိုယ္တိုင္လည္း စကားေျပာရင္ “ခရု” လို ့ ပဲ ေျပာတတ္ေတာ့တာ ၾကာၿပီ။ ပထမႏွစ္ ေက်ာင္း တက္ရက္ရဲ့ အေဖာ္မဲ့မွာ စိုးရြံ ့ေနတဲ့ တို ့ရဲ့ ပူပန္မႈေတြကို ကိုႀကီးက ေခ်ဖ်က္ ေပးခဲ့တယ္။ မႏၱေလးက ဆယ္တန္း ေအာင္လာ ၿပီး ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ တို ့မွာ သူငယ္ခ်င္း ဆိုလို ့ လက္ငါးေခ်ာင္း ျပည့္ေအာင္ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအထဲမွာ ကိုႀကီးကို ေတာ့ အခင္တြယ္ရဆံုးေပါ့။ တို ့ကို ကေလး တစ္ေယာက္လို အရိပ္ၾကည့္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တတ္တဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြ၊ တည္ၿငိမ္ေပမဲ့ ေတာက္ပတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ မ်က္၀န္း ေႏြးေႏြး ေတြၾကားမွာ တို ့ဟာ အခ်စ္ဆိုတာကို စတင္ ၾကားနာခဲ့ရတယ္။ သူမ်ားေတြက သတိထား မိေလာက္တဲ့ အထိ ကိုႀကီးက တို ့ကို အေလးအနက္ ထားခဲ့တယ္။
တို ့ေတြ ဆံုေတြ ့ၿခင္းရဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ သႀကၤန္ေန ့မွာပဲ တို ့ႏွစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။
သႀကၤန္မွာ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္တဲ့ တို ့ကို ကိုႀကီးက ညေနပိုင္းမွာ အေဆာင္ကို လာႀကိဳခဲ့တယ္။ သႀကၤန္ေရၾကားမွာ ဘယ္သြား ရမယ္မွန္း မသိတာနဲ ့ အေဆာင္နဲ ့ သိပ္မေ၀းတဲ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ထဲကို အဓိပတိ လမ္းတေလွ်ာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာရင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။
စာၾကည့္တုိက္ ေရွ ့က ေက်ာက္ခံုတန္း ေလးေတြမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း တို ့ေရာ၊ ကိုႀကီးပါ ရင္ခုန္ ေနခဲ့တယ္။ အက်ေန ဆည္းဆာဟာ တို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားကို ထိုးေဖာက္ ၀င္ေရာက္ ေနတာဟာလည္း ကဗ်ာဆန္ ေနျပန္ေရာ။ အနားကို ကိုႀကီးက တိုးကပ္လာရင္း တို ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ တုန္ယင္ ေနခဲ့တာ သႀကၤန္ေရ ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္။
“ခရုေလး” လို ့ ကိုႀကီးရဲ့ ေခၚသံ အဆံုး တို ့မ်က္ရည္ေတြ စီးက် လာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး။ တို ့ကို ႏွစ္သိမ့္ သလို ဖက္ထားတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ ရင္ခြင္ထဲမွာ အားပါးတရ ငိုေၾကြး ခဲ့မိတယ္။ အဲဒီ ညေနခင္းေလးမွာပဲ ကိုႀကီးႏွင့္ တို ့ ဖြင့္ေျပာစရာ မလိုပဲ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္ေနာ္။
ဒီႏွစ္ ဘယ္မွမလည္ပဲ အေဆာင္မွာပဲ ေခြေနတဲ့ တို ့ပ်င္းမွာ စိုးလို ့ ဆိုၿပီး နဂိုက စီစဥ္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ သႀကၤန္လည္ဖို ့ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္ၿပီး တို ့နားမွာ တေနကုန္ အေဖာ္ လုပ္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးကို တို ့ဘယ္လို ခ်စ္သြားမိမွန္း မသိဘူး။
“သႀကၤန္ ရက္ကေလး ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေပ်ာ္ရတာ ေလွ်ာက္လည္ပါ ကိုႀကီးရယ္။” လို ့ တို ့က ေျပာေပမဲ့
"ကေလးနဲ ့ ေနရတာေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာ ရွိပါ့ဦးမလား ကေလးရဲ့” ဆိုတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ စကားကို ၾကည္ႏူးမ ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
မနက္ပိုင္းတည္းက ကိုႀကီး လာရင္ လမ္းထိပ္က အေအးဆိုင္ ေလးမွာ အၾကာႀကီး ထိုင္ စကားေျပာ၊ ထမင္းစားခ်ိန္ ဆိုင္မွာ သြားစား၊ ေန ့လယ္က်ရင္ အဓိပတိလမ္း အတိုင္းေလွ်ာက္၊ ေက်ာက္ခံုေလးမွာထိုင္၊ တို ့က မုန္ ့ေတြ တမ်ိဳးၿပီး တမ်ိဳး စားရင္း စကားေတြ ထိုင္ေျပာရင္ ကိုႀကီးက ၿပံဳးၿပီး ေက်နပ္စြာ နားေထာင္၊ ညေန ေစာင္းရင္ အေဆာင္ကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္၊ ဒီလိုနဲ ့ သႀကၤန္ရက္ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကုန္ဆံုး ေစခဲ့တယ္။ ျပန္ၿပီးေတြးရင္ အမွတ္ရစရာေတြခ်ည္းပါပဲ ကိုႀကီးရယ္။ သႀကၤန္ဆိုတာ (ကိုႀကီးနဲ ့ ဆံုေတြ ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း) ဘယ္လိုမွ တို ့ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို ့ မလြယ္ပါဘူး။ သႀကၤန္ရယ္၊ ကိုႀကီးရယ္၊ တို ့ ရယ္ဟာ ခြဲမရေအာင္ တစ္သားတည္း က်သြား ခဲ့ၿပီေလ။
စဥ္းစားရင္းနဲ ့ မႏွစ္က သႀကၤန္ကို ျပန္ၿပီး သတိရမိတယ္။ တို ့ အမေတြက သႀကၤန္ကို သူတို ့နဲ ့ အတူ လိုက္ဖို ့ ေခၚ ၾကတယ္။ တို ့ မလိုက္ခ်င္ပါဘူး။ သႀကၤန္ဆိုတာကို တို ့က ကိုႀကီးႏွင့္ပဲ ျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္တာ။ မလိုက္ခ်င္ဘူးလို ့ ျငင္းေပမဲ့ မရ ဘူး။ ေမေမတို ့ကပါ လိုက္သြားဖို ့ သေဘာတူတာေၾကာင့္ အမ ျဖစ္သူရဲ့ မလိုက္မေနရ အမိန္ ့ကို ေၾကာက္လို ့ နာခံၿပီး လိုက္ ခဲ့ရေပမဲ့ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ ကိုႀကီးကို ဒီအေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ “ေခ်ာင္းသာကို ကေလးမွ မေရာက္ဖူးတာ လိုက္သြားပါ”တဲ့ေလ။ ကိုႀကီးကိုလိုက္ဖို ့ ေခၚေပမဲ့ သူ ့အဘြားရွိရာ ေတာင္ႀကီးကို သြားရမွာမို ့ မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
တို ့က သႀကၤန္ဆို ကိုႀကီးနဲ ့ပဲ ေနခ်င္တာလို ့ သူ ့ကို ေျပာျပေတာ့ ဒီႏွစ္မရွိလည္း ေနာင္နွစ္ ေတြက်ရင္ တူတူ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မွာလို ့ ႏွစ္သိမ့္တယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုႀကီးက တို ့ထက္ အရင္ေစာၿပီး ေတာင္ႀကီးကို ထြက္သြား ခဲ့တယ္ေနာ္။ ေခ်ာင္းသာသြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ ့ ကိုယ္မို ့ သူမ်ားေတြလို မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အားလံုးရဲ့ ေနာက္ေျပာင္စရာ ျဖစ္ေနတာ့တာေပါ့။
သႀကၤန္အႀကိဳေန ့ မနက္ပိုင္းတည္းက ရန္ကုန္က ထြက္ခြာခဲ့တာ ေခ်ာင္းသာ ကမ္းေျခ ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေန ့လယ္ပိုင္း ျဖစ္ေနၿပီ။ အားလံုးက အခန္းယူၿပီးၿပီ ဆိုရင္ပဲ ေရထဲကို ဆင္းဖို ့ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သူတို ့ေတြ ထြက္သြား ၿပီးေတာ့မွ တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ဓါတ္က်က်နဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္ဖို ့ ဟိုတယ္ေရွ ့ကိုအထြက္ အခန္းေရွ ့က သဲျပင္ေပၚမွာ ခရုေသး ေသးေလးေတြနဲ ့ ေဖာ္ထားတဲ့ စာကို ဖတ္ရင္း တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္ကနဲ ျဖစ္သြားမိတယ္။ ေရးထားတာကိုလည္း ၾကည့္အံုး။
“ခရုေလး ကိုႀကီး ေရာက္ေနၿပီ။”တဲ့
မျဖစ္ႏိုင္တာ၊ ကိုႀကီးက ေတာင္ႀကီး သြားေနတဲ့ဟာကို။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေခ်ာင္းသာကို ေရာက္လာႏိုင္မွာလဲ။ ေစာေစာက ရုတ္တရက္ ေပ်ာ္သြားမိတဲ့ အေပ်ာ္စိတ္ကေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိဘူး။ ေရသြားကူးၾကတဲ့ အုပ္စု ကို တီးတိုး က်ိန္ဆဲမိတယ္။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေရကူးစရာရွိ ေအးေအးေဆးေဆး မသြားၾကဘူး။ သူမ်ားကို ေနာက္သြားၾကေသးတယ္။
ကိုႀကိးကို သတိရစိတ္ေတြ ပိုလာတယ္။ ေရကူးေနၾကတဲ့ သူတို ့ကို ေငးၾကည့္ရင္း ကိုၾကီးသာ အနားမွာရွိရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ ့ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ျဖစ္ေနတုန္း ေအးကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး စုိရႊဲစြာ ေရေလာင္းခ် ခံရတာေၾကာင့္ စိတ္ အေႏွာင့္ယွက္ ျဖစ္စြာ လွည့္အၾကည့္
“ဟင္ ကိုႀကီး”
“ခရုေလး”
အနားကို ေရာက္ေနတဲ့ ကိုႀကီးကို ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားၿပီးမွ သတိျပန္ရကာ သူ ့ကို တြန္းထုတ္လိုက္မိတယ္။
“ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ခရုေလးရ။ အေျပာင္းအလဲ ျမန္လွခ်ည္လား။”
“ေတာ္ၿပီ။ ကိုႀကီးကို မုန္းတယ္။ ခရုကျဖင့္ လြမ္းလို ့ ေသေတာ့မယ္။ အားလံုး ၀ိုင္းညာၾကတယ္။ ေတာင္ႀကီးကို သြား တဲ့သူက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေခ်ာင္းသာ ေရာက္လာရတာတံုး။ အခန္း၀က စာက ကိုႀကီး လာေရးသြားတာလား။ ”
“အင္းေပါ့။ ခရုေလး အံ့အားသင့္ ၀မ္းသာသြားေအာင္ ကိုႀကီးက တမင္ေျပာ မထားတာ။ ကိုႀကီးလည္း သႀကၤန္မွာ ခရုေလးႏွင့္ ခြဲၿပီး ဘယ္မွ မသြားႏိုင္ပါဘူး ကေလးရယ္။ ”
“အတူတူပဲေပါ့ ကိုႀကီးရဲ့”
ကိုယ့္ကို အၿမဲတမ္း အလိုက္သိလြန္းေသာ ခ်စ္သူကို ပို၍ ျမတ္နိုးရျပန္တယ္။ ထို သႀကၤန္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားနဲ ့ အေပ်ာ္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
x x x x x x x
သႀကၤန္က်ရင္ ခရုနားက ဘယ္ကိုမွ မသြားပါဘူး ဆိုတဲ့ ကိုႀကီးရယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ခရု တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့တယ္ ေနာ္။ လြင့္ပ်ံ ့လာေသာ သီခ်င္း အပိုင္းအစက ရင္ထဲက ေ၀ဒနာကို ထပ္မံ ႏိႈးဆြျပန္တယ္။
“ဘယ္ဆီမွာလဲ အခ်စ္ဆံုးသူ၊ အၿမဲ တမ္းတ ညတိုင္းပဲ။ တစ္ကိုယ္ေရ ညမ်ားထဲ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့သူ”
ကိုႀကီးေရ၊ တို ့ကေတာ့ ကိုႀကီးကို တမ္းတရင္း ရူးသြပ္ေနဆဲပါပဲ။ နားလည္မႈေတြနဲ ့ ျပည့္၀ေနတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးဟာ လာမဲ့ သႀကၤန္မတိုင္ခင္ (သို ့) သႀကၤန္အၿပီးမွာ လက္ထပ္မယ္လို ့ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကန္ ့ကြက္မဲ့သူ မရွိ အဆင္ေျပေနခဲ့တဲ့ တို ့ဘ၀ ခရီးဟာ ေရွ ့ဆက္ရမဲ့ အစီအစဥ္ေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ အေျခအေန အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာမယ္လို ့ ထင္မထားခဲ့မိဘူး။
ကိုႀကီးရဲ့ အျမႊာညီဟာ အေမရိကမွာ ရွိတဲ့ သူ ့အေဒၚေတြဆီမွာ ေနရင္း ေက်ာင္းေနတာကို အစထဲက တို ့ သိထားခဲ့ တယ္။ တေန ့မွာ ကိုႀကီးရဲ့ အျမႊာညီဟာ ေက်ာက္ကပ္နဲ ့ ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ေနၿပိး အေျခအေန အေတာ္ ဆိုးေနတယ္ လို ့ သတင္းရခဲ့တယ္။ အခ်ိန္မီ ေက်ာက္ကပ္ကို အစားထိုး မလဲႏိုင္ရင္ အသက္အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ရတယ္တဲ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုႀကီးဟာ သူနဲ ့ အခ်င္းတစ္ခုထဲ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ သူ ့ရဲ့ အျမႊာညီကို သူ ့ရဲ့ ေက်ာက္ကပ္ တစ္လံုး အစားထိုးေပးဖို ့ သေဘာတူ ခဲ့တယ္။ ပထမ တစ္ခါ သူ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်ိန္ထဲက လိုအပ္တဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ၿပီးသားတဲ့ေလ။
တို ့ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ဖို ့ အစီအစဥ္ကို ေခတၱ ေရႊ ့ဆိုင္းၿပီး ကိုႀကီး အေမရိကားကို လိုက္သြားဖို ့ ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္။ တို ့ကေတာ့ ရုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို ဘယ္လို လက္ခံ ရမယ္မွန္း မသိစြာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္ေန ဆဲ။ ကိုႀကီးကို စိတ္လည္းမခ်ႏိုင္၊ ခြဲလည္းမခြဲႏိုင္၊ တားဖို ့လည္း မသင့္ေတာ္နဲ ့ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ မ်က္ရည္ပဲ က်ေနမိတယ္။
ကိုႀကိးကေတာ့ မအားလပ္တဲ့ၾကားက တို ့ကိုႏွစ္သိမ့္ရင္း၊ သႀကၤန္မွာ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမဲ့ အေၾကင္းနဲ ့ တို ့ ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ မတတ္သာစြာနဲ ့ပဲ သႀကၤန္ က်ဖို ့ သံုးလတိတိ လိုတဲ့ေန ့မွာ ကိုႀကီး အေမရိကားကို ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိပဲ တို ့စိတ္ေတြ ေလးလံ ေနခဲ့တယ္။ ေဆး၀ါးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္တယ္ ေျပာေျပာ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး ေလ။ ကိုႀကီး က်န္းမာပါေစေၾကာင္းနဲ ့ အျမန္ဆံုး အႏၱရာယ္ ကင္းပါေစေၾကာင္း ေန ့တိုင္း ဆုေတာင္းခဲ့ရတယ္။
ဘာလိုလိုနဲ ့ သႀကၤန္က်ဖို ့ နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ။ ခြဲစိတ္မႈ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းႏွင့္ မၾကာခင္မွာ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း တို ့ဆီကို ကိုႀကီးက ဖုန္းဆက္ ၿပီး အေၾကာင္းၾကားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သႀကၤန္နားနီးမွ အဆက္အသြယ္ ထပ္မရတာေၾကာင့္ ဘယ္ေန ့ျပန္ေရာက္မယ္မွန္း အတိ အက် မသိခဲ့ဘူး။ ဒီလိုႏွင့္ သႀကၤန္ က်ခဲ့ၿပီ။ သူမ်ားေတြ သႀကၤန္မွာ ေပ်ာ္ေနၾကတာကို ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ လြမ္းလြမ္းဆြတ္ ဆြတ္ ခံစား ေနရတယ္။ လမ္းမေပၚက ျဖတ္သြားတဲ့ သႀကၤန္ကားေတြ အသံၾကားရင္ တို ့ မခံစားႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တို ့ႏွစ္ ေယာက္အတူ ျဖတ္ေက်ာ္ဖူးတဲ့ သႀကၤန္ေပါင္း ၅ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ။ တို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တြယ္တာမႈဟာလည္း ဖ်က္မရေအာင္ ခိုင္ၿမဲေနခဲ့ ၿပီ။
“လြမ္းတယ္ ကိုႀကီးရယ္ ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့။ ေန ့တိုင္း ေမွ်ာ္ရလြန္းလို ့ ခရုလည္း ေမာလွၿပီ။”
ကိုႀကီးကို တမ္းတရတာ ေန ့စဥ္နဲ ့ အမွ်ပါပဲ။ ဒီေန ့ သႀကၤန္ အတက္ေန ့။ ကိုႀကီးကို လြမ္းဆြတ္မႈေတြကို ဘယ္လိုမွ မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္လြန္းစြာနဲ ့ သႀကၤန္ေရ ၾကားထဲကပဲ ၇န္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲကို ထြက္လာမိပါတယ္။ ကိုႀကီးနဲ ့အတူ သြားစဥ္က စကား တေျပာေျပာနဲ ့ ေမာရမွန္းမသိ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ အဓိပတိလမ္းဟာ အခုေတာ့ သူမ တစ္ေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေမာပန္း၊ ရွည္လ်ား လြန္းလိုက္တာ။
စာၾကည့္တိုက္ေရွ ့က ထိုင္ေနက် အုတ္ခံုေလးေပၚ အေရာက္မွာေတာ့ အုတ္ခံုေပၚမွာ စကားပန္းေလးမ်ားျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားေသာ စာတန္းေလး၊ တို ့ အသက္ရႈ ရပ္လုမတတ္ ခံစားလိုက္ရတယ္။
“ခရုေလး၊ ကိုႀကီး ျပန္ေရာက္ေနၿပီ” တဲ့။
၀မ္းသာမႈတို ့က အတိုင္းဆမဲ့စြာ။ တို ့ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ သိႏိုင္ေသာ ဒီကိစၥကို ဘယ္သူမွ မေနာက္ႏိုင္ပါ။့
“ကိုႀကီးေရ” လို ့ ပါးစပ္ကလည္း ေခၚရင္း လိုက္ရွာေပမဲ့ မေတြ ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမာေမာနဲ ့ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေက်ာက္ခံုေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ငိုေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပခံုးေပၚကို ေရေအးေအး မ်ား စီးက်လာတယ္။
ေမာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ တို ့ကို ရီေ၀စြာ ေငးၾကည့္ေနေသာ ကိုႀကီးရဲ့ မ်က္၀န္းမ်ား ဘာေၾကာင့္ အရည္ၾကည္ မ်ား ရစ္၀ိုင္းၿပီး မိႈင္းညိႈ ့ေနရတာလဲ။ တို ့နားမလည္ႏိုင္ဘူး။
“ကိုႀကီး၊ ခရုကို ျပန္ေတြ ့ရတာ မေပ်ာ္ဘူးလားလို ့။ မ်က္ႏွာႀကီးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေနမေကာင္း ေသးဘူးလား။”
“ေနေကာင္းပါတယ္ ခရုေလးရယ္၊ ခရီး နည္းနည္း ပန္းလာလို ့ပါ။ ကေလးနဲ ့ ေတြ ့ရတာ ကိုႀကီး မေပ်ာ္ပဲ ေနပါ့ မလား။”
“ဒါဆိုရင္လည္း ၿပီးေရာ။ ခရုက ကိုႀကီး ျပန္မလာခင္ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနလို ့ စိတ္ပူေနတာ”
“ဟုတ္လား။ ဘယ္တုန္းက မက္တာလဲဟင္”
ျပန္ေမးလိုက္ေသာ သူ ့အသံက အေလာတႀကီး ႏိုင္လွသည္။
“ျဖည္းျဖည္း ေမးပါ ကိုႀကီးရယ္။ ေျပာျပမွာေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သႀကၤန္အႀကိဳေန ့ညက ကိုႀကီးကို ခရု အိပ္မက္တယ္။ ကိုႀကီးကေလ အ၀တ္အစား အသစ္ေတြ ၀တ္ထားၿပီး အရမ္းကို လွေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုႀကီးက ခရုကို လာႏႈတ္ဆက္တာတဲ့။ ဟိုးအေ၀းႀကီးကို သြားရေတာ့မွာတဲ့။ ခရုက မခြဲႏိုင္လို ့ မသြားပါနဲ ့လို ့ ငိုၿပီး တားတာေတာင္ မရဘူး။ အတင္းကို ထြြက္သြားခဲ့ တာ။ အိပ္မက္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းလြန္းလို ့ ငိုလိုက္ရတာ။ လန္ ့လည္းႏိုးလာေရာ အျပင္မွာပါ ခရု တကယ္ ငိုေနတာ သိလား။ ေခါင္းအံုး တစ္ခုလံုး စိုရႊဲ ေနတာပဲ”
“အဲဒါ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ကလဲ။ ကေလး မွတ္မိလား။”
“မွတ္မိတယ္။ လန္ ့ႏိုးလာေတာ့ ေရေသာက္ခ်င္တာႏွင့္ ထရင္း နာရီ ၾကည့္လိုက္မိ္တာ။ ည ၁၁ နာရီ ခြဲတိတိပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေခြးေတြကလည္း အရမ္းအူေတာ့ ေၾကာက္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ ့ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုႀကီးကို စိတ္ပူေနမိတာ။ ခုေတာ့ ကိုႀကီးလည္း ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ ့ ျပန္ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ကိုႀကီး မလာမခ်င္း စိတ္ေအးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ထပ္ခ်င္ၿပီ ကိုႀကီးရယ္။ ခရုတို ့ အတူေနၾက ရေအာင္။ ကိုႀကိးကို ထပ္ၿပီး မခြဲႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ကိုႀကီးနဲ ့သာ ခြဲရရင္ ခရုေသမွာ။ ခုလို ခဏေလး ခြဲရတာေတာင္ မခြဲႏိုင္ဘူး။ ကိုႀကီးသာ အနားမွာ ရွိရင္ ဘ၀တစ္ခု လံုး ေအးခ်မ္းသြားၿပီ။ ကိုႀကီးရယ္၊ ခရုရယ္၊ သႀကၤန္ရယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲေတာ့ဘူးေနာ္။”
ေျပာေျပာဆိုဆို သူ ့ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္လာေသာ သူမကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားမိသည္။ သူ ့ရင္ထဲမွာေတာ့ ဆို ့နင့္ တုန္ယင္ ေနသည္။ ဆန္းၾကယ္ တိုက္ဆိုင္လြန္းလွေသာ စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္မႈကို ခံစားမိခ်ိန္မွာ က်လာေသာ သူ ့မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္ တစ္စက္သည္ သူမ ပါးျပင္ေပၚသို ့ လြင့္စဥ္က် သြားေတာ့သည္။ သူမက အလန္ ့တၾကား
“ကိုႀကီး ငိုေနတာလားဟင္”
“မဟုတ္ပါဘူး ကေလးရယ္။ ကေလးနဲ ့ အတူေနရေတာ့မွာမို ့ ၀မ္းသာလြန္းလို ့ က်တဲ့ မ်က္ရည္ပါ။ ဒီေန ့ကစၿပီး ကေလးဘ၀ တစ္ခုလံုးကို ေႏြးေထြး လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ သြားမယ္လို ့ ကိုႀကီး တဘ၀စာလံုး အတြက္ ကတိ ေပးပါ တယ္။ ”
မင္းရဲ့ ဘ၀ကေလးကို ထာ၀ရ ခ်မ္းေျမ့ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုယ္ ဖန္တီး ေပးမွာပါ။ မင္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ခံစားႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို တစ္သက္လံုး ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာျပေတာ့ဘူးလို ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အၿပီး ခ်လိုက္ပါၿပီ။ ဒါဟာ ကိုႀကီးကို သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ မင္းရဲ့ အခ်စ္နဲ ့၊ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ အျမႊာ အကိုတို ့ရဲ့ အခ်စ္ကို ေလးစား ဂုဏ္ျပဳလို ့ပါပဲ။
ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္ဟာ မင္းရဲ့ အခ်စ္ဆံုး ကိုႀကီး မဟုတ္ပဲ ကိုႀကီးရဲ့ အျမႊာညီ ညီညီ ဆိုတာကို မင္း ဘယ္ေတာ့မွ မသိေစရဘူး။ မင္းရဲ့ အခ်စ္ဆံုး ကိုႀကီး၊ ကိုယ့္ရဲ့ အခ်စ္ဆံုး အကိုဟာ မင္း သူ ့ကို အိပ္မက္မက္တဲ့ သႀကၤန္ အႀကိဳေန ့ည ၁၁နာရီခြဲ အခ်ိန္မွာပဲ ကြယ္လြန္ သြားခဲ့တာကို မင္း သိမယ္ဆိုရင္
အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလြန္းစြာပဲ မင္းကို သူ လာႏႈတ္ဆက္တယ္လို ့ မင္း အိပ္မက္ မက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုကိုဟာ မင္းနာမည္ကို ေရရြတ္ တမ္းတရင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာဟာ ျပင္းထန္တဲ့ အခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္လား၊ အင္အား ႀကီးမားတဲ့ မသိစိတ္ရဲ့ စြမ္းအားေၾကာင့္လား။ မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။
x x x x x x x
ေၾကကြဲျခင္း နိဂံုး
ေက်ာက္ကပ္ အစားထိုး ေပးဖို ့ ရန္ကုန္က လာတဲ့ ကိုကိုဟာ သူ ့ရဲ့ အသက္ကို အခ်ိန္မီ ကယ္တင္ ေပးႏိုင္ခဲ့လို ့ သူ အသက္ ခ်မ္းသာရာကို ရခဲ့ေပမဲ့ ကိုကို ့ရဲ့ အသက္ကိုေတာ့ သူ ျပန္မကယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ကိုကိုက သူ ့ခ်စ္သူ အေၾကာင္းကို အၿမဲတမ္း တဖြဖြ ေျပာတတ္လြန္းလို ့ ခရုေလး ဆိုတဲ့ နာမည္ရယ္၊ သူတို ့ ႏွစ္ ေယာက္ရဲ့ ရည္းစားဘ၀ အေၾကာင္းေတြရယ္ကို အစ အဆံုး သိေနခဲ့တာ။ သူ ့ခ်စ္သူရဲ့ ဓါတ္ပံုကို ကိုယ္နဲ ့ မကြာတမ္း ေဆာင္ထားတတ္တဲ့ ကိုကိုရဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ သူ ့ခ်စ္သူကို ဓါတ္ပံုမွ တဆင့္ ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ေနခဲ့တာ။ သႀကၤန္ဆိုတာ သူတို ့ နွစ္ေယာက္ရဲ့ အထိမ္းအမွတ္မို ့လို ့ သူ မရိွရင္ သူ ့ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ထဲ အားငယ္ေနမွာလို ့ ေျပာတတ္လြန္းလို ့ သူေတာင္မွ အျဖစ္သည္းရန္ေကာလို ့ စေနခဲ့တာ။ ကိုကိုက သႀကၤန္ မေရာက္ခင္ ႏွစ္ရက္အလိုမွာ ျပန္ဖို ့ ျပင္ဆင္ထားခဲ့တာ။ ေနပါအံုးလို ့ သူတို ့ ဘယ္လို တားတား မရခဲ့။ ျပန္ရမွာမို ့ သိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကိုကိုဟာ ကံၾကမၼာရဲ့ ထင္မွတ္ မထားတဲ့ ရက္စက္မႈကို ခံခဲ့ရ တယ္။ ရန္ကုန္ကို ျပန္ဖို ့ ေလယာဥ္ကြင္းကို အလာ လမ္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ကားတိုက္မႈေၾကာင့္ သႀကၤန္အမွီ ျပန္ခ်င္တဲ့ သူ ့ စိတ္ကူးေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။
ကိုကို ့မွာ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာေတြ ျပင္းထန္ေနတဲ့ ၾကားက သူရဲ့ ခ်စ္သူ အတြက္ စဥ္းစားၿပီး စီစဥ္ေပးခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကို လည္း ကတိ တစ္ခုကို အတန္တန္ ေတာင္းၿပီး သူျဖစ္ခ်င္တာေတြကို မွာၾကားခဲ့တာ။ ကိုကို ့အတြက္ ၀မ္းနည္း နာက်င္ေနတဲ့ ကိုယ္ဟာ ကိုကို ျဖစ္ေစခ်င္တာ မွန္သမွ် လိုက္လုပ္ေပးဖို ့ အဆင္သင့္ ရွိေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္ဟာ ကိုကို ့အစား မင္းအနားကို ေရာက္ဖို ့ အေၾကာင္းဖန္ လာေတာ့တာပါပဲ။ အခ်င္းတစ္ခုထဲက ေမြးဖြားလာတဲ့ ရုပ္အရမ္းတူတဲ့ အျမႊာညီ အကို ႏွစ္ေယာက္ ကို မိဘေတြေတာင္ ရုတ္တရက္ မခြဲျခားႏုိင္ခဲ့တာ။ တခါမွ ကိုယ့္ကို မျမင္ဘူးတဲ့ ကိုကို ့ခ်စ္သူဟာ ဘယ္လိုမွ သံသယ ၀င္ႏိုင္ စရာ မရွိပါ။ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ထိ ခ်စ္သူ နာမည္ကို ေရရြတ္သြားရင္း ေသဆံုးသြားတဲ့ ကိုကိုရဲ့ စြဲလမ္းမႈကို ဘယ္လိုမွ ဥေပကၡာ မျပဳႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကိုယ့္ဆီကိုသာ ကိုကို ေရာက္မလာခဲ့ရရင္ ခုလို အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ကိုကိုတို ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ႀကံဳလာႏိုင္စရာ မရွိ တာမို ့ ေတြးမိတိုင္းမွာေတာ့ ၀မ္းနည္း နာက်င္ ရပါတယ္။
သူရဲ့ ေသဆံုးမႈကို သူ ့ခ်စ္သူအား မသိေစခ်င္ေသာ ကိုကိုဟာ ကိုယ့္ကို ခရုထံသို ့ ကိုႀကီးအျဖစ္ သြားေရာက္ဖို ့နဲ ့ သူ ့ခ်စ္သူကို လက္ထပ္ၿပီး တသက္လံုး ၾကင္နာစြာ ေစာင့္ေရွာက္သြားဖို ့ ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီဇာတ္လမ္း ကိုသီထားၿပီးသားမို ့ ဟန္ေဆာင္ဖို ့ သိပ္ မခဲယဥ္းခဲ့ဘူး။ သူတို ့အေၾကာင္းကို ဒိုင္ယာရီ အၿမဲ ေရးတတ္ခဲ့ေသာ ကိုကိုေၾကာင့္ လည္း ခရု မရိပ္မိေစခဲ့ပဲ အဆင္ေျပစြာ သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုႀကီးအေပၚ အရမ္းခ်စ္တဲ့ သူမအေၾကာင္းကို သိခဲ့ရတာမို ့ သနားဂရုဏာသက္စြာနဲ ့ ညီမေလး တစ္ေယာက္လိုေရာ၊ ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္လိုပါ အၿပီးတိုင္ ေစာင့္ေရွာက္ သြားဖို ့ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ သူ ့စိတ္ကူးေတြ ပိုမို ခိုင္မာခဲ့ပါတယ္။
သူတို ့ မၾကာခင္မွာပဲ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လက္ထပ္ပြဲမွာ ကိုကို ့ကို သတိရလြန္းစြာနဲ ့ သူ ေၾကေၾကကြဲကြဲ မ်က္ရည္ က်တာကို သူမကေတာ့ ၀မ္းသာလြန္းလို ့ က်တဲ့ မ်က္ရည္လို ့ ထင္ေနခဲ့တာ။ ရွိပါေစေတာ့ေလ။ ဘာမွ မသိတဲ့ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ။
သူမက သူ ့ကို သံသယ ကင္းစြာျဖင့္ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာေလတိုင္း၊ သႀကၤန္တိုင္းမွာ သူမတို ့ႏွစ္ဦးရဲ့ ခ်စ္သူဘ၀က ၾကည္ႏူးစရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သတိတရ ျပန္ေျပာေလတိုင္း သူ ့မွာေတာ့ သႀကၤန္မွာ ေသဆံုးသြားတဲ့ ကိုကို ့ကို သတိရ မိပါတယ္။ သႀကၤန္ကို အရမ္းခ်စ္ေသာ သူမဟာ သူမရဲ့ အခ်စ္ဆံုး ကိုႀကီးကို အဲဒီ သႀကၤန္ရက္ေတြ အတြင္းမွာပဲ အၿပီးတိုင္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရေၾကာင္းကို သိမ်ား သိခဲ့ပါရင္ . . . . .
0 comments:
Post a Comment