သစ္ပင္တို႔၏ ေလတိုးသံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားရသည္။ သူမ ခ်စ္ေသာ ညခ်မ္းေလးကေတာ့ သစၥာရွိစြာပင္ သူမကို ေႏြးေထြးစြာ ဆီးႀကိဳ ေပြ႕ဖက္ေနဆဲ။ ေလာကႀကီးမွာ လူေတြ သစၥာမရွိ၊ ကတိမတည္ၾကေပမယ့္ သဘာ၀တရားကေတာ့ သူ႔ တာ၀န္သူ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္ရင္း ပံုမွန္ လည္ပတ္ ေနၿမဲပင္ျဖစ္သည္။
သူမကေတာ့ လူသံ တိတ္ဆိတ္ေသာ၊ ေအးခ်မ္းေသာ၊ သာယာေသာ ညခ်မ္းေလးကို ခ်စ္ခင္ မိသည္။ တစ္ေန႔လံုး ေျပးလႊား လႈပ္ရွား ထားသမွ် ေျခကုန္ လက္ပန္း က်ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေလာကႀကီးသည္ တိတ္ဆိတ္စြာ အိပ္စက္ သြားေတာ့သည္။
သူမ အထင္ေျပာရလွ်င္ ညခ်မ္းသည္ ေန႔ခင္းထက္ ပို၍ ေလာဘ နည္းသည္ဟု ထင္မိသည္။ နံနက္ အ႐ုဏ္ တက္ခ်ိန္မွစ၍ ေလာဘတႀကီး လႈပ္ရွား သြားလာ ေနေသာသူမ်ားသည္ ညအခါတြင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေလာဘ ကင္းစြာျဖင့္ အိပ္စက္ ၾကေလသည္။ စပ္စုတတ္ေသာ၊ အတင္း ေျပာတတ္ေသာ၊ သူတစ္ပါးကို အထင္ေသး ႐ႈတ္ခ်တတ္ေသာ မ်က္၀န္း မ်ားႏွင့္ ကင္းေ၀းရာ ညခ်မ္းေလးကုိ ျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့တာ ငယ္စဥ္တည္းက ျဖစ္သည္။
အခုု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူမ၏ အိပ္ခ်ိန္သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ သန္းေခါင္ယံသည္ အေစာဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ သူမ မိဘေတြကေတာ့ ညနက္ သန္းေခါင္ထိ မအိပ္ဘဲ ေနတာကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ သူမ ဆႏၵကို မဆန္႔က်င္ခ်င္တာ တစ္ခု တည္းႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ခြင့္ျပဳခဲ့ၾကသည္။
ညခ်မ္းေလးကို ႏွစ္သက္ သေဘာက်ေနေသာ သူမ ဘ၀ထဲသို႔ ေနာက္ထပ္ စြဲလမ္းစရာ တစ္ခုသည္ ညတစ္ည တြင္ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့သည္။ ၀ရန္တာမွာ တစ္ေယာက္တညး္ ေတြးခ်င္ရာ ေတြးေနခ်ိန္မွာ ေလထဲမွ ပ်႕ံလြင့္လာေသာ ဂီတာသံ သဲ့သဲ့ေၾကာင့္ အာ႐ံုစိုက္ၿပီး နားေထာင္မိသည္။ ၾကားရတဲ့ အသံက သူမ ႏွစ္သက္ သေဘာက်ေသာ ေအာင္ရင္္ ရဲ႕ လမင္းခ်စ္သူ သီခ်င္းကို သီဆိုေနတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပို၍ စိတ္၀င္စား သြားမိသည္။
စတီးစဥ္က အသံသဲ့သဲ့သာ ၾကားရေသာ ဂီတာသံသည္ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာကာ သူမ ေကာင္းေကာင္း ၾကား႐ံုသာ က်ယ္လာခဲ့သည္။ သူမတို႔တိုက္က လမ္းေဘး ေထာင့္ခန္းျဖစ္ၿပီး ေရွ႕ဘက္မွ လမ္းျခားကာ တိုက္ရဲ႕ ေရွ႕တည့္ တည့္ မဟုတ္ဘဲ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္မွာ ရွစ္ထပ္ျမင့္ေသာ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ တစ္လံုးရွိေလသည္။ သူမတို႔ အထပ္က ငါးထပ္မွာ ျဖစ္ၿပီး အခုု ၾကားရေသာ အသံကလည္း ငါးထပ္၊ ေျခာက္ထပ္ေလာက္ဆီမွ လြင့္ပ်ံလာေသာ အသံ ျဖစ္ေၾကာင္း အၾကားအာ႐ံုျဖင့္ သိလိုက္သည္။
သူမ ႀကိဳက္ေသာ ေအာင္ရင္ရဲ့ လမင္းခ်စ္သူ သီခ်င္း ၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆိုေသာ သီခ်င္းမ်ားက လည္း ခပ္ေအးေအး သီခ်င္းမ်ား ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆက္ၿပီး နားေထာင္ ေနမိသည္။ သူက ဂီတာႏွင့္္ တြဲဖက္ကာ ခင္ေမာင္ တိုး၊ စံလင္း၊ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းမ်ားကို ဆက္ဆိုေနတာမို႔ သူ သီခ်င္းဆို ၿပီးဆံုး၍ ဂီတာသံ ရပ္တန္႔သြားမွပင္ သူမလည္း အိပ္ရာ၀င္ ျဖစ္ ေတာ့သည္။
သူ႔ အသံေလးက ေအးေဆး တည္ၿငိမ္ၿပီး ဂ႐ုဏာသံ ပါတာမို႔ သေဘာက်စြာ နားေထာင္ ေနမိတာ အိပ္ရာထဲ ေရာက္ေတာ့ ည ႏွစ္နာရီေတာင္ ထိုးေနခဲ့ၿပီ။ ဒီလိုႏွင့္ပဲ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ညခ်မ္းေလးႏွင့္ အတူ ဂီတာတီးေကာင္း ေသာ၊ အသံေကာင္းေသာ သူတစ္ေယာက္သည္ အထီးက်န္ဆန္ေသာ သူမ ဘ၀ ထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္း ၀င္ေရာက္ ေနရာ ယူခဲ့သည္။
သူမက ညတိုင္း မပ်က္မကြက္ ၀ရန္တာ ထြက္ရပ္ တတ္သလို သူကလည္း ညတိုင္း သီခ်င္းေတြ ဆိုရင္းျဖင့္ သူတို႔ ႏွစ္ဦး ၾကားတြင္ မျမင္ရေသာ တြယ္တာမႈ တစ္ခု ရွည္လ်ား လာခဲ့ေတာ့သည္။
x x x x x x
ညေနခင္း ႐ံုးအျပန္ ၀ရန္တာ ထြက္ရပ္မိေသာ ညေန တစ္ခုတြင္ မထင္မွတ္ဘဲ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို သူ စတင္ ေတြ႕ရွိ ရင္ခုန္ခဲ့ေလသည္။ ႐ံုးမွအျပန္ ေရခ်ိဳးၿပီး အ၀တ္မ်ား လွန္းဖို႔ ၀ရန္တာ ထြက္အလာ သူ႔ရဲ႕ တိုက္နဲ႔ လမ္းျခား ၿပီး အနည္းငယ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရွိေနေသာ ငါးထပ္တိုက္ ၀ရန္တာမွ ရပ္ေနေသာ မိန္းကေလးရဲ႕ အလွေၾကာင့္ သူ႔ ေျခလွမ္း ေတြ ရပ္တန္႔ သြားမိသည္။
ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူသာ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ အေကာင္းဆံုး ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ ျဖစ္လာမွာ ေသ ခ်ာသည္။ တိုက္ေပၚကို ျဖန္႔က်က္ က်ေရာက္ေနတဲ့ ေန၀င္ ဆည္းဆာဟာ သူမ ရပ္တန္႔ေနေသာ ၀ရန္တာ ေပၚမွာလည္း ေရာက္ရွိ ေနျပန္သည္။ အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံု ၀တ္ထားေသာ၊ မဟူရာ ဆံပင္နက္နက္ ရွည္ရွည္မ်ား ျဖန္႔ခ် ထားေသာ၊ မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးဟု ထင္ရေသာ အရာကို ခပ္ပါးပါး လူးျခယ္ထားေသာ သူမ မ်က္ႏွာ ၾကည္ၾကည္ စင္စင္တို႔က ၀င္လုဆဲဆဲ ေနမင္းႏွင့္ အၿပိဳင္ ႏုနယ္ လွပ ေနသည္။
မ်က္၀န္းအစံုကေတာ့ ေတာက္ပမႈ ကင္းလ်က္ တစ္ေနရာကို စိုက္ၾကည့္ ေငးေမာရင္း အေတြးလြန္ ေနပံုရသည္။ သူမပံုစံ ၾကည့္ရတာ လက္ရွိ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ကင္းကြာ ေနသလို ထင္မိသည္။ သူမကို ဘယ္ေလာက္ၾကာ ေငးေမာ ေနမိ သည္ မသိ။ သူငယ္ခ်င္းကိုရဲ သူ ့ပခံုးကို လာပုတ္မွပဲ ခုထိ အ၀တ္လည္း မလွန္းရေသး၊ အ၀တ္စားလည္း မ၀တ္ရေသးဘဲ ေရစို ပုဆိုးႏွင့္ ပဲ ရွိေနေသးသည္ကို ျပန္သတိရၿပီး ရယ္ေမာ ျဖစ္သည္။
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သာ ငွားေနေသာ ဒီတိုက္ခန္းေလးသို႔ သူတို႔ ေျပာင္းလာခဲ့တာ တစ္ပတ္ပဲ ရွိေသးသည္။ လူလြတ္ ႏွစ္ေယာက္မို႔ ႐ံုးသြား၊ ျပန္လာလွ်င္ ေရခ်ိဳး၊ ကိုယ့္အ၀တ္ ကိုယ္ေလွ်ာ္၊ ထမင္းစားလွ်င္ အျပင္ ထြက္စား၊ ညဘက္ က် ႏွစ္ေယာက္သား စကားထိုင္ ေျပာသည့္အခါေျပာ၊ စာအုပ္ ဖတ္သည့္အခါဖတ္၊ သူ စိတ္ပါလွ်င္ ညနက္မွ ဂီတာတီးၿပီး သီခ်င္း တိုးတိုး ညည္းဆို၊ ဒါကေတာ့ သူႏွင့္ ကိုရဲရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ကိစၥေတြပင္ ျဖစ္သည္။
အခုလည္း သူ႔ေနာက္မွ ေရခ်ိဳးေသာ ကိုရဲပင္ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ထမင္း ဆင္းစားရန္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ သူကေတာ့ မဟာဆန္သူေလးကို ေငးေမာရင္း အခ်ိန္ ကုန္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားရတာမို႔ ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ အံ့ၾသမိသည္။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တုန္လႈပ္ျခင္း ကင္းခဲ့ေသာ သူ႔ ႏွလံုးသားက မိန္းကေလးကို လက္ခံ ခ်င္ေနၿပီလား မသိ။
စက္မႈတကၠသိုလ္ တက္လာတဲ့ ေျခာက္ႏွစ္လံုးေရာ၊ အလုပ္ခြင္ ၀င္ျဖစ္သည့္ ႏွစ္ႏွစ္လံုးမွာပါ သူ စိတ္၀င္စားစရာ မိန္းကေလး မရွိခဲ့တာကို သိထားေသာ ကိုရဲက သူ႔ စကားမ်ားကို နားေထာင္ၿပီး သူ႔ကို အံ့ၾသသလို ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
“ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ကို စကားေျပာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ သူကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္လို႔ ၾကည့္ပါရေစ”တဲ့။
ကိုရဲ စကားေၾကာင့္ သူ ရင္ပူသြားမိသည္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းဆိုေပမယ့္ ကိုရဲက မိန္းမက်မ္း ေက်လြန္းသူမ္ို႔ သူမကို ေတြ႕ၿပီး စိတ္၀င္စား သြားရင္ျဖင့္ မလြယ္။ လက္ျမန္ ေျချမန္ျဖင့္ သူ႔ထက္ ဦးသြား မွာကို စိုးရိမ္ သြားမိသည္။ ခု လည္း ၾကည့္၊ သိခ်င္၍ ထြက္ၾကည့္တာ ၀ရန္တာ ေရာက္ေနၿပီ။
သူ စိုးရိမ္စြာ လိုက္ထြက္ရင္း မိန္းကေလးရွိရာ အထပ္ဆီ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူမက ရွိမေနေတာ့။ စိတ္ထဲက ေက်နပ္ သြားမိသည္။ ကိုရဲရဲ႕ ဘယ္အထပ္ကလဲ၊ ဘယ္မွာလဲဆိုတဲ့ အေမးကို ဘယ္အထပ္ကမွန္း မသိသလို သူ အူလည္ လည္လုပ္ၿပီး ေနလိုက္ရသည္။ ကိုရဲကေတာ့ ကိုယ္ သေဘာက်တဲ့သူ ဘယ္အထပ္မွာ ေနမွန္း သိေအာင္ေတာင္ မမွတ္မိ ႏိုင္တာ ညံ့ပါ့ကြာ။ ဒါေၾကာင့္ ခုခ်ိန္ထိ မင္း မစြံေသးတာဟု သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္း ေထာမနာျပဳသည္။ သူကေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိဟု သေဘာပိုက္လ်က္ ကိုရဲ ေျပာသမွ် ၿငိမ္ေန လိုက္ေလသည္။
သူမကို ေနာက္ေန႔ ႐ံုးျပန္ခ်ိန္တိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ေပမယ့္ ထပ္မေတြ႕ရေပ။ မျမင္ရေလ ပိုျမင္ခ်င္ေလဆိုေသာ လူ႔ စိတ္ကို ဆင္ျခင္မိသည္။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ မေတြ႕ရ၍ စိတ္ပ်က္ေနေသာ သူ၊ တစ္ရက္ ညဘက္ ၀ရန္တာ ထြက္ရပ္ခ်ိန္တြင္ သူမကို ထိုတိုက္၏ ၀ရန္တာမွာ ရပ္ေနတာ ျမင္ရတာေၾကာင့္ သူ ေပ်ာ္သြားမိသည္။ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေပမယ့္ ျမင္ရေသာ အရိပ္က သူမ ျဖစ္ေၾကာင္း မယံုၾကည္စရာ မရွိေပ။
သူမ သူ႔ကို သတိထားမိေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲဟု သူ စဥ္းစားမိသည္။ ေနာက္ဆံုး အႀကံရကာ တီးေနက် ဂီတာကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ၀ရန္တာကို ထြက္လာျဖစ္သည္။ ခါတိုင္း ဂီတာတီးၿပီး သီခ်င္းဆို ျဖစ္ရင္လည္း အျပင္ထြက္ေလ့ မရွိေပ။ သူ ဂီတာ ႀကိဳးညႇိ တီးခတ္စမွာပင္ သူမ ခႏၶာကိုယ္က သူ ရွိရာဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူ လာသည္။ ဒါေပမယ့္ သူမ မ်က္ႏွာကို သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။ ဂီတာသံကို စိတ္၀င္စားစြာ နားစြင့္ ေနမွန္းေတာ့ သိလိုက္သည္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူမအတြက္ ရည္ရြယ္ စိတ္ကူးျဖင့္ ေအာင္ရင္ရဲ႕ လမင္းခ်စ္သူ သီခ်င္းကို သူ တီးခတ္ သီဆိုခဲ့ သည္။ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာကာ သီခ်င္း ေအးေအးမ်ားကို တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ သီဆိုခဲ့ရာ သူမကလည္း နားေထာင္ေန ေသာ ပံုစံျဖင့္ အိပ္ရာ မ၀င္ခဲ့။ သတိရလို႔ နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ႏွစ္နာရီ ထိုးေနၿပီ။ သူမ အိပ္ေရး ပ်က္ေနၿပီဆိုတဲ့ အေတြးႏွင့္ပဲ သူ သီခ်င္းဆိုျခင္းကို အဆံုးသတ္ ျဖစ္သြား ေတာ့သည္။
သူ ဂီတာတီး ရပ္လိုက္ေပမယ့္ သူမ ကေတာ့ အသံ ထပ္ၾကားရႏိုးျဖင့္ နားေထာင္ေနဆဲ ရွိဟန္တူသည္။ အိမ္ထဲ မ၀င္ေသးေပ။ သူ ဂီတာ သြားထားၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူမ မရွိေတာ့။ သူ႔သီခ်င္းကို ၿပီးဆံုးသည္အထိ နားေထာင္ေပး ေသာ သူမေလးကို နဂိုရွိရင္းစြဲ ေမတၱာျဖင့္ ပိုခ်စ္ သြားမိသည္။
ဒီလိုႏွင့္ သူ႔ရဲ႕ညေတြ အဓိပၸာယ္ ရွိလာသည္။ တစ္ေနကုန္ ပင္ပန္းသမွ် သူမ အရိပ္ေလး ျမင္႐ံုမွ်ျဖင့္ အေမာေျပ လာသည္။ သူမကို တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ညေနပိုင္း ျမင္ေတြ႕ရေပမယ့္ ညတိုင္းေတာ့ ပံုမွန္ ျမင္ရေလသည္။ သူမ ကလည္း သူ႔ကို သတိထားမိစြာ ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုတာကို ထိုင္ၿပီးအားေပးၿမဲ။
သူမလည္း ခုဆို သူ႔ကို အရိပ္ေလာက္ေတာ့ ျမင္ၿပီးေရာေပါ့။ ကံဆိုးခ်င္တာက သူမကို ညေနပိုင္း ျမင္ေတြ႕ရခ်ိန္ မွာ တစ္ခါမွ မ်က္လံုးခ်င္း မဆံုဖူးတာပဲ။ အၿမဲလို ေတြေ၀ ေငးေမာေနတတ္ေသာ မ်က္လံုးမွက သူ႔ဘက္ လွည့္မလာခဲ့။ တစ္ေနရာတည္းကို စူးစိုက္စြာသာ။
ဒီလိုႏွင့္ သူတို႔ ဆံုေတြ႕မႈ တျဖည္းျဖည္း ၾကာရွည္ လာခဲ့တာ အခုဆို ေျခာက္လေလာက္ပင္ ရွိေတာ့မည္။ အရိပ္ ေလး ျမင္ရ႐ံု၊ သီခ်င္း ဆိုျပ႐ံုမွ လြဲၿပီး သူမ နာမည္ေတာင္ သူ မသိခဲ့။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စံုစမ္းရမွာ ရွက္ေသာ သူ႔ စိတ္ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း ရဲထြဋ္ႏွင့္ပင္ ဒီအေၾကာင္း မေဆြးေႏြး ျဖစ္ေတာ့တာမို႔ သူေတာင္ ဒီအေၾကာင္းကို ေမ့ေန ေလာက္ၿပီ။ သူ႔မွာသာ မိန္းကေလးကို တြယ္တာစိတ္တို႔ တစ္ေန႔ တစ္ျခား ပိုမို ရွင္သန္လာခဲ့သည္။
x x x x x x
လူ႔စိတ္ဆိုတာက မတည္ၿမဲပါလားဟု သူမ သိရခ်ိန္က အေတာ္ေလး ေနာက္က်ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။သူမ၌ ခ်စ္သူ တစ္ေယက္ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ မိမိ ခ်စ္ခင္ေသာသူသည္ ႏွစ္ဖက္မိဘကလည္း လိုလား လက္ခံ သေဘာတူ ႏိုင္သူ၊ သူမကို လည္း စြဲစြဲလန္းလန္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ သူမေလာက္ ကံေကာင္းသူ မရွိဟု ဂုဏ္ယူခဲ့ဖူးသည္။
သူမ ခ်စ္သူသည္ စိတ္ရွည္သည္။ အလိုလိုက္သည္။ သမၼတမွာ ႐ုပ္ရွင္ ကားလဲတိုင္း ႐ုပ္ရွင္ႀကိဳက္ေသာ သူမက ၾကည့္ခ်င္သည္။ အၿမဲတမ္း ဆိုေတာ့ အိမ္ကလူ ဘယ္သူကမွ အၿမဲတမ္း လို္က္ၾကည့္ရန္ စိတ္မရွည္။ ခ်စ္သူကေတာ့ သူမ ႏွင့္အၿမဲ အေဖာ္ အျဖစ္ လိုက္ပို႔ ေပးေလ့ရွိသည္၊ သူ မႀကိဳက္တဲ့ကားမ်ိဳး ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ဂ်ီးမ်ားေလ့မရွိဘဲ ႐ံုထဲက်မွ မ်က္စိမွိတ္ အိပ္ေနတတ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမႏွင့္အတူ တက္ၾကြစြာ အားေပး ၾကည့္႐ႈၿမဲ။ ကားသစ္လဲမည္ ႀကံ တိုင္း အၿမဲ Booking ၀င္လုပ္ ထားစၿမဲ။ အလိုက္သိ္လြန္းေသာ ခ်စ္သူကို သူမ ပို၍ ျမတ္ႏိုးရပါသည္။
သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းအလယ္တြင္ သူသည္ သူမခ်စ္သူအတြက္ ဂုဏ္တတ္ရစၿမဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက နင္ ကံေကာင္းလိုက္တာဟု ၀ိုင္း၀န္း အားက်သံမ်ား ၾကားတြင္ ရီေ၀စြာ ယစ္မူးခဲ့ဖူးသည္။
သူမ ခ်စ္သူက အေျပာအဆို ညင္သာသည္။ အေနအထိုင္ ေအးေဆးသည္။ ခ်ိဳသာစြာျဖင့္ သူလိုခ်င္ေသာ အရာ ကို စည္း႐ံုး သိမ္းသြင္း ေျပာႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ အေသာက္အစား ကင္းေသာ၊ မိန္းမ အ႐ႈပ္အရွင္း ကင္းေသာ၊ ခ်မ္းသာ၍ ႐ုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ စသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ သူမ ခ်စ္သူကို လိုခ်င္ေသာ မိန္းကေလးေပါင္း မ်ားစြာ ရွိခဲ့ေပမယ့္ သူ မက္ေမာစြာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူမွာ သူမပင္ ျဖစ္သည္။
သူတို႔ေလာက္ မခ်မ္းသာတာက လြဲၿပီးေတာ့ သူမမွာလည္း အျပစ္ဆိုစရာ မရွိပါ။ ႐ုပ္ရည္ ေခ်ာေမာလွပသူမို႔ သူမကို ေမတၱာရွိသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပင္။ သူမကလည္း သူ႔ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုး၍ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ သည္။
သူမတို႔ခ်င္း ခ်စ္သူ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ မိဘေတြခ်င္းက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ ေနျခင္းကေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈ တစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ခရီးသည္ အထစ္အေငါ့ မရွိ ေျဖာင့္ျဖဴးခဲ့ရ ေလသည္။
စိုးရိမ္ ပူပန္ရျခင္းသည္ သူမတို႔ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ မရိွသေလာက္ ျဖစ္သည္။ တတိယႏွစ္ ေရာက္ခ်ိန္မွာ ေစ့စပ္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေက်ာင္းၿပီးခ်ိန္မွာ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ သူမကို သမီးအရင္းလို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ သူ႔မိဘမ်ားက လက္ထပ္ၿပီးလွ်င္ ေနႏိုင္ရန္ အိမ္တစ္လံုးကို သူမတို႔ ႏွစ္ဦးနာမည္ႏွင့္ ႀကိဳ၀ယ္ ေပးထားခဲ့သည္။
ဒီေလာက္ ကံေကာင္းမႈေတြႏွင့္ ျပည့္၀ေနတဲ့ မိန္းမမွာ သိပ္ကို အ႐ုပ္ဆိုးမယ့္ အနာဂတ္တစ္ခု ရွိေနခဲ့မယ္လို႔ ဘယ္သူ ႀကိဳသိႏိုင္ခဲ့မွာလဲ။
မနက္ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ ၀င္ႀကိဳၿပီး ညေန ေက်ာင္းဆင္းရင္ သူ လိုက္္ပို႔ေပးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔အိမ္မွာ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ သူမအိမ္မွာ ညေနစာ စားၿပီးမွလည္း ျပန္တတ္သည္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္ မခံႏိုင္ေလာက္ပင္ သူမတို႔ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။
ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လက္ထပ္ရန္ စီစဥ္ေနတုန္းမွာပဲ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ကံၾကမၼာဆိုး တစ္ခုက အၿမဲတမ္း ကံေကာင္းခဲ့ ေသာ သူမကို ကံဆိုး ေစခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ သူမတို႔ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာမ်ား ပဲခူးဘက္သို႔ လိုက္ေ၀ၿပီး အျပန္ မေမွ်ာ္လင့္ ဘဲ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ကားေမွာက္မႈက သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို ေျပာင္းျပန္ လွန္လိုက္ေလသည္။
ထာ၀စဥ္ တက္ၾကြေသာ၊ အၿမဲတမ္း ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္ေသာ သူမသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ ေနာက္ပိုင္း တြင္ ေတြေ၀ေသာ၊ ေပ်ာ့ညံ့ေသာ၊ စိတ္အားငယ္ တတ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ကားေမွာက္မႈေၾကာင့္ ရရွိခဲ့ေသာ ျပင္ပ ဒဏ္ရာရယ္၊ စိတ္ဒဏ္ရာရယ္ ေပါင္းကာ သူမ အိပ္ရာထဲ ဗုန္းဗုန္းလဲ ေတာ့သည္။ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူမအေပၚ ထားေသာ ခ်စ္သူရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈက ဘယ္လို ျဖစ္မလဲဆိုတာ သိခ်င္ စိတ္ႀကီးစြာျဖင့္ သူမ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည္။ သူ႔ မိဘေတြကေတာ့ သူမ ေ၀ဒနာေတြ မေပ်ာက္ကင္းေသးတာမို႔၊ မဂၤလာပြဲကို ေရႊ႕ဆိုင္းဖို႔ တင္ျပတာကို အားလံုးက လက္ခံ အတည္ျပဳၿပီး ရက္အကန္႔ အသတ္မရွိ ေရႊ႕ဆိုင္း လိုက္ၾကသည္။
ဒါဟာ ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေပမယ့္ သူမကေတာ့ အဓိပၸာယ္မဲ့ အေၾကာင္းျပျခင္းဟု စြဲၿမဲ ယံုၾကည္ေနခဲ့ သည္။ ကားေမွာက္တာခ်င္း တူေပမယ့္ ပြန္းပဲ႐ံုမွ လြဲ၍ ဒဏ္ရာ မရေသာ ခ်စ္သူကေတာ့ သူမ ေဆး႐ံုတက္စ ရက္မ်ားမွာ ပ်ာပ်ာသလဲ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ေပမယ့္ အေျခအေနအမွန္ကို သိရွိရခ်ိန္တြင္ ကာယကံရွင္ သူမထက္ ပိုမို ေသြးပ်က္ခဲ့ကာ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးလို႔ တဖြဖြ ေရရြတ္ ေနခဲ့သည္။
သူမကေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ကိုယ့္ဘ၀ ကုသိုလ္ကံကို မယံုရဲစြာ။ သို႔ေသာ္လည္း မယံု၍ မျဖစ္၊ ယံုၾကည္ရစြာ အေျပာင္းအလဲေတြကို အံ့ၾသ မွင္သက္ ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ ႀကိဳတင္ေတြး မထားခဲ့မိေသာ အေျခအေန တစ္ခုကို လက္ခံ လိုက္ရေတာ့သည္။
အရင္က ခ်ိဳသာစြာျဖင့္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ခ်စ္သူ၏ စကားသံတို႔ကို ျပန္လြမ္းပါသည္။ ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူး ေသာ လက္အစံုသည္ သူမႏွင့္ ေတြ႕ခ်ိန္တြင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ေအးစက္ ေနရပါသလဲ။ ခ်စ္သူအနားမွာ အခ်ိန္ျပည့္ေနခ်င္ ေသာသူသည္ အခုမွ ဘာေၾကာင့္ မအားလပ္ရေအာင္ အလုပ္မ်ား သြားတာလဲ။
မိုးလင္းခ်ိန္မွ ေန၀င္ခ်ိန္ထိ မခြဲမခြာ အၿမဲရွိခဲ့ေသာ ခ်စ္သူသည္ တစ္ပတ္မွ တစ္ခါေလာက္ ဘာေၾကာင့္ သူမဆီ ေရာက္လာေတာ့တာလဲ။ တစ္ခ်ိန္က သူမ ခို၀င္ခဲ့ဖူးေသာ ေႏြးေထြး ႏူးညံ့သည့္ ရင္ခြင္အစံုသည္ အခုခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ ဆီးႀကိဳ ေပြ႕ပိုက္မႈ မရွိေတာ့တာလဲ။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကံၾကမၼာကိုသာ သူမ အျပစ္ပံုခ်မိသည္။ သူမႏွင့္မွ လြဲ၍ ႐ုပ္ရွင္ မၾကည့္တတ္ေသာ၊ အျပင္ မသြားတတ္ေသာ သူသည္ ခုေတာ့ သူမ မဟုတ္ေသာ သူမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနခဲ့ၿပီ။ မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ အခ်ိန္မ်ားလည္း ကုန္ လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ၀တၱရားေက်၊ မေကာင္းတတ္၍ လာေသာ တစ္ပတ္ တစ္ခါ သူ လာခ်ိန္မ်ားသည္ အရင္လို ကိုယ့္အတြက္ မခ်ိဳၿမိန္ေတာ့ပါ။ ၀တၱရားဆန္ ေသာ သူ႔ျပဳစုမႈမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားမွာ သူမ မၾကည္ႏူးေတာ့ပါ။ အခုခ်ိန္မွာ အေျခအေန အားလံုးကို သူမ လက္ေလွ်ာ့ ထားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
x x x x x x
မျမင္ရတာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ႔ လမင္းေလးကို ဒီညေနမွာ ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ အရင္လို သူ႔ရင္ထဲ ေအးျမ မသြား ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေယာက်္ားပ်ိဳ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ တစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနေသာ သူမကို ၾကည့္ရင္း သူ ရင္ပူလာသည္။
သူ ၾကည့္ေနဆဲမွာပဲ သူမ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးလိုက္တာကို ျမင္ရတာမို႔ သူမကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစ ေသာ ထိုသူကို စိတ္ထဲမွ လက္သီးႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိုးေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သူမကို မ်က္ရည္ သုတ္ေပးေနေသာ ထိုသူကို ၾကည့္ရင္း သူမရဲ႕ ခ်စ္သူ မ်ားလားဟု ခုမွပင္ သူ ေတြးျဖစ္ေတာ့သည္။
သူမကို စိတ္၀င္စားတယ္ ဆိုေပမယ့္ ညတိုင္း သီခ်င္းဆိုျပ၊ အရိပ္ေလး ျမင္ရ႐ံုရလြဲၿပီး ဘာမွ မစံုစမ္း ထားမိေသာ ကိုယ့္ကို္ကိုယ္ အခုမွ အျပစ္တင္မိသည္။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ မနက္ျဖန္ ကစၿပီး စံုစမ္းမွပါပဲ။ ခုဆို ေနလာတာလည္း ေျခာက္လေက်ာ္ ေလာက္ရွိၿပီမို႔ လမ္းထဲမွာ အသိေတာ့ ရွိေနၿပီ။
မတင္က်ေသာ အေတြးႏွင့္ အတူ ျမင္ကြင္းကို ဆက္မၾကည့္ရဲစြာ သူ အိမ္ထဲ ၀င္လာမိသည္။ ဒီည သူ တီးျဖစ္ ေသာ သီခ်င္းမ်ားက အေဆြး သီခ်င္းမ်ားသာ။
မနက္ မိုးလင္းတာႏွင့္ ဒီလမ္းထဲမွာ ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကိုေက်ာ္သန္းကို ရေအာင္ ရွာၿပီး သူမ အေၾကာင္း ေမးျဖစ္သည္။ ၾကားရေသာ သတင္းက သူ႔ကို မယံုႏိုင္စြာ ေလွာင္ေျပာင္ ေနသည္။
ေသခ်ာရဲ႕လားဟု ျပန္ေမးေသာ သူ႔အသံ၏ အက္ကြဲမႈကို သူ မခံစားႏိုင္။ မတိုက္ရေသးေသာ စစ္ပြဲတြင္ သူ က်ဆံုးခဲ့ၿပီလား။ ထိုညက သူ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့။ ခါတိုင္းလို သီခ်င္းထြက္ မဆိုျဖစ္။ သူမ ရွိရာဘက္ ေငးၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ အခန္း ရွိရာဘက္ လွည့္ထိုင္ၿပီး သီခ်င္းသံ နားစြင့္ေနေသာ သူမ၏ အရိပ္ကို ေတြ႕ရသည္။
ထိုညကေတာ့ သူ ၀ရန္တာမွ တစ္ညလံုး ထိုင္ရင္း စီးကရက္ တစ္လိပ္ၿပီး တစ္လိပ္ ေသာက္ေနမိသည္။ အခန္း ေဖာ္ ရဲထြဋ္ကလည္း နယ္ျပန္ေနတာမို႔ ရင္ဖြင့္စရာ လူ မရွိပါ။ သူမလည္း ထိုညက ညနက္သည္အထိ ၀ရန္တာမွာ ထိုင္ေန ေသးသည္။ ဘယ္အခ်ိန္က ထသြားမွန္းေတာ့ အစဥ္းစားလြန္ေသာ သူ မေတြ႕လိုက္။ သူ သတိရလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ သူမကို မျမင္ရေတာ့ေပ။
ညက ေပၿပီး ၀ရန္တာမွာ တစ္ညလံုး ထိုင္ေနမိတာေၾကာင့္ အေအးပတ္ၿပီး သူ ဖ်ားေတာ့သည္။ ႐ံုးလည္းမသြား ႏိုင္ေတာ့။ အိပ္ရာထဲမွာသာ တစ္ေနကုန္ ေခြေနမိသည္။ ညေနက်မွ ေဆးခန္းသြား မုန္႔စားၿပီး ျပန္တက္ လာေတာ့ သူမကို အမွတ္တမဲ့ ရွာမိျပန္သည္ မရွိေပ။ ညက်ေတာ့ ၀ရန္တာ မထြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ သူ အဖ်ားေတြ တက္ေနခဲ့သည္။
အဖ်ား ေပ်ာက္ခါကေန႔မွာပင္ သူ မယံုၾကည္ေသာ ကိုေက်ာ္သန္း စကားကို မွန္၊ မမွန္ ေစာင့္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၿပီး ၀ရန္တာမွ ေန၍ သူမ အိမ္ရွိရာသို႔ တစ္ေနကုန္ ၾကည့္ေနမိသည္။
တစ္ေနကုန္ သူမ အရိပ္အေယာင္ပင္ မျမင္ရ။ ညေနေစာင္းမွပဲ သူ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ သူ႔ လမင္းေလး အိမ္ထဲမွ ထြက္လာသည္။ ရီေ၀ေသာ မ်က္လံုးအစံုသည္ တစ္ေနရာတည္းသာ ေရာက္ေနတတ္ေသာ သူသိေပမယ့္ သူမ အေတြး လြန္ေနလို႔ဟု ဟိုတုန္းက သူ ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ အခုေတာ့ အိမ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ သူမ၏ လက္အစံုသည္ နံရံကို ကိုင္ တြယ္ကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထြက္လာသည္။ ၀ရန္တာကို ေရာက္ေအာင္ စမ္းတ၀ါး၀ါးႏွင့္ ထြက္လာေသာ သူမ ပံုစံက ကိုေက်ာ္သန္း အေျပာ မမွားေၾကာင္း သက္ေသျပ ေနသလိုပင္။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ သူမ မ်က္၀န္းမ်ားက သူ ရွိရာဘက္သို႔ ေ၀့၀ဲ လာခဲ့သည္။ ေသခ်ာ မစဥ္းစား ႏိုင္ေသးခင္မွာပဲ သူ႔ ဘက္ကို လွည့္ရပ္ေနေသာ သူမ ျမင္သာေအာင္ ထရပ္ရင္း လက္ကို အားပါးတရ ေ၀ွ ့ယမ္းျပမိသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ဟု ထင္မိေသာ မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ အေျပာင္းအလဲကို မေတြ႕ရေပ။ အရဲစြန္႔ၿပီး ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္မႈ အေန ႏွင့္ ႀကိဳးတန္းမွာ လွမ္းထားေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ အနီရဲရဲကို သူမ ၾကည့္ေနရာဘက္သို႔ ေ၀ွ႕ယမ္းျပလိုက္သည္။ ဒါေပ မယ့္ သူမ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ မည္သို႔မွ မေျပာင္းလဲခဲ့ပါ။ မ်က္၀န္းေသမ်ားျဖင့္ ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနခဲ့ေလသည္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ သူမသည္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ နီးပါးခန္႔ဆီမွ ကားေမွာက္ျခင္းတြင္ ေခါင္းမွ အာ႐ံုေၾကာ ထိခိုက္ၿပီး မ်က္စိကြယ္ သြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကိုေက်ာ္သန္း ေျပာျပတာကို လက္မခံရက္စြာႏွင့္ပဲ သူ လက္ခံ လိုက္ရေလသည္။
ျပန္ကုလို႔ မရႏိုင္ဘူးလား ဆိုေသာ အေမးကို ကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဟူေသာ ကိုေက်ာ္သန္း အေျဖက ရင္နာ ေစျပန္သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ပင္ သူမကို သိပ္ခ်စ္ေသာ ခ်စ္သူက စြန္႔ခြာဖို႔ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း လည္း စိတ္မေကာင္းစြာ သိလိုက္ရသည္။
“သူ႔ ေကာင္ေလးက ခုဆိုရင္ တျခား တစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္ေတာ့မွာ၊ ဒါကို သူ မသိဘူး၊ သနားပါတယ္။”
သူ မၾကားရဲတာလား၊ မၾကားရက္တာလား၊ မၾကားခ်င္တာလား၊ မကြဲျပားစြာႏွင့္ပဲ သူ႔နားကို ပိတ္ထား လိုက္မိ သည္။ ကံဆိုးလိုက္တဲ့ မိန္းကေလးရယ္။ အျပစ္ ေျပာစရာ မရွိေအာင္ လွရက္လြန္းသူကိုမွ ကံၾကမၼာက ရက္စက္ခဲ့ၿပီကိုး။
သူမရဲ႕ ခ်စ္သူေနရမွာ သူဆိုရင္ေရာ …… ။ သူ႔ အေတြးတို႔ မေရရာခဲ့။ ညဘက္ ဂီတာထြက္ မတီးျဖစ္တဲ့ ရက္တို႔ ဆက္ခဲ့ၿပီ။ ဒါဟာ အဖ်ား ေပ်ာက္ၿပီးခါစမို႔ သူ ၀ရန္တာ မထြက္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း သူ႔ဘာသာ သိေနျပန္သည္။
ဘာအေၾကာင္းအရာက သူ႔စိတ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေစသလဲ သူ ကိုယ္တိုင္ သတိမထားမိ လိုက္ခင္မွာပဲ အေျခအေန တစ္ခုဟာ အေနအထား တစ္ခုမွ လမ္းေၾကာင္း ေသြဖည္သြားခဲ့ၿပီ။
ဒါဟာ သူမရဲ႕ မ်က္မျမင္ဆိုတဲ့ အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္လား။ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ၿပီးခါမွ ပ်က္သြား ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ လား။ မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္သက္လံုး လက္တြဲဖို႔ သူ႔မွာ သတၱိ မရွိတာေၾကာင့္လား။ ? လားေပါင္း မ်ားစြာႏွင့္ အေျဖ မထုတ္ႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြၾကားမွာ ကိုယ့္ လမင္းေလး ကြယ္ခဲ့ၿပီ။
x x x x x x
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမ အနားမွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနခဲ့ပါလား။ တစ္ခ်ိန္က သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူကလည္း မ်က္မျမင္ ဒုကၡိတရဲ႕ ဒဏ္္ကို တစ္သက္လံုးေတာ့ ဘယ္ ခံႏိုင္ပါ့မလဲေလ။ သူမ ကေတာ့ တရားသေဘာႏွင့္ပဲ ေျဖသိမ့္ လိုက္ပါသည္။
“ကိုယ္ နယ္ကို သြားရမွာမို႔ ဒီကို ခဏ ခဏ မေရာက္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း ႀကိဳၿပီး လာေျပာတာပါ။ ကိုယ္ ျပန္ ေရာက္တာႏွင့္ လာခဲ့ပါမယ္။ နယ္မွာ အလုပ္ အသစ္ ထပ္တိုးခ်ဲ႕မွာမို႔ ကိုယ္ သြားရမယ္။”
ခ်စ္သူရဲ႕ မုသား စကားအတြက္ မသိခ်င္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူမ ေခါင္းညိတ္ လိုက္ပါသည္။ ရန္ကုန္မွ လြဲလို႔ နယ္ မွာ လံုး၀ မေနႏိုင္တဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ အက်င့္စ႐ိုက္ကို သူမ သိထားမွန္း ခ်စ္သူ ေမ့ခဲ့ၿပီ ထင္ပါသည္။ ခ်စ္သူဟာ မၾကာခင္မွာ လက္ထပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ အိမ္သားေတြက သူမ မသိေအာင္ ဖံုးကြယ္ ထားေပမယ့္ သူမ ဘက္က မခံႏိုင္ ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕ ဖုန္းဆက္ ေျပာျပလို႔ သူမ သိၿပီးခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ အားလံုး ကို သူမ အ႐ႈံးေပး ထားလိုက္ပါၿပီ။
“ဘယ္ေန႔ သြားမွာလဲဟင္”
သူ အၾကာႀကီး ၿငိမ္သက္ သြားသည္။ ေနာက္မွ
“ဒီလ ၂၁ ရက္ေန႔”
အဲဒီေန႔ဟာ ခ်စ္သူ လက္ထပ္မယ့္ေန႔ ဆိုတာလည္း သူမက သိေနျပန္သည္။ သူမကို အားနာ၍ ေျပာမထြက္တာ ဟု ယူဆရေပမယ့္ ဒီလို အလိမ္ခံ ေနရတာကလည္း ရင္နာစရာ ေကာင္းပါသည္။ မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္ကို ဘာမဆို အလြယ္တကူ လိမ္ႏိုင္တာပဲေလ။
ေနာက္ၿပီး ဒီလ ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔။ အဲဒီေန႔ဟာ သူမရဲ႕ ၂၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ ျဖစ္မွန္း ကိုလည္း မွတ္ဥာဏ္ သိပ္ေကာင္းေသာ ခ်စ္သူ မွတ္မိ ေနပါဦးမည္။
မေနခ်င္သူကို ေနပါဦး လို႔ေတာ့ မတားေတာ့ပါ ခ်စ္သူ။ ဒီတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ အတြင္းမွာပဲ ခ်စ္သူႏွင့္ သူမရဲ႕ ေစ့စပ္ ေၾကာင္းလမ္း ဖ်က္သိမ္းျခင္းႏွင့္ လက္ထပ္ဖို႔ ကိစၥကို သူမ ဘက္မွ ဖ်က္သိမ္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းစာထဲ ပါလာေအာင္ သူမ စီစဥ္ ထားခဲ့ၿပီ။ အခ်စ္သစ္ႏွင့္ စိတ္ခ်စြာ လက္ထပ္ပါေတာ့ ခ်စ္သူ။
x x x x x x
သူမ ဘ၀က ဘယ္ေလာက္မ်ား ကံဆိုးလဲဆိုရင္ တိတ္တခိုး ၾကားေနက် ဂီတာသံေလးႏွင့္ သီခ်င္းေလးကိုေတာင္ ခံစားခြင့္ မရွိေတာ့ၿပီ။ ဂီတာ စတီးတိုင္း ေအာင္ရင္ရဲ႕ လမင္းခ်စ္သူ သီခ်င္းႏွင့္ ေန႔တိုင္း စၿပီး တီးတတ္ခဲ့တာ၊ ျဖဴေသာ ကိုယ့္ အခ်စ္မ်ားနဲ ့လို႔ တြင္တြင္ ဆိုခဲ့တဲ့ မင္း ခုေတာ့ ဘယ္သူ႕ရဲ႕ အေရာင္ျခယ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီလဲ။ သူ ေနမေကာင္းလို ့မ်ားလား ဆိုတဲ့ အေတြးႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တာ တစ္ပတ္ ေက်ာ္ေပမယ့္ ဂီတာသံ ျပန္မၾကားရဘူး။
အထီးက်န္ဆန္တဲ့ ဘ၀မွာ သူမရဲ႕ ညေတြကို ၾကည္ႏူးျခင္း သံစဥ္မ်ားႏွင့္ ရစ္ပတ္ထားတဲ့ မင္းကို တို႔ သတိရ ေနမိတာ အမွန္ပါ။ ေျခာက္လေလာက္ ေန႔တိုင္း လမင္းခ်စ္သူ သီခ်င္းကို ၾကားရတဲ့အခါ သူ ရည္ရြယ္သူဟာ ကိုယ္မ်ား လားလို႔ မထင္၀ံ့၀့ံ ထင္မိေပမယ့္ ကိုယ့္ ဘ၀ဟာ ဘာကိုမွ မျမင္ရေတာ့ မွန္းဆ လည္း အလကားပါပဲေလ။
ဒီလိုႏွင့္ သီခ်င္းသံ မၾကားရေတာ့တာ တစ္လေက်ာ္ လာခဲ့ၿပီ။ အိမ္မ်ား ေျပာင္းသြားလား၊ ခရီးမ်ား သြားေနလားနဲ ့ သူ႔ အေၾကာင္းကို သိခ်င္ေနမိသည္။ အိမ္က လူေတြကို မစံုစမ္းရဲတာေၾကာင့္ အိမ္ကို လာေန က် ကိုႀကီး သူငယ္ခ်င္း ကိုေက်ာ္သန္းကို ေမးမိသည္။
“ေရွ႕တိုက္က ဂီတာတီးၿပီး သီခ်င္း ဆိုတတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ကို သိလားဟင္” လို႔ ေမးမိေတာ့
“ဘာလုပ္ဖို႔လဲ”တဲ့
“သူ႔ သီခ်င္းမၾကားရတာ တစ္လေက်ာ္ရွိၿပီမို႔ ေမးၾကည့္တာပါ” ဆိုေတာ့
“နင္လည္း သူ႔ကို သိလား၊ သူကလည္း နင့္ အေၾကာင္းေတြ ငါ့ဆီမွာ စံုစမ္းတယ္။ နင္ မ်က္စိ ကြယ္သြားေၾကာင္း ငါေျပာေတာ့ အရမ္းကို ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသလို မ်က္ႏွာေတြ ပ်က္ေနတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ငါ ေျပာတာ မယံုဘူးေလ။ ဟိုတေလာက သူ ေနမေကာင္းလို႔ အိမ္မွာ ေနတဲ့ရက္ေတြကမွ ငါ ေျပာတာကို လက္ေတြ႕ ျမင္ၿပီး ယံုသြားတာ။ နင္တို႔ အရင္က သိလို႔လား။”
“မသိပါဘူး။ အသံေကာင္းလို႔ ေမးၾကည့္တာပါ။”
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ တူညီတဲ့ အေျဖ တစ္ခုကို ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီက သူမ ထပ္ရလိုက္တာပါပဲ။
ႏွစ္ရွည္လမ်ား ခ်စ္လာခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူကေတာင္ ဒုကၡိ တစ္ေယာက္ကို လက္မတြဲႏိုင္လို႔ ထားရစ္ခဲ့ေသးရင္ ခဏ ေလးေတြ႕ၿပီး အေပၚယံ အေရျပားတစ္ေထာက္ အလွအပကိုသာ ျမင္ဖူးၿပီး စြဲလမ္းမိသူက သူမကို မၾကင္နာႏိုင္တာ ဆန္း ေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ မေျပးေသာ္လည္း ကန္ရာရိွ ဆိုသလို မျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္ တာကို သူမ ဦးစားေပး ရမွာေပါ့ေလ။
လမင္း ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္လည္း အေမွာင္ထဲမွာ စြဲလမ္းရာမွ ေနေရာင္ေအာက္က ခ်စ္သူရဲ႕ဘ၀မွန္ကို သိရွိသြား ခ်ိန္မွာ သူမ အနားက ဖယ္ခြာခဲ့တာ တကယ္ေတာ့ သူ႔မွာ အျပစ္ မရွိပါဘူးေလ။
လမင္းကြယ္ေပ်ာက္
အလင္းေရာက္ေသာ္
ေနေရာင္ေအာက္မွာ
ခ်စ္သူကိုရွာ
မရွိေတာ့ပါ။
၂၀၀၀ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ၊ အပ်ိဳစင္ မဂၢဇင္း
0 comments:
Post a Comment