ၿမိဳ ့ထဲမွ ျပန္လာေသာ သူသည္ ၿခံ၀င္းထဲသို ့ ကားေကြ ့ ၀င္ခါနီး ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္း တစ္ခု၏ ဆြဲေဆာင္မႈ ေၾကာင့္ ကားကို ၿခံ၀မွာပင္ ရပ္လိုက္မိသည္။ သူ ့ေရွ ့ ျမင္ကြင္းတြင္ လွမ္းလာ ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္ အလြန္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသည္ဟု ထင္မိသည္။ မိန္းမေခ်ာ ေလးမ်ားႏွင့္ မစိမ္းေသာ ပတ္၀န္း က်င္တြင္ ေန ့စဥ္ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ ေနရေသာ သူ ့အ တြက္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို ကားရပ္၍ ေငးေမာ ၾကည့္မိျခင္းသည္ သူ ့ရာဇ၀င္တြင္ ပထမဆံုး ျဖစ္ေလသည္။
သူမ လွမ္းလာတာကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျမင္လိုတာေၾကာင့္ ကားတံခါး ဖြင့္ဆင္းရင္း မသိမသာ ေငးၾကည့္ ေနခဲ့မိ သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူမ အၾကည့္မ်ားက သူ ့ဆီ ေရာက္ရွိခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ သူ ့ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာ ေျပာင္းလဲသြားေသာ သူမ မ်က္၀န္းမ်ား၏ အဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။ သူ၏ ေခ်ာေမာမႈကို သေဘာက်ေသာ၊ သူ၏ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားမႈကို သိေသာ မ်က္၀န္းမ်ားလည္း မဟုတ္သလို၊ သူစိမ္း တစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေသာ သာမာန္ မ်က္၀န္းမ်ိဳးလည္း မကေပ။
ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းေသာ တည္ၿငိမ္သည့္ အၾကည့္တြင္ ဘယ္လို အေၾကာင္း အရာမ်ား ပါ၀င္ေန မလဲဆိုတာ သူ သိခ်င္ေနခဲ့သည္။ သို ့ေသာ္ ထိုအေျဖကို မၾကာခင္မွာပဲ သိခြင့္ရခဲ့သည္။
သူ ့ေရွ ့နား အေရာက္ သူနွင့္ မ်က္၀န္းခ်င္း အဆံုမွာ သူမ ႏႈတ္မွ မသဲမကြဲ ေရရြတ္သံႏွင့္ အတူ သူမ လက္ထဲမွ အထုတ္ေလး လြတ္က် သြားေလသည္။ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္သြားေသာ သူမ အမူအရာကို နားမလည္ ႏိုင္စြာနဲ ့ပဲ သူမ လက္ထဲသို ့ အထုတ္ေလးမ်ား ျပန္ေကာက္ ထည့္ေပးခဲ့သည္။
သူ ့ကို ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ရီေ၀ေ၀ မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ မ်က္ရည္ၾကည္ အခ်ိဳ ့ကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူ ေတြ ့လိုက္ရသည္။ ထို ့ေနာက္မွာေတာ့ တုန္ယင္ေနေသာ အသံေလးျဖင့္
“မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္”
သူ ့ကို ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းက လူမ်ား သိၾကေပမဲ့ သူမ ကေတာ့ မသိတာ ေသခ်ာေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ ဘုန္းခန္ ့မင္းပါ”
သူ ့နာမည္ကိုလည္း သူမ သိဟန္မတူပါ။ သူမကို ၾကည့္ရတာ စိတ္နဲ ့ လူနဲ ့ ေ၀းကြာ ေနသလိုပင္။
“ေဆာရီးေနာ္။ မင္းကို ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ မ အံ့ၾသ သြားလို ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ မ မင္းကို မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ့ ရုပ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္က ဆံုးပါးသြားခဲ့ မ ခင္ပြန္းနဲ ့ ခြဲမရေအာင္ တူလို ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မ အံၾသၿပီး သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားမိတာ။ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ ပါ ေနာ္။ မ သြားေတာ့မယ္။”
ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ သူ ့အနားမွ ထြက္ကာ သူ ့အိမ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၿခံထဲသို ့ ၀င္ သြားေတာ့ သည္။ သူ ့မွာေတာ့ နဂုိကတည္းက စိတ္၀င္စားျခင္း ရွိရသည့္အထဲ သူမ စကားမ်ားေၾကာင့္ ပို၍ စိတ္လႈပ္ရွား သြားမိသည္။
ကားေပၚတက္ၿပီး အိမ္ထဲ ေမာင္း၀င္လာရင္း သူမ အိမ္ဘက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရိပ္ အေယာင္မွ်ပင္ မေတြ ့ရ ေတာ့ေပ။ အိမ္ထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ သူအရင္ဆံုး လုပ္ျဖစ္သည့္ အလုပ္မွာ တစ္ရပ္ကြက္လံုးအေၾကာင္း စံုေနေအာင္ သိေသာ သူ ့ဒရိုင္ဘာ ကိုသိန္းျမင့္အား သူမအေၾကာင္း စံုစမ္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
x x x x x x
ကိုသိန္းကို သူမနွင့္ ဆံုေတြ ့ပံု အစအဆံုး ေျပာျပေတာ့
“ကိုေလးရာ ဒီဇာတ္လမ္းေတြ ရိုးေနပါၿပီလို ့ မေျပာလိုက္ဘူးလား”
“မဟုတ္ဘူး ကိုသိန္း။ သူ ့ပံုစံက တျခား မိန္းကေလးေတြလို ဇာတ္လမ္း လိုက္လုပ္တဲ့ ရုပ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ အရမ္း ကို ရိုးသားတဲ့ ရုပ္ကေလး”
“ကိုေလးကလည္းဗ်ာ။ မင္းသား ျဖစ္ၿပီး ညံ့လိုက္တာ။ အရမ္းကို ရိုးသားတဲ့ရုပ္ေလးနဲ ့ တမင္ လုပ္ တာ ေရာ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးလား။ ဒါမွ ကိုေလးက သူ ့ကို မွတ္မိေနေအာင္ ထူးထူး ျခားျခား လုပ္သြားတာေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ခုေတာင္ ကိုေလး သူ ့ ကို မေမ့ေတာ့ဘူး။ မွတ္မိသြားၿပီေလ”
“ကၽြန္ေတာ့္ကို မင္းသားမွန္း သိပံု မရဘူးဗ်”
“အဲဒါေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို ့ ေျပာတာေပါ့။ သူက ကိုေလးနဲ ့ ရြယ္တူေလာက္ဆို။ ဒီအရြယ္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ဟာ ကိုေလးလို ႏို္င္ငံေက်ာ္ မင္းသား တစ္ေယာက္ကို မသိဘူးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ သြားတာပဲ ျဖစ္မယ္။”
ဒါလည္း ဟုတ္သလိုလိုေတာ့ ရွိသားဟု ေတြးမိသည္။ ေနာက္ၿပီး ဒီၿခံထဲကို သူတို ့ေျပာင္းလာတာ တစ္နွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေပမဲ့ သူမကိုေတာ့ တခါမွ မျမင္ဘူးခဲ့ေပ။ ကားရိုက္ရက္ မရွိေသာေန ့မ်ားတြင္ တေနကုန္ အိမ္မွာ ေအးေအး ေဆးေဆး ေန တတ္ေပမဲ့ သူမကိုေတာ့ မျမင္မိခဲ့ေပ။
“ကိုသိန္းကို ေျပာျပတာ တစ္ခု က်န္ေသးတယ္။ သူက တျခားမွာ ေနတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမဲဲ့ အိမ္ ေရွ ့ ၿခံထဲ ၀င္သြားတာ ခုထိ ထြက္မလာေသးဘူး”
“အိမ္ေရွ ့ၿခံက ဟုတ္လား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုေလးကို မသိတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ စင္ကာပူမွာေနတဲ့ သူ ့သမီး မေန ့က ျပန္ေရာက္လာတယ္လို ့ အန္တီႀကီးက ေျပာေနတယ္။ လူေတာ့ မျမင္ဖူးဘူး။ ေခ်ာလား ကိုေလးရ”
“ေခ်ာတာမွ ရက္ရက္ စက္စက္ ေခ်ာတာဗ်။ သူသာ မင္းသမီး လုပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ မင္းသမီး ေတြေတာ့ ဒုကၡပဲ။ ေခ်ာလည္းေခ်ာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈလည္း ရွိတယ္။ ေရွ ့ၿခံက ဆိုတာ ေသခ်ာရင္ က်န္တာ ခင္ဗ်ား တာ၀န္ပဲ။ မနက္ျဖန္ မိုးလင္းတာနဲ ့ သူ ့အေၾကာင္း အကုန္ သိခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး သူေျပာသြားတဲ ့ အေၾကာင္းအရာေတြက စိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းတယ္။”
“ကိုေလးက တကယ့္ကို အသည္းအသန္ပဲ။ ၾကည့္လုပ္အံုးေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ေမေမႀကီး သိရင္ ေသြးတက္ေနအံုးမယ္”
“ေမေမကေတာ့ ေျပာမေနနဲ ့။ ေကာင္မေလးေတြကို ၾကည့္မိရင္ ဒါမွမဟုတ္ မလြဲသာမေရွာင္သာ မင္းသမီးေတြကို အလုပ္သေဘာအရ ဖက္ရရင္ေတာင္ ေသြးတက္ခ်င္ေနတာ။ ေမေမ ေပးစားမွသာ မိန္းမ ရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အဖိုးႀကီး ျဖစ္မွ ရရင္ရ။ ဒါမွမဟုတ္ တသက္လံုး လူပ်ိဳႀကီး လုပ္ပဲေနရမွာ”
မနက္ခင္းမွာေတာ့ ရင္ခုန္ စိတ္၀င္စားျခင္းမ်ားႏွင့္ သူႏိုးထ လာခဲ့သည္။ အိပ္ရာက ႏိုးႏိုးခ်င္းမွာ အိမ္ေရွ ့ဘက္ လွမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကို ၿခံထဲမွာ ကေလးငယ္ တစ္ဦးႏွင့္ ဒါန္းစီးေနတာ ေတြ ့ရသည္။ သူမကို မျမင္ဖူးေပမဲ့ ထိုကေလးကို ေတာ့ သူ မ်က္မွန္းတန္းၿပီးသားပင္။ အၿမဲပင္ ၿပံဳးရႊင္ ခ်ိဳသာေနေသာ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ၃ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ေလး သည္ သူႏွင့္ မစိမ္းေပ။
ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာေတာ့ ကိုသိန္းထံမွ သူလိုခ်င္ေသာ အေျဖမ်ားကို ရရွိခဲ့ပါသည္။ သူမသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၄ႏွစ္ေက်ာ္က အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ လက္ထပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ အၾကာမွာ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ဆံုးပါး သြားေၾကာင္း၊ သူမ ခင္ပြန္းဆံုးခ်ိန္တြင္ လသားအရြယ္ သမီးကေလး တစ္ေယာက္ က်န္ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္က သူမ အသက္္မွာ ၂၂ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသးေၾကာင္းတို ့ကို စံုလင္စြာ သိခြင့္ ရခဲ့သည္။
သူမ ခင္ပြန္းဆံုးၿပီးေနာက္ပိုင္း စင္ကာပူရွိ သူမ ဦးေလး မိသားစုရွိရာသို ့ သြားေရာက္ကာ ၂ႏွစ္ ေက်ာ္ၾကာ ေနထိုင္ခဲ့ ၿပီး ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို အၿပီး ျပန္လာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းတို ့ကို ထပ္မံ သိခဲ့ ရျပန္သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ စည္း ရံုးေရး ေကာင္းေသာ ကိုသိန္း၏ အကူအညီျဖင့္ သူမတို ့ အိမ္မွ အိမ္ေဖာ္ ေကာင္မေလးမွတဆင့္ သူမ၏ မဂၤလာ ဓါတ္ပံုကို သူ ၾကည့္ခြင့္ ရရွိခဲ့ေလသည္။ သူမႏွင့္ တြဲရိုက္ ထားေသာ သူမ၏ အမ်ိဳးသားပံုမွာ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ သူႏွင့္ ထပ္တူ နီးပါး တူေလ သည္။ သူ၏ စိတ္၀င္စား မႈတို ့က ပိုမို လာခဲ့သည္။
သူႏွင့္ ခၽြတ္စြတ္နီးပါး တူညီေသာ သူမ၏ အမ်ိဳးသားသည္ သူမ ခ်စ္၍ လက္ထပ္ထားေသာသူ ျဖစ္သည္တဲ့။ ခင္ပြန္း သည္ ဆံုးပါးသြားခ်ိန္မွာ သူမ ဘယ္ေလာက္မ်ား နာက်င္ေၾကကြဲ လိုက္မလဲ။ အသက္ ငယ္ငယ္ႏွင့္ မုဆိုးမ ျဖစ္ရရွာေသာ သူမ ဘ၀ကို ငဲ့ညွာစိတ္တို ့ ၀င္လာမိသည္။
ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပင္ မွတ္မွတ္ ထင္ထင္ရွိခဲ့ရာမွ ခုလို သူမ ဘ၀အေၾကာင္းမ်ားကို သိရွိၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ပိုလို ့ နားလည္ ခံစားေပး တတ္ခဲ့ၿပီ။ စိတ္၀င္စားျခင္းမွတဆင့္ တုိး၍ အခ်စ္စိတ္တို ့ ေပါက္ဖြားခဲ့ၿပီလား။ ခုဆိုရင္ ကားရိုက္ၿပီးတာနဲ ့ အိမ္ တန္း ျပန္တတ္ေသာ အက်င့္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူမႏွင့္ သမီးငယ္ေလးတို ့ ညေနတိုင္း ၿခံ၀င္းထဲတြင္ လြတ္လပ္စြာ ကစားတတ္ေသာ ျမင္ကြင္းကို အိမ္ေပၚ ၀ရန္တာမွာ အနားယူရင္း ထိုင္ေငးရေသာ အလုပ္ကို သူႏွစ္သက္လာခဲ့သည္။
တကယ္တမ္းမွာေတာ့ သူမအေပၚ စြဲလမ္းမႈသည္ သူ၏ တဖက္သတ္သာ ျဖစ္၍ သူမကေတာ့ သူ ့ကို ေတြ ့ရင္ အသိ အမွတ္ ျပဳ ၿပံဳးျပရံုထက္ မပိုခဲ့။ ပထမဆံုး ေတြ ့သည့္ေန ့က သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြား တာက လြဲ၍ သူမသည္ အသက္အရြယ္ ထက္ ပိုရင့္က်က္ေသာ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ မိန္းမတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ သည္။ ကိုသိန္း ေျပာသလို သူ ့ကို အမွတ္တရ ျဖစ္ေစခ်င္၍ လုပ္ခဲ့တာမ်ိဳး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။
သူ့ရင္ခုန္သံမ်ားကို အမွန္အတိုင္း စစ္ေဆးမိခ်ိန္မွာေတာ့ အံ့ၾသ ရပါသည္။ သူမထက္ လွပေသာ မိန္းကေလးမ်ား ျမင္ ဖူးပါလ်က္ သူ ့အလုပ္ကလည္း မင္းသမီးမ်ား၊ ေမာ္ဒယ္မ်ား စေသာ မိန္းမလွ ေလးမ်ား ႏွင့္ မစိမ္းေသာ အလုပ္ျဖစ္ပါလ်က္ သူမ အေပၚ ဘာေၾကာင့္ တြယ္တာသြားမွန္း သူ မသိေပ။ သူမဘ၀ကို ဂရုဏာ သက္စြာျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခ်င္မိသည္။
သူ ့ကို သေဘာက်ေသာ အပ်ိဳစင္ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ေတာင္ သေဘာမတူႏိုင္ေသာ ေမေမသည္ သူမလို ကေလး တစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမ တစ္ေယာက္ (သူကေတာ့ ထို စကားလံုးမ်ိဳးျဖင့္ပင္ မေခၚရက္ ခဲ့ပါ) ႏွင့္ သေဘာတူဖို ့ဆိုတာ အလြန္ ခက္ခဲေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ေမေမ လက္ခံေအာင္ေတာ့ သူ အေတာ္ ႀကိဳးစား ရပါအံုးမည္။ ေဖေဖကေတာ့ သူ ့ကို ခ်စ္ေပမဲ့ ေမေမ့လို ေနရာတ ကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို သည္းသည္းလႈပ္ မဆက္ဆံတတ္ေပ။ သူ စိတ္ခ်မ္းသာရာကို လုပ္ခြင့္ ေပးမည့္ ဖခင္ ျဖစ္သည္။ တေန ့တေန ့ ရပ္ၾကည့္ ေငးေမာရံုထက္ ပိုၿပီး အခြင့္အေရး မရခဲ့။ အခ်ိန္ ဆင္းရဲလွေသာ သူႏွင့္ အျပင္ထြက္ခဲ လွေသာ သူမ တို ့ ဆံုေတြ ့ခြင့္ ထပ္မံရဖို ့ မလြယ္ကူခဲ့။
နယ္သို ့ ကားရိုက္ထြက္ရေသာ ရက္မ်ားတြင္ သူ့စိတ္တို ့ မၾကည္လင္ခဲ့။ ဘာကို အလိုမက်မွန္း မသိ ျဖစ္ေနတတ္ သည္။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ လံုး၀ မပတ္သက္ဖူးေသာ အစိမ္းသက္သက္ မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့ သူ ့ကို ဘယ္သူနွင့္မွ သေဘာမတူ ေသာ ေမေမ့အက်င့္ေၾကာင့္ သူ ့မွာ ရည္းစားပင္ အတည္တက် မထားခဲ့။ ကိုယ္ေၾကာင့္ သူတပါးကို မနစ္နာေစခ်င္ေသာ ဆႏၵကလည္း သူ ့မွာ ရွိခဲ့သည္။ သူမႏွင့္ က်မွ သူ ့ရာဇ၀င္ ျပင္ရေတာ့မည္လား။
သူ ့ဒုကၡကို မၾကည့္ရက္ေသာ ကိုသိန္း၏ အကူအညီျဖင့္ သူမ၏ ဆဲလ္ဖုန္း နံပါတ္ကို ရရွိခဲ့ ေလသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို အနည္းငယ္ တုန္ယင္ခ်င္ေသာ လက္တို ့ျဖင့္ ႏွိပ္ရင္း သူ ့ရင္တို ့ အတိုင္းအဆမဲ့ ခုန္ေနခဲ့သည္။ ဖုန္းထဲမွ စီးေမ်ာလာေသာ အသံ ခ်ိဳခ်ိဳတို ့ကို နားေထာင္ရင္း သူ ရုတ္တရက္ ဘာ စေျပာရမယ္မွန္း မသိေပ။
“ဟယ္လို၊ အမိန္ ့ရွိပါရွင္”
“မ ကၽြန္ေတာ္ ဘုန္းခန္ ့မင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွတ္မိမလားေတာ့ မသိဘူး။ မ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူမွားၿပီး ႏႈတ္ဆက္ဖူး တယ္ေလ။”
“မ မွတ္မိပါတယ္။ ေဆာ္ရီးေနာ္၊ အဲဒီေန ့က ေမာင္ေလးကို မင္းသားမွန္း မ တကယ္ မသိဘူး။ ဟိုမွာေနတံုးကလည္း မဂၢဇင္းေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ သတိ မထားမိဘူးေလ။ နဂိုထဲကလည္း မ က ရုပ္ရွင္ေတြ ဘာေတြ သိပ္ၾကည့္ေလ့ မရွိတာလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မ သြားေနတဲ့ ၂ႏွစ္အတြင္းမွာပဲွ မင္းက နာမည္ အရမ္းႀကီးၿပီး ေအာင္ျမင္လာတာလို ့ အိမ္ က ေကာင္မေလးေတြက ေျပာၾကတယ္ ”
“ရပါတယ္ မ ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္။ ခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွာေနလဲ ဆိုတာေတာ့ မ သိပါၿပီေနာ္”
သူမထံမွ ရယ္သံသဲ့သဲ့ ထြက္လာသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူမ၏ အသိအမွတ္ျပဳမႈေၾကာင့္ ၀မ္းသာ ရသည္။
“သိပါၿပီ။ ခ်ာတိတ္ရယ္။ မင္းကို နာမည္ႀကီး မင္းသား တစ္ေယာက္ဆိုတာ ကိုေရာ၊ မ အိမ္ေရွ ့မွာေနတဲ့ ေကာင္ေလး ဆိုတာကိုေရာ သိသြားပါၿပီ။”
“မက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္နွစ္ေလာက္ပဲ ႀကီးတာ။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်ာတိတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ မ ကသာ ရွိသင့္တဲ့ အသက္ထက္ ပိုၿပီး ရင့္က်က္ေနသလားလို ့။ ၂၅ႏွစ္ဆိုတဲ့ အရြယ္ဟာ တကယ္ေတာ့ အသက္ႀကီး တဲ့ စာရင္းမွာ မပါေသး ပါဘူး မရယ္။”
“မနဲ ့မင္းနဲ ့ေတာ့ အျမင္ခ်င္း ဘယ္တူႏိုင္ပါ့မလဲ ေကာင္ေလးရယ္။ မင္းကေတာ့ ေလာကႀကီး အေၾကာင္း ဘာမွ မသိ နားမလည္ေသးတဲ့ လူပ်ိဳ လူလြတ္ေလး၊ မိဘ ရင္ခြင္မွာတင္ မင္း ဘ၀က က်င္လည္ ေနရတာ။ ပူပင္ေသာကတို ့ ဆင္းရဲ ဒုကၡ တို ့ကို မႀကံဳရေသးဘူး။ မ ကေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမ၊ ေလာကႀကီးရဲ့ အေကြ ့အေကာက္ အခ်ိဳးအေကြ ့ေတြ ကို ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ ့ခံစားခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ေလာကဓံရဲ့ ရိုက္ပုတ္မႈဒဏ္ကို အသက္ငယ္ငယ္နဲ ့ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့အခါမွာ လုပ္ယူ စရာ မလိုပဲ လူက အလိုလို ေနရင္း ရင့္က်က္သြားခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ မ က မင္းထက္ ပိုၿပီး ရင့္က်က္တာ မဆန္းပါဘူး”
“မ ကို ခုမွ ေတြ ့ဖူးေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ဟိုးအရင္ထဲက သိေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္။ ေရွးေရစက္ ထင္ပါရဲ့။ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ခင္တယ္။ မ ေရာဟင္”
“အင္း မလည္း ခင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ထဲက သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ ့ မ ဆက္သြယ္ ျဖစ္ေသး ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မင္းက မရဲ့ ပထမဆံုး မိတ္ေဆြပဲ ဆိုပါေတာ့ ”
“ကၽြန္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ ျပဳေပးတာ ေက်းဇူးပါ မရယ္။ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ ့ခြင့္ ရွိမလားဟင္”
“ေတြ ့ခြင့္ . . ဟုတ္လား။ မနဲ ့ မင္း သိတာ မၾကာေသးေပမဲ့ မင္းကို ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီး ခင္မင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းလို နာမည္ႀကီး မင္းသား တစ္ေယာက္နဲ ့တြဲၿပီး မ လူသိ မခံ ခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မေၾကာင့္ မင္း ကို ပတ္၀န္းက်င္က တမ်ိဳးတမည္ ထင္ၿပီး ေျပာတဲ့ အေျပာေတြကို မခံ ေစခ်င္ဘူး။ မေတြ ့ခ်င္ပါနဲ ့ ေကာင္ေလးရယ္”
“ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒါေတြကို ဂရုမစိုက္ဘူး။ မကို မေတြ ့ရရင္ မေနႏိုင္ဘူး။ မကို . . . ကၽြန္ေတာ္”
စကားကို မဆက္၀ံ့သျဖင့္ ရပ္ထားလိုက္ရသည္။ ေတာ္ၾကာ ခုမွ ရထားေသာ ခင္မင္မႈေလး ပ်က္ျပယ္သြားမွာ စိုးပါ သည္။ မ ထံမွ သက္ျပင္းခ်သံကို ၾကားရသည္။
“မင္းကို မ အေကာင္းဆံုး အႀကံေပးမယ္။ ဘယ္အရာကိုမွ အစြဲအလမ္း မႀကီးပါနဲ ့။ တခုခုကို စြဲလမ္းမိရင္ ကိုယ္ပဲ ခံစားရတတ္တယ္။ အရာရာဟာ ကံ စီမံရာပါပဲ။ ေလာကမွာ ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခြင့္ရတာမွ မဟုတ္တာ။ ခုလည္း မ ကို မင္း အၿမဲ ေတြ ့ေန ျမင္ေန ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါထက္ မပိုခ်င္စမ္းပါနဲ ့ကြယ္။ လူေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို မေလာက္ မင္း မသိ ေသးပါဘူး။
ေတာ္ၾကာ မင္းနဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး မကို အျမင္တမ်ိဳးနဲ ့ ျမင္ၾကမွာကိုလည္း နားလည္ေပးပါအံုး။ ေနာက္ၿပီး လူေတြက မုဆိုးမတို ့၊ တခုလပ္တို ့ဆို ပိုၿပီး ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ မ ကို အထင္ေသးတဲ့ အၾကည့္နဲ ့ ၾကည့္တာ ေျပာတာကို မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာစရာ မျဖစ္ေအာင္ ေနတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ”
သူမ ဘက္က ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာမို ့ ထပ္ၿပီး မေတာင္းဆိုရဲေတာ့။
“မ ကို ကၽြန္ေတာ္ ညတိုင္း ဖုန္းဆက္မယ္ေနာ္။ နားေထာင္ေပးေနာ္”
“ေကာင္းၿပီေလ။ မ အားရင္ေတာ့ ရပါတယ္။ ဒါပဲေနာ္။ ဒီမွာ သမီးကို သိပ္ရအံုးမယ္။ မ က မင္းတို ့လို လူလြတ္ မဟုတ္ေတာ့ အားခ်ိန္ သိပ္မရွိဘူး ခ်ာတိတ္ေရ။ သားေရး သမီးေရးနဲ ့တင္ အခ်ိန္ကုန္ေနရတာ။ OK. Good Night ေနာ္။”
မ က သူ ့ကို ပညာသားပါပါနဲ ့ သူမ ဘ၀ကို သူ သိေအာင္ လွစ္ဟ ျပခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြ အားလံုး ဟာ ကၽြန္ေတာ္ သိထားၿပိးသားပဲေလ။ တေန ့ေန ့မွာေတာ့ သူ ့အခ်စ္ကို မ နားလည္ လာပါ လိမ့္မည္။
ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ ညတိုင္းနီးပါး သူတို ့ ဖုန္းေျပာ ျဖစ္္ခဲ့ၾကသည္။ သမီးေလး မအိပ္ေသးေသာ ေန ့မ်ားဆိုရင္ ေတာ့ သိပ္ၾကာၾကာ ေျပာခြင့္မရေပ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ညနက္ပိုင္းမွသာ မ ဆီ ဖုန္းဆက္ ျဖစ္ေတာ့ သည္။ ဖုန္း ေျပာတိုင္းမွာလည္း သူ ဆြဲေခၚလာေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ မေရာက္ေအာင္ မက လိမၼာ ပါးနပ္စြာ ေရွာင္တိမ္း သြားတတ္တာမို ့ သူ ဘာမွ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ဖြင့္ဟခြင့္ မရခဲ့ေပ။ မနွင့္ သူ ့ၾကားမွာ သံေယာ ဇဥ္တစ္ခု ရွိလာသလို သူ၏ မ အေပၚ စြဲလမ္းမႈတို ့က ပိုမို နက္ရႈိင္း လာခဲ့သည္။
ဖုန္းဆက္တိုင္းမွာ သူက ေတြ ့ခြင့္ေတာင္းေပမဲ့ မ က လက္မခံခဲ့။ ပတ္၀န္းက်င္ကို မက အေတာ္ ဂရုစိုက္ေလသည္။ ဖုန္းေျပာခြင့္ႏွင့္ မေက်နပ္ႏိုင္ေသာ သူက မ ကို ေတြ ့ခြင့္ ရေအာင္ ႀကံစည္ ရေတာ့သည္။ မ သမီးေလးက ILBC မွာ ေက်ာင္း တက္တာမို ့ အသြား အျပန္ကို မက ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳပို ့တတ္တာကို သူ သိသည္။ သမီးကို ေက်ာင္းလာပို ့ေသာ မသည္ သူမ ကားနားတြင္ ေဘာင္းဘီရွည္၊ ကုတ္အကၤ်ီရွည္တို ့ကို အက်အန ၀တ္ကာ မ်က္မွန္တပ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစနွင့္ သူ ့ကို ဘယ္သူမွန္း မသိေပ။ သူကလည္း သူ ့ကို မင္းသားမွန္း မသိေအာင္ ရႈတင္မွ အ၀တ္မလဲပဲ ထြက္လာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
“မ”
မသိေသာသူ တစ္ေယာက္က သူမကို တရင္းတႏွီး ေခၚ္လိုက္သံေၾကာင့္ အလန္ ့တၾကား ေမ့ၾကည့္လာေသာ သူမကို အသာၿပံဳးျပ လိုက္မိသည္။
“မ ကၽြန္ေတာ္ပါ”
တပ္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး အတုကို ခြာျပလိုက္ေတာ့မွ မ ရဲ့ အၿပံဳးကို သူေတြ ့ရသည္။
“ခ်ာတိတ္၊ မင္း ဘယ္က လာတာလဲ။ ပံုစံကလည္း လူဆိုးရုပ္နဲ ့”
“ဟုတ္တယ္။ ဒီေန ့ ရိုက္တဲ့ကားမွာ ကၽြန္ေတာ္က လူဆိုး ေခါင္းေဆာင္ေလ။ မႏွင့္ ေတြ ့ခ်င္လို ့ ဒီအတိုင္း ထြက္လာ ခဲ့တာ။ မင္းသားမွန္း မသိေအာင္လည္း ပါတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ေပးပါ မရယ္။”
အၾကာႀကီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ စဥ္းစားေနၿပီးမွ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“မ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဗိုလ္တေထာင္ ကမ္းနားဘက္ သြားရေအာင္။ အဲဒီမွာ ေလေကာင္း ေလသန္ ့လည္း ရတယ္။ လူလည္း ရွင္းတယ္။ မ ကၽြန္ေတာ့္ကား ေနာက္က လိုက္ေမာင္းခဲ့ေနာ္။”
တကယ္တမ္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ ့ခြင့္ရခ်ိန္မွာ သူက မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနသေလာက္ မ ကေတာ့ တည္ၿငိမ္လြန္းလွတာမို ့ ေအးစက္စက္ ျဖစ္ေနသည္ဟုပင္ ထင္မိသည္။
“မကို ကၽြန္ေတာ္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ့ ကို လက္ထပ္ခြင့္ေပးပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး မျငင္းလိုက္ပါနဲ ့ေနာ္”
“မ ဆီမွာ လာၿပီး အိုက္တင္ လာက်င့္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ ကိုေရႊမင္းသား။ စိတ္ကူးယဥ္လွခ်ည္ လားေကာင္ေလးရယ္။ မင္းလို နာမည္ႀကီး မင္းသား တစ္ေယာက္ကမ်ား မ လို ကေလး တစ္ေယာက္ အေမ မုဆိုးမကို လက္ထပ္ ခ်င္တယ္တဲ့လား။ ဒါ ရုပ္ရွင္ရိုက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးဟာ ရုပ္ရွင္ထဲမွာသာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ အျပင္မွာေတာ့ မင္း ထင္သလို မလြယ္ဘူးေနာ္။ မင္းသာ မ ကို ယူရင္ မင္း အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားမလဲ မင္း စဥ္းစားၾကည့္စမ္း။ ေနာက္ၿပီး မင္းရဲ့ မိဘေတြေရာ သေဘာတူႏိုင္ မတဲ့လား။”
“ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါေတြ ဘာမွ ထည့္ မစဥ္းစားဘူး။ မ ကို ခ်စ္တယ္။ မ ကလည္း ျပန္ခ်စ္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ လက္ထပ္ၾကမယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္ မေနစမ္းပါနဲ ့ မ ရယ္။ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။”
“မင္း ဂရုမစိုက္ေပမဲ့ မ ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္တယ္။ လူဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ ့ ကင္းကြာလို ့ မရဘူး။ ေနာက္ၿပီး မ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိခင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ မိဘ တစ္ ေယာက္ ေနရာက စဥ္းစား ေပးရေတာ့မယ္။ မ သမီးေလးကို ဆိုရင္လည္း တခုလပ္တို ့၊ မုဆိုးဖိုတို ့နဲ ့ မေပးစားႏိုင္ဘူး။ ဒါေတာင္ မင္းလို နာမည္ေက်ာ္ မင္းသား တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္။ အဲဒီေတာ့ မင္းအေမ ဆိုရင္ မနဲ ့ မင္းကို ဘယ္လိုမွ သေဘာတူႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ့ ဘက္က မင္းကို အပ်ိဳစင္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးနဲ ့သာ သေဘာတူ ခ်င္မွာ သဘာ၀ပဲေလ။ ဒါကို မ က နားလည္ေပးရမွာေပါ့။”
“ဒါေတြကို ခဏဖယ္ထားပါအံုး မ ရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ႏိုင္ မခ်စ္ႏိုင္သာ အရင္ စဥ္းစားၿပီး အေျဖေပးပါေနာ္။ မ သာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ရင္ ဘာမဆို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါတယ္။”
“ခက္လိုက္တာ ခ်ာတိတ္ရယ္။ မ အရြယ္ဟာ ရည္းစားထားၿပီး ရင္ခုန္ရမဲ့ အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္လို ့ မ ဟာ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ ့ ဒါဟာ မ အတြက္ ပထမအႀကိမ္ လက္ထပ္ ျခင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမ တစ္ယာက္အတြက္ ဒုတိယ အႀကိမ္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို လူေတြ က အျမင္ၾကည္ၾကည္နဲ ့ မၾကည့္ႏိုင္ၾကဘူး ကြယ့္။ ကံမေကာင္းလို ့ သူဟာ ဒီလို ျဖစ္ရတာပါလားလို ့ နားလည္ ေပးႏိုင္တဲ့လူက အေတာ့္ကို နည္းပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး မ ေၾကာင့္ မင္းကို မနစ္မြန္း ေစခ်င္ဘူး။ မ ကိုယ္တိုင္ မင္းကို ခ်စ္ဖို ့၊ လက္ထပ္ဖို ့ မစဥ္း စားရဲပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ မ မင္းကို တခါထဲ အေျဖ ေပးခဲ့မယ္။ မင္းကို မ မခ်စ္ဘူး။ လက္ထပ္ဖို ့ဆိုတာ အေ၀းႀကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ မ ကို မင္း ေမ့လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပါ။ မတို ့ရဲ့ ပတ္သက္မႈဟာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာ ေသးပါဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္ မဆန္ခ်င္စမ္းပါနဲ ့။”
“မ က ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္ေနတယ္ ထင္လို ့လား။ မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမဆို စြန္ ့လႊတ္ရဲပါတယ္။ မ ရယ္ စဥ္းစား ေပးပါေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ယတိျပတ္ မျငင္းလိုက္ပါနဲ ့”
မ က သူ ့ကို အသက္မပါသလို ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထိုေန ့မွ စ၍ မ သည္ သူ ့ကို အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ သြားေတာ့သည္။ ညဖက္ ဖုန္းဆက္ေနက် အခ်ိန္မ်ားတြင္ မ သည္ ဖုန္းကို ပိတ္ထား တတ္ သည္။ ေန ့ခင္းဘက္ ဆက္ေတာ့ လည္း သူ ့ဖုန္းနံပါတ္ ျမင္သည္နွင့္ ဖုန္းပိတ္ပစ္ လိုက္ေတာ့တာမို ့ စကား ေျပာခြင့္ မသာခဲ့ေပ။
ခါတိုင္းလိုလည္း ကေလးကို ေက်ာင္း အႀကိဳအပို ့ ကိုယ္တိုင္ မလုပ္ေတာ့။ ညေနပိုင္း ၿခံထဲတြင္ သမီးႏွင့္ အတူရွိေန တတ္ေသာ မ ကို မျမင္ရေတာ့။ အိမ္ေဖာ္ ေကာင္မေလးေတြနွင့္ ေဆာ့ကစားေနေသာ သမီးေလးကိုသာ မ ကိုယ္စား အလြမ္း ေျပၾကည့္ရသည္။ မ သည္ သူ ့ျမင္ကြင္းမွ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ၿပီ။ ျမင္ကြင္းမွ ခဏေလး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတာကို ေတာင္ မခံစားႏိုင္ေသာ သူက သူ ့ဘ၀ထဲမွ မ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာကို ေသြးပ်က္ ေၾကာက္ရြံ ့ ေနမိသည္။ သူ ့ကို တကယ္ မခ်စ္ ႏိုင္၍ ေရွာင္ထြက္ သြားျခင္း လား။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လြန္း၍ သူ ့ကို ထားသြားတာလား သူ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။
မနွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနေသာ တစ္လအတြင္းမွာ မ အေၾကာင္းမ်ားကို အိမ္ေဖာ္ ေကာင္မ ေလးမွ တဆင့္ ကိုသိန္းက စံုစမ္းေပးခဲ့တာမို ့ သူ သိခြင့္ ရခဲ့သည္။ ရုပ္ရွင္ ဗီြဒီယို ၾကည့္ေလ့မရွိေသာ မ က ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ သူ ပါ၀င္ ေသာ ဗြီစီဒီမ်ား၊ ဒီဗြီဒီမ်ား ငွားခိုင္းသည္ ဆိုတာေၾကာင့္ သူ အားတက္သြား မိသည္။ သူ အိမ္မွာ မရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ တခါတရံ သူမ အျပင္ထြက္ တတ္ေၾကာင္း သိရသည္။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ကိုသိန္း၏ အကူအညီျဖင့္ နယ္ကို ကားရိုက္ တစ္ပါတ္ခန္ ့သြားရမည္ဟု မ သိေအာင္ ဇာတ္လမ္း ဆင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေန ့ မနက္ေစာေစာမွာပင္ သူ ့ကားကို တေနရာသို ့ သြားခိုင္း လိုက္ၿပီး သူကေတာ့ သူမ အျပင္ ထြက္မည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သူ မရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္သြား ေသာ မ သည္ ေန ့လည္ခင္းတြင္ အိမ္မွ တစ္ေယာက္ထဲ အျပင္ ထြက္သြားေလသည္။ မ သည္ သူ အတင္း အက်ပ္ လိုက္ေတြ ့မွာစိုး၍ အျပင္ မထြက္ပဲ ေနခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
မ ထြက္သြားသည္နွင့္ အျခားကားတစ္စီးနွင့္ သူ ေနာက္မွ လိုက္ထြက္ခဲ့သည္။ မ၏ ကားသည္ ကန္ေတာ္ႀကီးရွိ အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ရပ္တန္ ့သြာေးလသည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ သစ္ပင္ တစ္ပင္ေအာက္တြင္ သြားရပ္ေနေသာ မ မျမင္ေအာင္ ကားကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ထား ခဲ့ၿပီး လမ္းဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ အေ၀းကို ေငးၿပီး ေတြးခ်င္ရာ ေတြးေနေသာ မကို ၾကည့္ရတာ အရင္ ထက္ ပိုၿပီး ပိန္သြားသလို ထင္ရသည္။ သူႏွင့္ စကားေတာင္ ေျပာခြင့္ မေပး ေသာ မသည္ သူ ့အေပၚ တကယ္ေရာ စိမ္းျပတ္ႏိုင္ပါရဲ့လား။
ၿငိမ္သက္စြာ ေငးေမာေနေသာ မ ကို အေႏွာင့္အယွက္ မေပးခ်င္တာမို ့ သူ သြားမေတြ ့ ျဖစ္ေသး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဗီြဒီယို ရိုက္ကြင္း တစ္ခုရွိေနတာမို ့ သူ ကိုယ္တိုင္ သူ ့ကို မေတြ ့ေစခ်င္တာမို ့ ေရွ ့မတိုး ျဖစ္ ခဲ့ တာလည္းပါသည္။ မ ေနာက္ကို ခ်က္ခ်င္း ထလိုက္ခဲ့တာမို ့ သူ ရုပ္ဖ်က္ဖို ့ သတိမရခဲ့။
သူ ့လိုပင္ ဗီြဒီယို ရိုက္ကြင္းကို သတိထားမိသြာေးသာ မ သည္ ထိုေနရာမွ ရုတ္တရက္ ထထြက္ လာတာမို ့ မကို အေနာက္ဘက္မွ ေးၾကည့္ေနေသာ သူႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ တည့္တည့္ တိုးပါေတာ့သည္။ သူ ့ကို ရုတ္တရက္ ေတြ ့လိုက္ရ ေတာ့ မ သည္ သူ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ခင္ အေနာက္ဘက္သို ့ လွည့္ထြက္ သြားေတာ့သည္။ သူ ့မွာ ဘာခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ား ရွိ၍ ဒီေလာက္ ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ေနရတာလဲ။
ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လြန္းေစသာ မ ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္ပဲ ကိုယ္ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ တတ္ေသာ သူတို ့ နွစ္ဦး၏ ေတြ ့ဆံုမႈသည္ နာက်င္စရာ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားကိုသာ ျဖစ္ေပၚ ေစခဲ့သည္။
သူ ့ကို ျမင္၍ ထြက္ေျပးသြားေသာ မ ေနာက္ကို အေျပးလိုက္ကာ ေရွ ့မွာ ပိတ္ရပ္ရင္း မ လက္ကို လွမ္းဆြဲ လိုက္မိသည္။
“မင္း ဘာလုပ္တာလဲ။ မ လက္ကို လႊတ္စမ္း။ လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေအာင္ မလုပ္စမ္းနဲ ့။ ဒီနားက လူေတြက မင္းကို မင္းသားမွန္း သိေနၾကတယ္။”
“သိေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္။ လက္ထပ္ခ်င္တယ္။ မင္းသားလည္း လူပဲ။ မင္းသား ျဖစ္လို ့ ဟိုဟာ မလုပ္နဲ ့့။ ဒီဟာ မလုပ္နဲ ့ ရယ္လို ့ရွိလား။ ကိုယ္ခ်စ္ခ်င္တဲ့သူကို ခ်စ္မွာပဲ။ လက္ထပ္ခ်င္တဲ့ သူနဲ ့လည္း လက္ထပ္မွာ ပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ရွိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို လိုအပ္တာထက္ ပိုဂရု မစိုက္ပါနဲ ့ မ ရယ္ ”
“မင္း ကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ မ ကေတာ့ မင္းလို လြတ္လပ္သူလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကေလး တစ္ေယာက္္ အေမ၊ မုဆိုးမ။ ဒါေၾကာင့္ မင္းလို မင္းသားတစ္ေယာက္ကို အပိုင္ဖမ္းၿပီး ယူပါတယ္လို ့ မင္း အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေျပာတာကို လံုး၀ မခံႏိုင္ဘူး။ ခုေတာင္ မင္းနဲ ့ ဘာမွ မပတ္သက္ရေသးဘူး။ ဒီလို ေျပာေတာေတြ ၾကားေနရၿပီ။ တကယ္လို ့ မင္း နဲ ့သာ ပတ္သက္မိရင္ . . ”
“ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ ပေယာဂ ေၾကာင့္နဲ ့ ေတာ့ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ အဆံုးရံႈး မခံႏိုင္ဘူးေနာ္။ မ သာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္လို ့ ေခါင္းညိတ္ ခုခ်က္ခ်င္း ခိုးေျပးမယ္။”
“မ ကို မင္းႏွင့္ အျပိဳင္ မမိုက္ခိုင္းစမ္းပါနဲ ့။ မ ဟာ ျဖစ္ခ်င္တာကို တဇြတ္ထိုး လုပ္တဲ့ အခ်စ္ကို ဦးစားေပးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေကာင္မေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မင္းကို ထပ္ၿပီး ေျပာမယ္။ မ ေၾကာင့္ မင္း နာမည္ အပ်က္မခံပါနဲ ့။ မင္းကို နစ္နာေအာင္ မလုပ္ရက္ဘူး။ ခုလို မင္း အရမ္း ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာ မ ကို လက္ထပ္လိုက္ရင္ မင္းနာမည္ က်သြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး မင္းကို မခ်စ္ဘူး။ လက္ထပ္ဖို ့လည္း မျဖစ္ႏိုင္ ပါဘူး။ ေနာက္ဆုတ္ လိုက္ပါေတာ့”
“မ ညာတယ္။ မ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ညာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ညာတယ္။ မခ်စ္ဘူးဆိုရင္ ့ ဒါေတြ လိုက္စဥ္း စားေပးဖို ့မွ မလိုတာ။ မ ရယ္ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံလိုက္စမ္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါရေစ။ ”
“မခ်စ္ဘူးလို ့ ဘယ္နွစ္ခါေျပာရမလဲ။ ငါ့ လက္ကိုလႊတ္စမ္း။ ငါ အရမ္း စိတ္ဆိုးလာၿပီေနာ္။”
“မလႊတ္ဘူးဗ်ာ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မကို ခုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ခိုးေျပးေတာ့မယ္။ ”
“စိတ္ကူးယဥ္ မေနနဲ ့။ ငါ မင္းကို မုန္းတယ္။ လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၿပီ။ မင္း မ ကို တကယ္ ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ မေႏွာင့္ ယွက္ပါနဲ ့ေတာ့။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေအးေဆးေနပါရေစ။ လူေတြကို ေၾကာက္လြန္းလို ့ပါ။ ”
မ မ်က္ရည္ေတြကို ျမင္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါသည္။ မ အသံ မၾကားရ၍ ေမာ့ ၾကည့္မေတာ့ မ်က္နွာကို လက္၀ါးႏွင့္ အုပ္ကာ ငိုရင္း ကားေပၚ ေျပးတက္သြားတာ ျမင္လိုက္ရသည္။
“မ ကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္တာနဲ ့တင္ ကၽြန္ေတာ္ အရံႈးေပးလိုက္ပါတယ္ မရယ္။ ”
သူ ့မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္စမ်ားနွင့္သာ။ သူ ့အနားမွာ လူေတြ ၀ိုင္းအံုလွ်က္။ ကားကို ဘယ္လို ေမာင္း၍ အိမ္ကို ဘယ္လို ျပန္ေရာက္သြားမွန္းပင္ မသိခဲ့။ သ ူ့စိတ္တို ့ ရႈပ္ေထြး ေနခဲ့သည္။
ေနာက္ေန ့မနက္မွာေတာ့ အိမ္သားမ်ားကိုပင္ အသိမေပးပဲ သူ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ဦးတည္ရာမဲ့ ေသာ ခရီးရယ္သာ။ သူ ့ကိုသိေသာ လူတို ့ႏွင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေ၀းရာ ေလွ်ာက္သြားရင္း ပုဂံ ေညာင္ဦးဖက္ ေရာက္ခဲ့သည္။ မိုးတြင္းကာလမို ့ ပုဂံမွာ ဘုရားဖူးမ်ား စည္ကား မေနခဲ့။ ေနာက္ၿပီး မိုးနည္းေသာ အညာ ေဒသမို ့မိုးမရြာပဲ ေျခာက္ေသြ ့ေနခဲ့သည္။ ဘယ္ကိုမွလည္း မထြက္ျဖစ္ပဲ ဟိုတယ္ထဲမွာသာ ေခြေခါက္ၿပီး လြမ္းနာက်ေနခဲ့သည္။
ရန္ကုန္မွာ က်န္ေနခဲ့ေသာ မ တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမ်ား ေနပါလိမ့္။ တကယ္တမ္း ေသြးေအးေအး ျပန္စဥ္းစားေတာ့ မသည္ သူ ့ကို ခ်စ္လို ့သာ သူ ့အတြက္ ဦးစားေပး စဥ္းစားခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလာခဲ့ ရသည္။ တကယ္တမ္းမွာလည္း မ ႏွင့္ယူ မည္ဆိုလွ်င္ သူ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက လက္ခံၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ အထူးသျဖင့္ သူ ့ရဲ့ ေမေမက အဆိုးဆံုး ျဖစ္မွာပါ။
ပုဂံမွာ ႏွစ္ပါတ္ခန္ ့ေနၿပီး သူ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ ့ကို ကေလး တစ္ေယာက္လို ပ်ာပ်ာသလဲ ဆီးႀကိဳေနကာ လိုအပ္တာထက္ ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ေနေသာ သူ ့ေမေမနွင့္ သူ ့ကို တစံုတရာ ေျပာခ်င္ပါလွ်က္ ေျပာခြင့္မရ ျဖစ္ေနေသာ ကိုသိန္းကို ေတြ ့ရေလသည္။ သူ ့အနားမွ တဖ၀ါးမွ မခြာတမ္း သူ ့ကိစၥေတြ လိုက္လုပ္ေပးေနေသာ ေမေမ့ေၾကာင့္ ကိုသိန္းကို သူ သိခ်င္ ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ေမးခြင့္ မသာခဲ့။ ကိုသိန္းကို ေတြ ့ခ်င္လို ့ အေၾကာင္းရွာ ေခၚခိုင္းလိုက္တိုင္း အျခားတစ္ေယာက္ သာ သူ ့ဆီ ေရာက္ ေရာက္ လာတာမို ့ သူ ဘ၀င္မက်ခဲ့။
အိမ္က လူေတြ သူ ့အေပၚ တစ္စံုတစ္ရာ ဖံုးကြယ္ထားတာေတာ့ ေသခ်ာေလသည္။ ထိုကိစၥကို ညဖက္ ေမေမ အိပ္ ေပ်ာ္ခ်ိန္ ည သန္းေခါင္ေလာက္မွာမွ သူ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေသးတာေၾကာင့္ ၀ရန္တာမွာ ထိုင္ရင္း မတို ့ အိမ္ဘက္ ေငးၾကည့္ ေနမိတာေၾကာင့္္ ခပ္တိုးတိုး တံခါးေခါက္သံကို ရုတ္တရက္ သူ မၾကားခဲ့။
တျခားသူမ်ား မၾကားေအာင္ ခပ္အုပ္အုပ္ ေခၚသံေၾကာင့္ တံခါးထဖြင့္ေတာ့ ကိုသိန္းကို အခန္း၀မွာ ေတြ ့ရသည္။ ကိုသိန္းကို အခန္းထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး တံခါး ေသခ်ာပိတ္ကာ ၀ရန္တာ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။
“ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ ကိုသိန္း”
“ကိုေလးရာ၊ ကိုေလး သြားေနတဲ့ ရက္ပိုင္း ္အတြင္းမွာ အရမ္းကို အံ့ၾသစရာေတြ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ကိုေလးကို အေၾကာင္း ၾကားခ်င္ေပမဲ့ ကိုေလးက ဖုန္းကို အိမ္မွာ ထားခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လို ့မရခဲ့ဘူး။ ကိုေလးႏွင့္ မေမ ျမတ္ႏိုးတို ့ သတင္း ဂ်ာနယ္ထဲ ပါလာတာ ကိုေလး သိလား”
“ဘာ . . . ဘာေျပာတယ္ ကိုသိန္း”
“ဟုတ္တယ္။ ကိုေလးတို ့ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ စကားမ်ားတဲ့ေန ့က ကိုေလးတို ့နဲ ့ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရိုက္ကြင္းတစ္ခု ရွိ ေနတယ္ဆို၊ အဲဒီက ဓါတ္ပံုဆရာက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လို ရိုက္သြားမွန္း မသိဘူး။ ကိုေလးက မျမတ္ႏိုး လက္ကို ဆြဲထား တာကိုေရာ၊ မျမတ္ႏိုးက ကိုေလးကို ျငင္းၿပီး ငိုေနတာကိုေရာ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ဓါတ္ပံုေတြ ပါလာတယ္။ စာသားေတြကေတာ့ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း လူ စိတ္၀င္စား ေအာင္ စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေရးၾကတာေပါ့။ မျမတ္ႏိုး အေၾကာင္းကိုလည္း စံုစမ္း လိုက္ပံုရတယ္။ ကိုေလးရဲ့ အိမ္ေရွ ့မွာ ေနတာေရာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ဆုိတာေရာ၊ ကေလး တစ္ေယာက္ အေမ ဆိုတာေရာ စံုလို ့ပါပဲ ကိုေလးရယ္”
“ဆိုးလိုက္ၾကတာကြာ။ မ သနားပါတယ္။ ဒါေတြကို ငါ မသိခဲ့ဘူးကြ။ ဟိုမွာက ဂ်ာနယ္ေတြ ခ်က္ခ်င္း မေရာက္တာ ေရာ၊ ငါ့ကို မင္းသားမွန္း မသိတာလည္းပါမွာေပါ့။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေၾကာက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ မ ကိုမွ ရက္ရက္ စက္စက္ကြာ ”
“ဒါထက္ ဆိုးတာေတြ ရွိေသးတယ္ ကိုေလးရဲ့”
“ဘာလဲ။ ဘာကိစၥလဲ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာကြာ”
“ဂ်ာနယ္က ကိုေလးသြားၿပီး ေနာက္ေန ့မွာ ပါတာပဲ။ ဂ်ာနယ္က အိမ္မွာ ယူေနက် ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မဖတ္ရေသး ခင္ ဒီသတင္းကို ေမေမႀကီးက အရင္ ေတြ ့ခဲ့တာ”
သူ ့အေပၚ အသည္း ပိုလြန္းေသာ သူ ့မိခင္အတြက္ ဒီကိစၥသည္ အလြန္ ႀကီးမားေသာ ျပႆနာ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာ သည္။ ထိုျပသနာရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲကို သူ မေတြးရဲပါ။ ေမေမက ဂ်ာနယ္ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း မ တို ့အိမ္ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ သတဲ့။ မ က ေက်ာင္းသြားပို ့တယ္လည္း ဆိုေရာ ေက်ာင္းကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားခဲပါသတဲ့။
ကိုသိန္းမွာ ဘာျဖစ္မယ္မွန္း မသိေပမဲ့ ေကာင္းေသာ သြားျခင္း မဟုတ္မွန္းေတာ့ သိေနခဲ့သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ အက်ိဳး အေၾကင္းသိရေအာင္ သူ ကိုယ္တိုင္ပင္ ေမေမ့ကို ကားေမာင္း ပို ့ေပးခဲ့ရသည္တဲ့။ သူတို ့လည္း ေက်ာင္းေရာက္ေရာ မ ကလဲ ကေလး ေက်ာင္းပို ့ၿပီး ျပန္ထြက္ဖို ့ အလုပ္ ဆံုၾကေတာ့
“နင့္လို ကေလး တစ္ေယာက္ အေမ မုဆိုးမကမ်ား ရာရာစစ ငါ့သားကို ျမဴဆြယ္ၿပီးမွ လူ အထင္ ႀကီးေအာင္ ျငင္း တယ္ ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၿပီး ညည္း နာမည္ႀကီးခ်င္တိုင္း ငါ့သားကို တြဲလို ့၀ေတာ့မွ အရွက္ တကြဲ အက်ိဳးနည္းေအာင္ လုပ္တာ ေပါ့ေလ။ ခုေတာ့ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ပါလာၿပီး ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ေကာင္းၾကေသးရဲ့လား” တဲ့ေလ။
“သနားပါတယ္ ကိုေလးရယ္။ မျမတ္ႏိုးဟာ တကိုယ္လံုး တုန္လာတာ ေမေမႀကီး လက္ထဲက ဂ်ာနယ္ကိုလည္း ဖတ္ ၿပီးေရာ ေခြကနဲ လဲမလို ျဖစ္သြားတာမို ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးထိန္းလိုက္ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူ လဲၿပီ။ တျခား ေက်ာင္းသား မိဘ ေတြလည္း သူ ့ခမ်ာ အရမ္းရွက္ရွာတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေမေမႀကီးက ငါ့ကို ဟန္ေဆာင္ျပ မေနနဲ ့ ဆိုၿပီး”
စကား မဆက္ႏိုင္တဲ့ ကိုသိန္းေၾကာင့္
“ေမေမက မ ကို ဘာလုပ္လိုက္လဲ။”
ေဒါသႀကီးေနေသာ သူ ့ေမေမ၏ တံု ့ျပန္မႈသည္ မအတြက္ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိုင္ပါ။
“ေမေမႀကီးက . . . ေမေမႀကီးက မျမတ္ႏိုးကို ပါးရိုက္ခဲ့တယ္။”
“ဟာ”
သြားၿပီ။ သူ တြက္ထားထက္ ပို၍ ဆိုးရြားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီ။ ဒါမ်ိဳးေတြကို ႀကိဳေတြးမိလို ့ မ သည္ သူ ့ကို ျငင္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မကို သူ ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရမည္လဲ။ ပါတ္၀န္းက်င္၏ ရိုက္ပုတ္မႈကို ေၾကာက္ရွာေသာ မ ကိုမွ ကံၾကမၼာက ရက္စက္ခဲ့ေလၿပီ။ ကိစၥ အားလံုးရဲ့ တရားခံသည္ သူသာလွ်င္ ျဖစ္ေလသည္။
“မ မိဘေတြကေရာ စိတ္ဆိုးၾကလားဟင္”
“သူတို ့ကေတာ့ တရားရွိၾကပါတယ္။ ျဖစ္ခ်ိန္တန္လို ့ ျဖစ္ရတာပဲတဲ့။ ဒါေပမဲ့ မျမတ္ႏိုးကေတာ့”
“မ က ဘာျဖစ္လဲ။ သူ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အရမ္း မုန္းသြားမွာ ေသခ်ာတယ္။”
“မျမတ္ႏိုး မနက္ျဖန္ မနက္ဆိုရင္ စင္ကာပူကို ျပန္ေတာ့မယ္ ကိုေလး။ ဒီတခါေတာ့ ျပန္မလာဘူး။ ဟိုမွာ အၿပီးေန မယ္ေျပာတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ခါက်ရင္ သူ ့သမီးကို ျပန္လာေခၚမယ္တဲ့။ အဲဒါ ကိုေလးကို ေျပာခ်င္လြန္းလို ့ ေခ်ာင္းေနတာ။ ေမေမႀကီးက အလစ္မေပးလို ့ ခုမွ သူ မသိေအာင္ လာရတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပတာေတြ ေမေမႀကီးကို ျပန္မေျပာပါနဲ ့ေနာ္။ ေမေမႀကီးက ကိုေလးကို ဒီကိစၥ ေပးမသိရဘူးလို ့ ေျပာထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေနႏိုင္လြန္းလို ့”
“မေျပာပါဘူး ကိုသိန္းရာ။ စိတ္ခ်စမ္းပါ။ ငါ မ နဲ ့ ဖုန္းေျပာခ်င္လိုက္တာ။”
“အခ်ိန္ မနည္းေတာ့ဘူး ကိုေလး။ ဆက္ခ်င္ရင္ ဆက္ၾကည့္လိုက္ေလ။ ေနာက္ၿပီး သူက ကၽြန္ေတာ့္ ကို ႀကိဳမွာ ထားတယ္။ တကယ္လို ့ ကိုေလး ျပန္ေရာက္လာခဲ့ရင္လည္း သူ ့ကို ေလဆိပ္ လိုက္မပို ့ပါနဲ ့။ သူ ထပ္ၿပီး အေျပာမခံႏိုင္ ေတာ့လို ့ပါတဲ့။ ဖုန္းေတာ့ ဆက္ၾကည့္လိုက္ေလ။ သူလည္း သြားခါနီး ကိုေလးနဲ ့ စကားေျပာခ်င္မွာပါ”
ကိုသိန္း ထြက္သြားသည္ႏွင့္ အလြတ္ရေနေသာ သူမ ဆဲလ္ဖုန္းနံပါတ္ကို နွိပ္လိုက္သည္။ ဖုန္းသံ ၂ခ်က္ေလာက္ ျမည္အၿပီးမွာ သူမ ဖုန္းကိုင္ခဲ့ပါသည္။
“မ ကၽြန္ေတာ္ပါ”
“မင္း ျပန္ေရာက္လာၿပီလား။ နယ္ သြားေနတယ္လို ့ ကိုသိန္းက ေျပာတယ္။”
“ကၽြန္ေတာ္ ညေနကမွ ျပန္ေရာက္တယ္။ ခုပဲ ကိုသိန္း ေျပာျပလို ့ အေၾကာင္းစံု သိရတာ။ မကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ ရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အျပစ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မဆင္မျခင္ လုပ္မိလို ့ မ ထိခိုက္ ခဲ့ရတာ။ ႏိုင္ငံျခားကို အၿပီးထြက္ေတာ့မယ္ဆို။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္နာသြားၿပီလားဟင္။ ေမေမ့ ကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ ပါတယ္ေနာ္။ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ ပါတ္သက္လာရင္ အျဖစ္သည္းလြန္းတယ္။”
“မင္း ေမေမမွာ အျပစ္မရွိိပါဘူး ေကာင္ေလးရယ္။ ဒါဟာ မိခင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ့္ သားသမီးကို ခ်စ္ျခင္း အတၱပဲ။ ေနာက္ၿပီး သာမန္ မိခင္ တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေတာင္ သူ ့သားကို အပ်ိဳစင္ေလးနဲ ့သာ ထိုက္တန္တယ္ ထင္ေနၾကတာ။ မင္းလို ႏိုင္ငံေက်ာ္ မင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ အေမဟာ ပိုၿပီး သားဂုဏ္ ေမာက္ေပေတာ့မွာေပါ့။ သူ ့သားကို မလို မုဆိုးမ တစ္ေယာက္ နဲ ့ သေဘာမတူတာ သူ ့ဘက္က မမွားပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ မဟာ သူ တားတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ မလည္း တဇြတ္ထိုး သမားပဲ။ ကိုယ္မွန္ တယ္ထင္ရင္ ဇြတ္ လုပ္ဖို ့ ၀န္မေလးဘူး”
“မ ရယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ အၿပီး မေနပါနဲ ့ေနာ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ။ မ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္မခ်စ္ ႏိုင္ရင္ေတာင္ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ ့ခြင့္ ရခ်င္ေနမိတယ္။”
“မ လည္း ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ ဟိုမွာ အၾကာႀကီး ေနဖို ့ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစား ရအံုးမွာပါ။ ကိုယ့္ ေရေျမ မွာ ေနရတာကိုပဲ မ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေလ မ တို ့ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို လူေတြ ေမ့ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ မ ျပန္လာေကာင္း ျပန္လာမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး မင္းရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို မ ျမင္ခ်င္ပါေသးတယ္။”
“ေမေမ တားတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္ မ ေနာက္ဆုတ္ တာလဲဟင္”
“မင္း အတြက္ေပါ့ ခ်ာတိတ္ရယ္။ မင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မ ခင္ပြန္းႏွင့္ တူတဲ့အတြက္ သတိထား ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မင္း ဖုန္း ေျပာဖို ့ ေတာင္းဆိုတာကို မ မျငင္းခဲ့တာ။ မင္းႏွင့္ ဖုန္းေျပာရင္းနဲ ့လည္း ပို ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ မင္းကို သံေယာဇဥ္ ရွိလို ့သာ မင္းရဲ့ တက္လမ္းကို မ အတြက္နဲ ့ မပိတ္ေစခ်င္ခဲ့တာ။ မင္းက နာမည္ႀကီးေနတံုးမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳ လိုက္ရင္ အနည္းနဲ ့ အမ်ား မင္း အလုပ္မွာ ထိခိုက္မွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး မ လိုလူမ်ိဳးကို ယူရင္ သူမ်ားေတြ ပို ေျပာ ၾကမွာေပါ့။ မ နဲ ့ ပါတ္သက္တဲ့သူေတြကို မ ေၾကာင့္ မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး။”
“မ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္လား။”
“အဲဒီ ေမးခြန္းကို မ မေျဖပါရေစနဲ ့။ ေျဖဖို ့လည္း မလိုအပ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ့ကိစၥေတြဟာ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း သိတာထက္ မသိတာက ပိုၿပီးေကာင္းမယ္လို ့ မ ထင္တယ္ေလ။ သိၿပီး ေ၀ဒနာ တိုးမဲ့ အတူတူ မသိသလို ေနလုိက္တာက ပိုၿပီး ေကာင္းပါတယ္ေလေနာ္။”
“မ ရယ္ . . . မ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေလဆိပ္လိုက္ပို ့လို ့ ရမလားဟင္”
“မပို ့ပါနဲ ့ေတာ့။ ေရးခ်င္ ေျပာခ်င္သူေတြ ထပ္ၿပီး ကုန္ၾကမ္းရေအာင္ မ တို ့ မဖန္တီးၾကပါစို ့နဲဲ ့ေတာ့ေနာ္။ မ တို ့ ရင္ထဲမွာ ရွိတာ အခ်င္းခ်င္း ျမင္ႏိုင္ နားလည္ႏိုင္ရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့ေနာ္”
“စိတ္မဆိုးရင္ ကၽြန္ေတာ္ မ ကို ေမးခ်င္တယ္။ မ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ျပဳ အံုးမွာလားဟင္”
“အခ်စ္အတြက္နဲ ့ ေတာ့ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ ျပဳျဖစ္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ အားကိုးစရာ အတြက္နဲ ့လည္း မ စဥ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ မ က သူမ်ားကို အားမကိုး တတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး မ သမီးေလးကို ပေထြးေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ လက္မွာ မႀကီးျပင္းေစခ်င္ဘူး။ အေဖဆိုတဲ့ ေနရာ မရွိေတာ့ေပမဲ့ အဲဒီေနရာကို မ ပဲ ျပန္ျဖည့္ ေပးမယ္။ ပေထြး ဆိုတာနဲ ့ေတာ့ သူ ့ရဲ့ လစ္ဟာေနတဲ့ အေဖ ေနရာကို မျဖည့္ေတာ့ပါဘူး။
မင္းလည္း တစ္ေန ့မွာ ဘ၀အတြက္ လိုက္ဖက္ညီတဲ့ အေဖာ္မြန္ တစ္ေယာက္ကို ေတြ ့လာအံုးမွာပါ။ အဲဒီအခါ မနဲ ့ ပတ္သက္ခဲ့မႈကို ရယ္စရာ အျဖစ္နဲ ့ ျပန္ေျပာျပႏိုင္ သြားလိမ့္မယ္။ မင္း ေအာင္ျမင္ ေနတယ္ ဆိုရင္ မ လည္း ကိုယ္ ေပးဆပ္ ခဲ့ရတဲ့ အရာတစ္ခု အတြက္ ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ျခင္းမ်ိဳးနဲ ့ ၀မ္းသာေနမွာပါ။ မင္းကို သတိရတဲ့အခါ မင္း ပါတဲ့ ဇာတ္ကားေလး ေတြ ငွားၾကည့္ပါ့မယ္။ မင္းဟာ မ အတြက္ ထာ၀ရ မိတ္ေဆြ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ ရွိေနမွာပါ။ ”
x x x x x x
မ သူ ့အပါးမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ အၾကာတြင္ သူ အကယ္ဒမီ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထို သတင္းကို မ ၾကားရင္ သူ ့ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ၀မ္းသာမည္ ထင္ပါသည္။ သူ ့အေခြေတြ ထြက္တိုင္း လူႀကံဳရွာၿပီး မ ထံပို ့ေပးခဲ့ပါသည္။ သူ ့အေခြ ေတြကို လက္ခံရံုကလြဲၿပီး မ ဆီက ဘာမွ ျပန္မဆက္သြယ္ခဲ့ပါ။ သူ ေပးလိုက္ေသာ အေခြေတြကို ၾကည့္ရင္း မ သူ ့ကို လြမ္းေန မလားဟု သူ မွန္းဆေနမိသည္။
ထို ့အတူပင္ သူသည္လည္း မင္းသမီးမ်ား၊ ရင္းႏွီးေသာသူမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆိုတိုင္း သူ ့ကို စိမ္းစိမ္း ျပတ္ျပတ္ ဆက္ဆံတတ္ေသာ ရင့္က်က္ တည္ၿငိမ္လြန္းသည့္ မ ကို ျမင္ေယာင္ရင္း လြမ္းေနဆဲပင္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ေမလ၊ အပ်ိဳစင္ မဂၢဇင္း
ေမဇူး
ေမဇူး
0 comments:
Post a Comment