ပုဇြန္ေတြက တေန ့ကို အစာ ၅ႀကိမ္ ေကၽြးရတယ္။ မနက္ ၇နာရီ၊ မနက္ ၁၁နာရီ၊ ေန ့လယ္ ၃နာရီ၊ ညေန ၇နာရီနဲ ့ ည ၁၁ နာရီတို ့ပါ။ (အစာေကၽြးခ်ိန္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ပညာရွင္အေပၚ မူတည္ၿပီး အနည္းအက်ဥ္း ေတာ့ အေျပာင္းအလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။)
အစာ ေကၽြးခါနီး နာရီ၀က္ အလိုမွာ ပုဇြန္ေတြ ေအာက္စီဂ်င္ ရေအာင္၊ ပုဇြန္ေခ်း စတဲ့ မလိုလားအပ္တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြ အလည္မွာ စုေအာင္ဆိုၿပီး ေမာင္းထားတဲ့ Paddle Wheel ေခၚ ေရဒလက္ေတြ လိုက္ပိတ္ ရတယ္။ ၿပီးရင္ ကန္လုပ္သားေလးေတြက အစာဂိုေဒါင္ကို လာၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ေကၽြးမဲ့အစာကို လာယူၾက ရတယ္။ သူတို ့အတြက္ အစာနဲ ့ အတူ လိုအပ္တဲ့ ဗီတာမင္ေတြ၊ အာဟာရဓာတ္ ေတြ ပါေအာင္ ေဆးေတြနဲ ့ အစာကို နယ္ေပးရတယ္။ အရင္က ပုဇြန္ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ Antibiotics တို ့ ေဆး၀ါးတို ့သံုးေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ဒါေတြက သံုးမရေတာ့ဘူး။ ျပင္းထန္စြာ တားျမစ္ထားၿပီ။
သူတို ့ကို အစာ ေကၽြးၿပီး ၂နာရီေနရင္ အစာဗန္း လွန္ရတယ္။ ကန္၁ကန္မွာ အစာဗန္း ၄ဗန္း ရွိတယ္ေလ။ အစာဗန္း လွန္တယ္ဆိုတာက ပုဇြန္ေတြ အစာ စား/မစား၊ သူတို ့ရဲ့ က်န္းမာေရး ေကာင္းမေကာင္းကို စစ္ ေဆးရတာေလ။ ဒါမွသာ သူတို ့ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ ခ်က္ခ်င္းသိၿပီး ကုသႏိုင္ပါ။ အစာဗန္း မရင္းနဲ ့ လက္ေမာင္းေတြ ပိုႀကီးလာသလို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ အသားမာတက္လာတယ္။ အစာဗန္း ခ်ည္တဲ့ ႀကိဳးက ႏိုင္လြန္ႀကိဳး အႀကီးစားေတြေလ။
ပုဇြန္ေတြက အရမ္းႏုနယ္တယ္။ သူတို ့ကို ကေလးေတြ ၾကည့္သလို တစိမ့္စိမ့္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနရတာ။ တခုခု ျဖစ္ရင္လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ပိုင္ႏိုင္စြာနဲ ့ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွ အေသအေပ်ာက္နည္းတာေလ။ စစခ်င္းမွာေတာ့ ကၽြန္မတို ့ ေတြက ထိုင္းပညာရွင္ရဲ့ လက္ေအာက္မွာ ပညာသင္ရင္း လက္ေထာက္ဘ၀နဲ ့ပဲ ေနရေသးတယ္။
ကိုယ္တကယ္ စၿပီး ေမြးဖို ့ႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့မွ အခက္အခဲဆိုတာ ေတြ ့ရတာေလ။ သူတို ့ဆီမွာတံုးကေတာ့ ဒီေန ့ ထံုး ထည့္တယ္ဆို ထည့္တယ္ေပါ့။ ဒီေန ့ ေရလွယ္တယ္ဆို လွယ္တယ္ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ လွယ္တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။ ဒီေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ္တာ၀န္ယူရတဲ့ ကန္ကို ထိုင္းပညာရွင္က ဘာလုပ္ခိုင္းတယ္ ဆိုရင္ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဘာညာနဲ ့ ကန္ရဲ့ ေရတို ့၊ ပုဇြန္တို ့ကို စစ္ထားတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းရဲ့ အေျဖ ေတြနဲ ့ စပ္ဆက္ စဥ္းစားရတာေလ။
ၿပီးေတာ့မွ ကိုယ့္အယူအဆ မွန္မမွန္ကို သူနဲ ့ ျပန္ေဆြးေႏြး၊ သူလုပ္တာ ဆံုးျဖတ္တာေလးေတြ လိုက္မွတ္နဲ ့ ပညာကို ဆည္းပူးခဲ့ရတယ္။ ပုဇြန္သားေပါက္ထည့္ၿပီး ၃၅ ရက္ျပည့္ရင္ ပုဇြန္ေတြရဲ့ အေလးခ်ိန္ကို စတင္ ခ်ိန္ရၿပီ။ အစာဗန္းထဲပါလာတဲ့ ပုဇြန္ ေသးေသးေလးေတြကို မနာက်င္ေအာင္ အသာေလး ယူၿပီး ခြက္ကေလး ထဲထည့္ အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲၾကည့္ ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ပါလဲဆိုတာနဲ ့ စားၿပီး သူတို ့ရဲ့ ပွ်မ္းမွ် အေလးခ်ိန္ကို ရွာရတာ။ ၃၅ရက္ကေနၿပီး တပါတ္တစ္ခါ ခ်ိန္ရတာ ပုဇြန္ေဖာ္ ခ်ိန္အထိပါပဲ။
ပုဇြန္ကို ကန္ထဲစထည့္ခ်ိန္ကေနစၿပီး ၁ရက္လို ့ ေရတြက္ပါတယ္။ ပုဇြန္အသက္ ၁၄၀ကေန ၁၆၀ ၾကားမွာ ပုဇြန္ေဖာ္ (Harvest) ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေျဖတစ္ခု ထြက္လာပါတယ္။ ပုဇြန္တန္ခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ထြက္လဲ။ ထြက္ႏႈန္းေကာင္းလား ဆိုတာ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ရဲ့ကန္က ေဖာ္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလာဒ္ တစ္ခု ထြက္လာရင္ အရမ္းေပ်ာ္ရပါတယ္။
ပုဇြန္တန္ခ်ိန္မ်ားမ်ား ထြက္ျခင္း၊ က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ ေစ်းကြက္၀င္ ပုဇြန္ အေကာင္ႀကီးမ်ား ထြက္ရွိရင္ ကိုယ္က မ်က္ႏွာပန္း လွပါတယ္။ ဒီတရာသီစာ (1 Crop) အတြင္း ကိုယ္ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္ မႈတို ့ေၾကာင့္သာ ဒီလို ရလာဒ္ေကာင္း ထြက္တာပါ။ ကိုယ့္ရဲ့ နည္းပညာ၊ ကိုယ့္ရဲ့ အားထုတ္မႈ ညံ့ဖ်င္းခဲ့ရင္ ရလဒ္ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို ့ ပုဇြန္ေမြးသမားခ်င္း အၿမဲ ေျပာေနၾကစကားေလး ရွိပါတယ္။ ပုဇြန္ကန္တစ္ခုမွာ ေအာင္ျမင္ေသာ ရလာဒ္ ထြက္လာဖို ့ဆိုရင္ ကံေကာင္းမွ (Good Luck)၊ ကန္ေကာင္းမွ (Good Pond)၊ ဂရုစိုက္မႈေကာင္းမွ (Good Take Care) အားလံုး ျဖစ္ပါမွ ရတာလို ့ေလ။
ကိုယ့္ရဲ့ ကုသိုလ္ကံေလး ကလည္း ေကာင္းမယ္။ ကိုယ္ ေမြးျမဴရတဲ့ ကန္ကလည္း ေရအေျခအေန၊ ေျမအေျခ အေနေတြ ေကာင္း မြန္မယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈကလည္း သားေပါက္ စထည့္ခ်ိန္က ကန္ေဖာ္သည္အထိ တစိုက္မတ္မတ္ ရွိခဲ့မယ္။ ေရာဂါ ဘာဘညာလည္း ႀကီးႀကီးမားမားလည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူး စတဲ့ အေျခအေနေတြ ျပည့္စံုတယ္ ဆိုရင္လို ့ေျပာခ်င္တာပါ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ လံုး၀ ေမြးျမဴလို ့ မေကာင္းေသာ ကန္ (Bad Pond) မ်ားလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ သူ ့ရာဇ၀င္က မေကာင္းေတာ့ ဘယ္သူ ေမြးေမြး၊ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္ေသာ ပညာရွင္ ေမြးေမြး ပုဇြန္ ေကာင္း ေကာင္း မထြက္ပါဘူး။
တစ္ခါတရံမွာေတာ့ ေမြးျမဴလို ့ ဘယ္လိုပင္ ေကာင္းေသာ ကန္ပင္ ျဖစ္ေစအံုးေတာ့ ထိုသူမွာ (Good Luck) မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္လို ေမြးေမြး မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ပုဇြန္က မထြက္ပါဘူး။
ႀကံဳတုန္း ေၾကာ္ျငာ၀င္ရရင္ ကၽြန္မ လက္ေထာက္ (Assistant Technician) ဘ၀မွာ ၁ႏွစ္၊ ကိုယ္တိုင္ ပညာရွင္ (Technician) ဘ၀မွာ ၃ႏွစ္ ပုဇြန္ ေမြးတဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ပုဇြန္ ဘယ္ႏွစ္တန္ထြက္လဲလို ့ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို တခါမွ အားငယ္စြာနဲ ့ ေခါင္းငံု ့ၿပီး မေျဖခဲ့ဘူးပါဘူး။ အၿမဲတမ္း ေခါင္းေမာ့ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလး ဘယ္နွစ္တန္ ထြက္ပါတယ္လို ့ ဂုဏ္ယူစြာ ေျပာႏိုင္ခဲ့တာလည္း အမွတ္တရ တစ္ခုပါပဲလို ့ေလ။
အစာ ေကၽြးခါနီး နာရီ၀က္ အလိုမွာ ပုဇြန္ေတြ ေအာက္စီဂ်င္ ရေအာင္၊ ပုဇြန္ေခ်း စတဲ့ မလိုလားအပ္တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြ အလည္မွာ စုေအာင္ဆိုၿပီး ေမာင္းထားတဲ့ Paddle Wheel ေခၚ ေရဒလက္ေတြ လိုက္ပိတ္ ရတယ္။ ၿပီးရင္ ကန္လုပ္သားေလးေတြက အစာဂိုေဒါင္ကို လာၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ေကၽြးမဲ့အစာကို လာယူၾက ရတယ္။ သူတို ့အတြက္ အစာနဲ ့ အတူ လိုအပ္တဲ့ ဗီတာမင္ေတြ၊ အာဟာရဓာတ္ ေတြ ပါေအာင္ ေဆးေတြနဲ ့ အစာကို နယ္ေပးရတယ္။ အရင္က ပုဇြန္ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ Antibiotics တို ့ ေဆး၀ါးတို ့သံုးေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ဒါေတြက သံုးမရေတာ့ဘူး။ ျပင္းထန္စြာ တားျမစ္ထားၿပီ။
သူတို ့ကို အစာ ေကၽြးၿပီး ၂နာရီေနရင္ အစာဗန္း လွန္ရတယ္။ ကန္၁ကန္မွာ အစာဗန္း ၄ဗန္း ရွိတယ္ေလ။ အစာဗန္း လွန္တယ္ဆိုတာက ပုဇြန္ေတြ အစာ စား/မစား၊ သူတို ့ရဲ့ က်န္းမာေရး ေကာင္းမေကာင္းကို စစ္ ေဆးရတာေလ။ ဒါမွသာ သူတို ့ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္ ခ်က္ခ်င္းသိၿပီး ကုသႏိုင္ပါ။ အစာဗန္း မရင္းနဲ ့ လက္ေမာင္းေတြ ပိုႀကီးလာသလို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ အသားမာတက္လာတယ္။ အစာဗန္း ခ်ည္တဲ့ ႀကိဳးက ႏိုင္လြန္ႀကိဳး အႀကီးစားေတြေလ။
ပုဇြန္ေတြက အရမ္းႏုနယ္တယ္။ သူတို ့ကို ကေလးေတြ ၾကည့္သလို တစိမ့္စိမ့္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနရတာ။ တခုခု ျဖစ္ရင္လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ပိုင္ႏိုင္စြာနဲ ့ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွ အေသအေပ်ာက္နည္းတာေလ။ စစခ်င္းမွာေတာ့ ကၽြန္မတို ့ ေတြက ထိုင္းပညာရွင္ရဲ့ လက္ေအာက္မွာ ပညာသင္ရင္း လက္ေထာက္ဘ၀နဲ ့ပဲ ေနရေသးတယ္။
ကိုယ္တကယ္ စၿပီး ေမြးဖို ့ႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့မွ အခက္အခဲဆိုတာ ေတြ ့ရတာေလ။ သူတို ့ဆီမွာတံုးကေတာ့ ဒီေန ့ ထံုး ထည့္တယ္ဆို ထည့္တယ္ေပါ့။ ဒီေန ့ ေရလွယ္တယ္ဆို လွယ္တယ္ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ လွယ္တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။ ဒီေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ္တာ၀န္ယူရတဲ့ ကန္ကို ထိုင္းပညာရွင္က ဘာလုပ္ခိုင္းတယ္ ဆိုရင္ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဘာညာနဲ ့ ကန္ရဲ့ ေရတို ့၊ ပုဇြန္တို ့ကို စစ္ထားတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းရဲ့ အေျဖ ေတြနဲ ့ စပ္ဆက္ စဥ္းစားရတာေလ။
ၿပီးေတာ့မွ ကိုယ့္အယူအဆ မွန္မမွန္ကို သူနဲ ့ ျပန္ေဆြးေႏြး၊ သူလုပ္တာ ဆံုးျဖတ္တာေလးေတြ လိုက္မွတ္နဲ ့ ပညာကို ဆည္းပူးခဲ့ရတယ္။ ပုဇြန္သားေပါက္ထည့္ၿပီး ၃၅ ရက္ျပည့္ရင္ ပုဇြန္ေတြရဲ့ အေလးခ်ိန္ကို စတင္ ခ်ိန္ရၿပီ။ အစာဗန္းထဲပါလာတဲ့ ပုဇြန္ ေသးေသးေလးေတြကို မနာက်င္ေအာင္ အသာေလး ယူၿပီး ခြက္ကေလး ထဲထည့္ အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲၾကည့္ ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ပါလဲဆိုတာနဲ ့ စားၿပီး သူတို ့ရဲ့ ပွ်မ္းမွ် အေလးခ်ိန္ကို ရွာရတာ။ ၃၅ရက္ကေနၿပီး တပါတ္တစ္ခါ ခ်ိန္ရတာ ပုဇြန္ေဖာ္ ခ်ိန္အထိပါပဲ။
ပုဇြန္ကို ကန္ထဲစထည့္ခ်ိန္ကေနစၿပီး ၁ရက္လို ့ ေရတြက္ပါတယ္။ ပုဇြန္အသက္ ၁၄၀ကေန ၁၆၀ ၾကားမွာ ပုဇြန္ေဖာ္ (Harvest) ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေျဖတစ္ခု ထြက္လာပါတယ္။ ပုဇြန္တန္ခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ထြက္လဲ။ ထြက္ႏႈန္းေကာင္းလား ဆိုတာ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ရဲ့ကန္က ေဖာ္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလာဒ္ တစ္ခု ထြက္လာရင္ အရမ္းေပ်ာ္ရပါတယ္။
ပုဇြန္တန္ခ်ိန္မ်ားမ်ား ထြက္ျခင္း၊ က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ ေစ်းကြက္၀င္ ပုဇြန္ အေကာင္ႀကီးမ်ား ထြက္ရွိရင္ ကိုယ္က မ်က္ႏွာပန္း လွပါတယ္။ ဒီတရာသီစာ (1 Crop) အတြင္း ကိုယ္ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္ မႈတို ့ေၾကာင့္သာ ဒီလို ရလာဒ္ေကာင္း ထြက္တာပါ။ ကိုယ့္ရဲ့ နည္းပညာ၊ ကိုယ့္ရဲ့ အားထုတ္မႈ ညံ့ဖ်င္းခဲ့ရင္ ရလဒ္ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို ့ ပုဇြန္ေမြးသမားခ်င္း အၿမဲ ေျပာေနၾကစကားေလး ရွိပါတယ္။ ပုဇြန္ကန္တစ္ခုမွာ ေအာင္ျမင္ေသာ ရလာဒ္ ထြက္လာဖို ့ဆိုရင္ ကံေကာင္းမွ (Good Luck)၊ ကန္ေကာင္းမွ (Good Pond)၊ ဂရုစိုက္မႈေကာင္းမွ (Good Take Care) အားလံုး ျဖစ္ပါမွ ရတာလို ့ေလ။
ကိုယ့္ရဲ့ ကုသိုလ္ကံေလး ကလည္း ေကာင္းမယ္။ ကိုယ္ ေမြးျမဴရတဲ့ ကန္ကလည္း ေရအေျခအေန၊ ေျမအေျခ အေနေတြ ေကာင္း မြန္မယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈကလည္း သားေပါက္ စထည့္ခ်ိန္က ကန္ေဖာ္သည္အထိ တစိုက္မတ္မတ္ ရွိခဲ့မယ္။ ေရာဂါ ဘာဘညာလည္း ႀကီးႀကီးမားမားလည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူး စတဲ့ အေျခအေနေတြ ျပည့္စံုတယ္ ဆိုရင္လို ့ေျပာခ်င္တာပါ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ လံုး၀ ေမြးျမဴလို ့ မေကာင္းေသာ ကန္ (Bad Pond) မ်ားလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ သူ ့ရာဇ၀င္က မေကာင္းေတာ့ ဘယ္သူ ေမြးေမြး၊ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္ေသာ ပညာရွင္ ေမြးေမြး ပုဇြန္ ေကာင္း ေကာင္း မထြက္ပါဘူး။
တစ္ခါတရံမွာေတာ့ ေမြးျမဴလို ့ ဘယ္လိုပင္ ေကာင္းေသာ ကန္ပင္ ျဖစ္ေစအံုးေတာ့ ထိုသူမွာ (Good Luck) မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္လို ေမြးေမြး မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ပုဇြန္က မထြက္ပါဘူး။
ႀကံဳတုန္း ေၾကာ္ျငာ၀င္ရရင္ ကၽြန္မ လက္ေထာက္ (Assistant Technician) ဘ၀မွာ ၁ႏွစ္၊ ကိုယ္တိုင္ ပညာရွင္ (Technician) ဘ၀မွာ ၃ႏွစ္ ပုဇြန္ ေမြးတဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ပုဇြန္ ဘယ္ႏွစ္တန္ထြက္လဲလို ့ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို တခါမွ အားငယ္စြာနဲ ့ ေခါင္းငံု ့ၿပီး မေျဖခဲ့ဘူးပါဘူး။ အၿမဲတမ္း ေခါင္းေမာ့ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလး ဘယ္နွစ္တန္ ထြက္ပါတယ္လို ့ ဂုဏ္ယူစြာ ေျပာႏိုင္ခဲ့တာလည္း အမွတ္တရ တစ္ခုပါပဲလို ့ေလ။
0 comments:
Post a Comment