On 0 comments

ပခုကၠဴၿမိဳ ့မွာ ေရေတြႀကီးၿပီး လူ၂၀၀ေက်ာ္ ေသတဲ့ သတင္းလည္း ၾကားေရာ လကုန္ရင္ သူ ့အိမ္ေျပာင္း ရမွာမို ့ အိမ္ရွာေနရတဲ့ၾကားက မအားလပ္ေပမဲ့ " ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတာ မသြားလို ့ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ပခုကၠဴကို သြားျဖစ္ေအာင္ သြားမယ္ " ဆိုၿပီး ကိုလင္းေအာင္ျပည့္တစ္ေယာက္ ကဗ်ာဆရာ ကိုျမဴငွက္နဲ ့ အတူ ၂၄.၁၀.၁၁ ေန ့ညေန ၆နာရီမွာ ၾကယ္စင္မိုး ကားျဖင့္  ေရႀကီးေနေသာ ေနရာသို ့ ထြက္ခြာသြားခဲ့ ရာ ပခုကၠဴၿမိဳ ့သို ့ နံနက္ ၇နာရီတြင္ ေရာက္ရွိၾကာင္း သိရပါတယ္။

ပခုကၠဴၿမိဳ ့ကို ေရာက္ခ်ိန္မွာ မာတီက မနန္းေလေျပႏုရဲ့ ဆက္သြယ္ေပးမႈနဲ ့ ေဒသခံမ်ားရဲ့ အကူအညီကို လည္း ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ၂၅.၁၀.၁၁ ေန ့နံနက္ပိုင္းတြင္ ေလဘာတိုက္သစ္ (မတစ္ေထာင္ေက်ာင္း) သို ့ သြားေရာက္ၿပီး ေသဆံုးသြားေသာ မိသားစုမ်ားႏွင့္ ေတြ ့ဆံုကာ အလွဴေငြမ်ား ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကမွတဆင့္ ၃ပိုင္းက်ိဳးသြားတဲ့ ေရႊေခ်ာင္းတံတားႀကီးကို ဓာတ္ပံုသြားရိုက္ခဲ့ပါတယ္။

ထို ့ေနာက္ တိေလာကေက်ာင္းတိုက္ရွိ ဒုကၡသည္ စခန္းသို ့ သြားေရာက္ခဲ့တယ္လို ့သိရပါတယ္။ ယခု လတ္တေလာ ေရႀကီးၿပီး ကမ္းပါးၿပိဳမႈေၾကာင့္ အေၾကာ္ဖိုေတြ၊ သနပ္ခါးၿခံမ်ား၊ မိသားစုေတြ လုပ္ငန္းေတြ ဆံုးရႈံးသြားရတဲ့ ဒုကၡသည္မ်ားႏွင့္လည္း အင္တာဗ်ဴးခဲ့တယ္လို ့လည္း သိရပါတယ္။

အညာဘက္မွာ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးေတြ သိပ္မႀကံဳဘူးတာေၾကာင့္ သူ အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခါ ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ့အခါ ေဒသခံေတြရဲ့ စိုးရြံ ့မႈက သူ ့ကို အခက္အခဲ အနည္းငယ္ေတြ ့ေစခဲ့တယ္လို ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္မွ ေျပာ ၾကားခဲ့ပါတယ္။

လက္ရွိ ပခုကၠဴမွာ ဒုကၡသည္စခန္း ၃ခု ဖြင့္ထားတာမို  ့မိုးကုတ္ေက်ာင္းတိုက္ရွိ ဒုကၡသည္မ်ားထံသို ့ လည္း သြားေရာက္ခဲ့တယ္လို ့ သိရပါတယ္။ ပခုကၠဴမွာ ဒုကၡသည္ေတြ မ်ားေပမဲ့ ကူညီသူေတြ အေထာက္ အေလွ်ာက္ရွိတာမို ့ နယ္ဘက္မွာရွိတဲ့ လူသူ အေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ေဒသေတြ ကုိ သြားမယ္လို ့ MMG အဖြဲ ့သားေတြဆီ သူ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ပဲ ၂၅.၁၀.၁၁ ေန ့ ညေနပိုင္းမွာ သူတို ့ဟာ  ဆိုင္ကယ္တကၠစီေတြနဲ ့ ကမၼကို ဆက္လက္ ထြက္ ခြာခဲ့ပါတယ္။ ကမၼထက္ ပိုေ၀းၿပီး ကူညီသူ နည္းတဲ့ ေရျပာကို ဆက္သြားဖို ့ပါ။ ဒါေပမဲ့  ေနာက္က်ေနၿပီ ျဖစ္လို ့ ေရျပာကို ဆက္မသြားေတာ့ပဲ ဒီညကို ကမၼမွာပဲ အိပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ မနက္မွာ ေရျပာကို ထ သြားၾကမွာပါ။

ေရျပာမွာေရာ ကမၼမွာပါ ဒုကၡေရာက္သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ပခုကၠဴမွာမွ အစိုးရေကာ၊ ပုဂၢလိကပါ လာေရာက္ လွဴဒါန္းသူမ်ား ရွိပါေသးတယ္။ ဒီဘက္မွာက သြားလာရတာ ေ၀းတာေၾကာင့္ လူသူ အေရာက္ အေပါက္ ပိုနည္းပါတယ္။ ပခုကၠဴကေန ကမၼကို ၁၆မိုင္ေလာက္ သြားရၿပီး ကမၼကေန ေရျပာကို ၁၉မိုင္ ေလာက္ ထပ္သြားရတယ္လို ့ သိရပါတယ္။ ဒီေနရာေတြမွာ တကယ့္ကို အကူအညီ လိုအပ္ေနတာမို ့ တတ္ႏိုင္သလာက္ လွဴဒါန္းၾကပါအံုးလို ့ ကၽြန္မတို ့ ၀ိုင္းၿပီး အလွဴခံၾကပါတယ္။

၂၆.၁၀.၁၁ ေန ့မနက္ပိုင္းမွာ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္နဲ ့ ကိုျမဴငွက္တို ့သည္ ကမၼမွတဆင့္ ဆိုင္ကယ္ တကၠ စီျဖင့္ ေရျပာသို ့ ဆက္လက္ ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ ေရျပာသို ့ ေတာလမ္းမွ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ၂နာရီခန္ ့ သြားရၿပီး လမ္း၂နာရီခန္ ့ေလွ်ာက္မွ ေရာက္မယ္ဟု သိရပါတယ္။ သြားလာရန္ ခက္ခဲသည့္အတြက္ ပခုကၠဴေန ျမိဳ ့ခံမ်ားပင္ အေရာက္အေပါက္နည္းတယ္ဟု ဆိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိ္မ္ ထပ္သြားရန္ မလြယ္ကူသည့္အတြက္ အလွဴေငြ တခါထဲ ေပးလိုက္ႏိုင္ရန္ နယ္ခံလူ အသိမွတဆင့္ အကူအညီေတာင္းျပီး စီစဥ္ခဲ့ရပါတယ္။ လွဴၾကမယ္ဆိုတဲ့ သူေနေတြရဲ့ ေငြေတြ မေရာက္ခင္ ဘယ္ေလာက္ လွဴမလည္း ေမးႏွင့္ၿပီး ပိုက္ဆံစိုက္ထားၿပီး အရင္ႀကိဳလွဴႏွင့္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန ့ဘဏ္ပိတ္တာမို ့ ဒီေန ့ သူတို ့လွဴခဲ့တဲ့ ေငြကို မနက္ျဖန္မွ ကၽြန္မ ေငြျပန္လႊဲေပးရမွာပါ။  ကၽြန္မတို ့ ကို အၿမဲ ကူညီလွဴဒါန္းေပးေနတဲ့ MMG ေမာင္ႏွမေတြ၊ သူတို ့ႏွင့္ ခုမွ သိေပမဲ့ မညည္းမညဴ ကိုလင္း ေအာင္ျပည့္ တို ့ သြားရာေနာက္ကို လိုက္လံ ပို ့ေဆာင္ေပးေသာ ေဒသခံေမာင္ငယ္ေလးေတြကိုလည္း ဒီေနရာကေန  ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

သူတို ့ ဒီေန ့သြားတဲ့ ေရျပာရြာဟာ အိမ္ေျခ ၁၄၆ အိမ္ရွိၿပီး ၃၁အိမ္ကေတာ့ ျပန္ေနလို ့ မရေလာက္ ေအာင္ကို ပ်က္စီးသြားတာပါ။ ေရျပာရြာဟာ ေပါက္ၿမိဳ ့နဲ ့ နီးတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ခုလို ေရႀကီး မႈေၾကာင့္ ဒီရြာမွာ လူႀကီး ၄ဦးနဲ ့ ကေလး၂ဦး ေပါင္း ၆ဦး ေသဆံုးခဲ့ရပါ တယ္။ ေသဆံုးသြားတဲ့ မိသားစု ေတြထဲမွာမွ အိမ္တစ္အိမ္က မိသားစု ၃ဦးေတာင္ တၿပိဳင္နက္ ဆံုးပါးသြားတာမို ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

အျခားေနရာေတြမွာ ေသဆံုးသူေတြအတြက္ အစိုးရက ဘယ္လို ေထာက္ပံ့လည္း မသိႏိုင္ေပမဲ့ ေရျပာရြာ မွာေတာ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို ၁သိန္းက်ပ္၊ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ၅ေသာင္း က်ပ္ႏႈန္းနဲ ့ ေထာက္ပံ့ ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ဒီရြာမွာ ဒုကၡသည္ေတြကို ေကၽြးေမြးေပးတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေလးရွိၿပီး ထမင္းတစ္နပ္ကို ၆ေသာင္း ႏႈန္းနဲ ့ လွဴဒါန္းရင္ တရြာလံုးစာ ထမင္းထုတ္ ၅၀၀ေလာက္ ေကၽြးႏိုင္တယ္လို ့ သိရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို ့ MMG ကလည္း ၂၆.၁၀.၁၁ ေန ့ ညေနစာေလးကို ၁နပ္စာ ေကၽြးေမြး လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ေရျပာကေန ဆက္သြားရတဲ့ ဆင္ေသေက်းရြာနဲ ့ ကၽြန္းပင္စု ေက်းရြာေတြမွာ ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္ ေနတယ္လို ့လည္း သိရပါတယ္။ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္က အဲဒီေနရာကို ဆက္သြားခ်င္ေပမဲ့ ကၽြန္မနဲ ့ ကိုသူရိန္က ဆက္မသြားဖို ့ သူ ့ကို တားခဲ့ပါတယ္။ သူ ့မွာ ပါလာတဲ့ ဘတ္ဂ်က္နဲ ့ လႊဲေပးတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ လည္း ကုန္ေနၿပီမို ့ သူသြားလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ မပံ့ပိုးႏိုင္မဲ့အတူတူ ျပန္လာပါေတာ့လို ့ပဲ ျပန္ေခၚ လိုက္ရပါတယ္။

အဲဒီကလူေတြကို ထိေရာက္စြာ သူမကူညီႏိုင္တာကို သူ စိတ္မေကာင္းသလို ကၽြန္မတို ့ကလည္း သူ ကူညီခ်င္တာကို ေငြ ထပ္မပို ့ႏိုင္တဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ သူ ့ေျပာျပခ်က္အရ ဒီရြာက စာသင္ ေက်ာင္းေလး တစ္ေက်ာင္းဟာလည္း ရြံ ့ထဲမွာ ျမဳပ္ေနပါသတဲ့ေလ။

ဒီညေနမွာ သူနဲ ့ အဆက္အသြယ္ မရေတာ့ ၀မ္းေရာဂါျဖစ္တဲ့ ရြာကိုမ်ား လိုက္သြားၿပီလားလို ့ ကၽြန္မတို ့ မွာ စိတ္ပူရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ သူ ့ကို စိတ္ပူလို ့ ကမၼက သူတည္းတဲ့ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ သူ ျပန္မလာေသးဘူး။ သူတို ့လည္း စိတ္ပူေနပါတယ္တဲ့။

ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ညေန ၄နာရီေလာက္ထဲက မိုးေတြ မဲေမွာင္ေနတာမို ့ပါတဲ့။ အညာေဒသက ပံုမွန္ အခ်ိန္ေတာင္ မိုးအရမ္းရြာရင္ စိတ္ပူရတာ။ ခုလို မိုးႀကီးထားခ်ိန္ဆို ေျမၿပိဳတာတို ့ ေတာင္က်ေခ်ာင္း ေရႀကီးတာတို ့နဲ ့ ပို စိုးရိမ္ရပါတယ္။ အိမ္ရွင္ေမာင္ေလးက အမဆီ သူ ဖုန္းဆက္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆီဆက္လည္း အမကို ေျပာမယ္ လို ့ ေျပာပါတယ္။

ကၽြန္မမွာေတာ့ သူတို ့နဲ ့ အဆက္အသြယ္ မရမခ်င္း ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ပါ။ ည၉နာရီေလာက္မွာ သူ တည္းတဲ့ အိမ္ကို ဆက္လိုက္ေတာ့ သူတို ့ ကမၼ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ အင္တာနက္ဆိုင္မွာ အိမ္ရွင္ ေမာင္ငယ္ ေလး လိုက္ေခၚေနၿပီဆိုတာေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားရပါေတာ့တယ္။ ဆိုဒ္ထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ဓာတ္ပံုေတြ တက္ေနၿပီေလ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ေပါ့။

ပခုကၠဴမွာ တံတား အႀကီးအက်ယ္ ကိ်ဳးသြားတာ ၁ခုထဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ၂ခုပါ။ ေရႊေခ်ာင္း နဲ ့ ေယာေခ်ာင္း ပါ။ ေရႊေခ်ာင္းက ပခုကၠဴမွာ ရွိၿပီး ေယာေခ်ာင္းက ေရႊေခ်ာင္းနဲ ့ ၃၈မိုင္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ ေပါက္ၿမိဳ ့နယ္ အတြင္းမွာပါ။ သူလည္း တံတား တိုင္အေျခေလာက္ပဲ က်န္ေအာင္ ေရတုိက္စားတာပါသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီခရီးစဥ္တေလွ်ာက္မွာ အိမ္တိုင္းကို မဟုတ္ေပမဲ့ လူေသသြားတဲ့ မိသားစုေတြ၊ အိမ္ျပိဳသြားတဲ့ မိသားစု ေတြကို အလွဴေငြေတြ ေပးအပ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ဟာ သူတို ့ရင္ ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဒဏ္ရာကို ခဏတာမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းေစႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေက်နပ္စြာနဲ ့ပဲ ကၽြန္မတို ့ ေရွ ့ ဆက္ေနအံုးမွာ။

ကၽြန္မတို ့ရဲ့ အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္မွာ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီ အားျဖည့္ၾကပါအံုးေနာ္။

0 comments:

Post a Comment