On 0 comments

ကထိန္လုပ္ခဲ့တာ ဒီႏွစ္နဲ ့ပါဆို ၂ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ပထမ တစ္ႏွစ္ကေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲက မေနာယမ ပရဟိတ ေက်ာင္းေလးမွာ စုေပါင္း ဘံုကထိန္ခင္းၾကတာပါ။ တျခားအလွဴရွင္ေတြေရာ မေနာမယ ေက်ာင္းသားေတြ ေရာ ၀ိုင္းၿပီး ခင္းၾကတဲ့ မဟာဘံုကထိန္မွာ MMG ကပါ ေရာၿပီး ခင္းတာပါ။ အဲဒီအလွဴမွာ ၾကက္ဆီထမင္းနဲ ့ တည္ခင္းဧည့္ခံခဲ့ပါတယ္။

ခု ဒုတိယတစ္ေခါက္ကေတာ့ စိတၱသုခေက်ာင္းတိုက္၊ လက္၀ဲမင္းဒင္လမ္း၊ ေမတၱာညြန္႔ရပ္ကြက္၊ တာေမြၿမိဳ ့ နယ္က ေက်ာင္းေလးမွာ ခင္းတာပါ။ MMG ရဲ့ထံုးစံအတိုင္း ၾကက္ဆီထမင္းနဲ ့ပဲေပါ့။ ဒီႏွစ္ လွဴရတာ က ပိုၿပီး ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဘာလို ့လဲဆို ေတာ့ ဒီကထိန္က MMG တစ္ခုထဲရဲ့ ႔ ကိုယ္ပိုင္ ကထိန္ ျဖစ္သလို ႏြမ္းပါးၿပီး ကထိန္မရေသးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလးကို လွဴခြင့္ရ တာမို ့ပါ။
ဒီေက်ာင္းေလးဟာလြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းျပိဳျပီး ပ်က္စီးသြားခ်ိန္ထဲကေန ယခုႏွစ္ ကၽြန္မတုိ႔ မလွဴခင္အထိ ၂ ႏွစ္စလံုးမွာ ကထိန္ မခင္းခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းေလးျဖစ္ေနလို ့ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္း ေလးဟာ နာဂစ္တံုးက ပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီး ခုမွ ေက်ာင္းကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနရတဲ့ ေဆာက္လက္စ တန္းလန္းနဲ႔ခ်ိဳ ့တဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေလးလည္း ျဖစ္ေနလို ့ပါပဲ။
ဒီႏွစ္ ကထိန္ခင္းမယ္လို ့ ရည္ရြယ္ၾကထဲက အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ ေက်ာင္းေလးကိုပဲ ရွာၿပီး လွဴရေအာင္လို ့ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခုေတာ့ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနတဲ့ ကထိန္မရတဲ့ ေက်ာင္းေလးမွာ MMG ပိုင္ ကထိန္ေလး ခင္းႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါအျပင္ ဒီေက်ာင္းေလးဟာ ပရဟိတ ေက်ာင္းေလးလည္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ေနာက္ေတာ့မွ သိခဲ့ရပါတယ္။ ပရဟိတ ေက်ာင္းေတြနဲ ့ ကၽြန္မတို ႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ တိုက္ဆိုင္တတ္ တာကို ျပန္ေျပာရင္း ထပ္ဆင့္ ၾကည္ႏူးရျပန္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကထိန္အလွဴနဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္မတို ့ျမန္မာေတြဟာ ၁၂လ ရာသီပတ္ လံုးမွာ ပြဲေတာ္ေတြ အလွဴေတြ က်င္းပေလ့ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ဟာ အျခားအလွဴေတြ လုပ္တိုင္း မွာ ကိုယ္ရဲ့ အက်ိဳးအတြက္ အတိအက်ႀကီး ေမွ်ာ္ကိုးတာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ေတာင္ အနည္းနဲ ့ အမ်ားေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့ ပါ၀င္ လွဴဒါန္းတတ္ပါတယ္။
ဥပမာ ေရလွဴရင္ ေအးခ်မ္းတယ္။ ေရအက်ိဳး ၁၀ ပါးရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ထီးလွဴရင္ အရိပ္ရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊
ဖိနပ္လွဴရင္ လိုရာခရီးကို အလြယ္တကူ ေရာက္ ေစတယ္ဆိုတာမ်ိဳး စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါတဲ့ အလွဴမ်ိဳးေပါ့။
ဒီေနရာမွာ ကထိန္အလွဴကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ ့ ကိုယ့္အက်ိဳးမပါပဲ သူမ်ားအက်ိဳးအတြက္ … အတိအက်
ေျပာရရင္ ရဟန္း သံဃာေတြကို ကထိန္ အာနိသင္အက်ိဳး ခံစားရေစဖို ့လွဴဒါန္းခ်င္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ ကိုယ့္အက်ိဳးထက္ သူ ့အက်ိဳးကို ရေစဖို ့ လွဴဒါန္းရတာမို ့ပိုၿပီး မြန္ျမတ္တယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ့ အႏႈိင္းမဲ့အလွဴဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာလည္း ကထိန္အလွဴကို အျမတ္ဆံုးလို ့ ေျပာျပထားပါ တယ္။

ကထိန္အာနိသိသင္ -၅-ပါး

ကထိန္ခင္းရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ခံစားရသည့္ ကထိန္ အက်ိဳး-၅-ပါး ရွိ္ပါတယ္။
၁။ အနာမႏၲ စာရ- ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကို မပန္ၾကားမူ၍ ၿမိဳ႕တြင္းရြာတြင္း ဆြမ္းဖိတ္ရာ အိမ္သို႔ သြားႏိုင္ ျခင္း၊

၂။ အ သမာဒါန စာရ- အဓိ႒ာန္တင္ၿပီး ေဆာင္ေသာ သကၤန္းကို မယူမူ၍ သြားႏိုင္ေနႏိုင္ျခင္း၊

၃။ ယာဝ ဒတၳစီဝရ- အလိုရွိတိုင္း သကၤန္းကို အဓိ႒ာန္ ဝိကပၸနာမျပဳမူ၍ ထားႏိုင္ျခင္း၊

၄။ ဂဏ ေဘာဇန- ထမင္းစားၾကြပါ စသည္ျဖင့္ မအပ္ေသာ ဖိတ္ျခင္းရွိေသာဆြမ္းေဘာဇဥ္ကို စားႏိုင္ျခင္း၊

မွတ္ခ်က္။ ။ပုံမွန္အရဆုိလွ်င္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိ ဆြမ္းစားပင္႔လွ်င္ “ ဒကာ+ဒကာမတုိ႔က တပည့္ေတာ္တုိ႔ အိမ္“ ဆြမ္းဘုဥ္းေပး ႂကြပါဘုရား၊ မုန္႔တီ ဆြမ္းဘုဥ္ေပး ႂကြပါဘုရား” စသည္ျဖင္႔ မိမိ ကပ္လွဴမည့္ စားဖြယ္ ေနာက္၀ယ္ “ဆြမ္း” ဟူေသာ စကားလုံးထည့္ၿပီး ပင္႔ဖိတ္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဒကာ+ဒကာမမ်ား ပင္႔ဖိတ္၍ ကပ္လွဴေသာ ဆြမ္းခဲဖြယ္မ်ားဘုဥ္းေပးေကာင္းသည္။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရားရွင္ ခြင္႔ျပဳလုိက္ေသာ ကထိန္ေၾကာင္႔ ကထိန္ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား စားဖြယ္ ေနာက္၀ယ္ “ဆြမ္း”ဟူေသာ စကားလုံးမပါဘဲ ဖိတ္မာန္၍ လွဴဒါန္းကလည္း ဘုဥ္းေပးေကာင္းသည္။

၅။ကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္းတိုက္၌ ကထိန္ခင္းၿပီးေနာက္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔အတြင္းသံဃာအား လႉေသာ သကၤန္းလ်ာပုဆိုးကိုလည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ သကၤန္းကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုေက်ာင္းတိုက္ရွိ ကထိန္ အႏု ေမာဒနာျပဳေသာ ရဟန္းတို႔သာ ရႏိုင္ျခင္း၊

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒကာ+ဒကာမမ်ားက ကထိန္ အာနိသင္ရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဤအက်ိဳး၅ပါး ခံစားရ ေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ား အက်ိဳး၅ပါး ရရွိသလုိ ဒကာ+ဒကာမမ်ားလည္း အႏၱရာယ္ကင္းစြာ ခရီးသြား ႏုိင္ျခင္း၊ အဆိပ္အေတာက္ မခံစားရျခင္း စသည့္ အက်ိဳးမ်ားရရွိႏုိင္ပါသည္။
(ကထိန္ အက်ိဳး ၅ပါးကို MMG တြင္ တင္ထားေသာ ကိုစိုင္းခြန္ေနာ္၏ “ကထိန္ဆိုသည္မွာ” ေဆာင္းပါးမွ ထုတ္ႏႈတ္ ထားပါသည္။)

ကထိန္ခင္းဖို ့ေက်ာင္းေလးကို ရွာေဖြၿပီးခ်ိန္မွာ MMG မွာ တင္ၿပီး ကထိန္ခင္းမဲ့အေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေစတနာ သဒၵါတရား နည္း၊ မ်ား မဆို ပါ၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
အလွဴရွင္ေတြဆီက ရရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြရယ္၊ အဖြဲ ့၀င္ေတြဆီက ထည့္၀င္တဲ့ အလွဴေငြေတြရယ္နဲ ႔ ကထိန္ကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စီစဥ္ခဲ့တာပါ။ လုပ္အား ႏိုင္သူက လုပ္အား၊ ေငြအားႏိုင္သူ ေငြအားနဲ ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ၀ိုင္း၀န္း ကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာ ေနတဲ့ MMG အဖြဲ ့၀င္ေတြေရာ၊ MMG မဟုတ္တဲ့ အျခား ခင္မင္ရာ Multiply အဖြဲ ့၀င္ေတြကိုပါ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လူမ်ားမ်ားနဲ ့ တက္ညီ လက္ညီ စည္ကားေစခ်င္တာပါ။ မဟုတ္ ရင္ တခါလာလည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ ႏွစ္ခါလာလည္း ဒီမ်က္ႏွာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနလို ့ ဓာတ္ပံု အရိုက္ခံရတာ ေတာင္ နဲနဲ လန္ ႔ လာပါတယ္။ ေတာ္ၾကာ ကၽြန္မတို ့ေတြခ်ည္းပဲ လုပ္ေနၾကတယ္လို ့ ေျပာမွာစိုးလို ့ပါ။
နယ္က လူေတြ မလာႏိုင္တာကို ဘာမွ မေျပာလိုေပမဲ့ ရန္ကုန္က လူေတြကိုေတာ့ လာေစခ်င္၊ ပါေစခ်င္ ပါတယ္။
တစ္ခုခု ပြဲလုပ္တိုင္း မ်က္ႏွာသစ္ေလးေတြ ေတြ ့ရမလား။လူေဟာင္းေတြထဲက ဘယ္သူမ်ား ထပ္ေရာက္ လာမလဲရယ္လို ့ ေမွ်ာ္ရတာ လည္ပင္းေတာင္ ေညာင္ေရအိုး ျဖစ္ေပါ့ရွင္။ ကၽြန္မဆို ရံုးက ကေလးမေတြကို Email address ရွိတယ္ ဆိုတာနဲ ့ Multi Account ဖြင့္ေပး MMG ထဲ၀င္ခိုင္းနဲ ့လူအင္အားေတာင့္ေအာင္ ကိုယ္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ျဖည့္တင္းေနပါတယ္။
ကၽြန္မတို ့ လူႀကီးေတြထက္စာရင္ လူငယ္ေလးေတြပါေတာ့ ပြဲလည္း ပိုစည္တာေပါ့။ လာခ်င္သူလည္း ပိုမ်ား ေအာင္လို ့ေလ။ ဒီႏွစ္မွာ မွတ္မွတ္ရရ မနွစ္ ကထိန္ပြဲၿပီးတဲ့ ညေနကတင္ ျပင္ဦးလြင္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ ့
ခရီးထြက္သြားတဲ့ ညီမငယ္ မဥၹဴတစ္ေယာက္ ကထိန္မတိုင္ခင္ေန ့မွာ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္လာတာပါပဲ။ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းအားရွိသြား ပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ မအားလပ္တဲ့သူေတြ မ်ားတဲ့ MMG အဖြဲ ့မွာဘယ္ေတာ့မွ ရံုးအလုပ္ေတြနဲ ့ မအားတဲ့ ကၽြန္မကသာလွ်င္ အအားဆံုးလိုျဖစ္ေနလို ့ ေလ။ (ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ မအားဘူးထင္ထားတာ ကိုယ့္ထက္ အလုပ္ မအားသူက မ်ားသား)
ကၽြန္မတို ့ ရံုးက တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန ့တိုင္း စတုဒီသာ ေကၽြးပါတယ္။ ႏွစ္တိုင္း လျပည့္ေန ့ဆို ကၽြန္မ တို ့ မအားပါဘူး။ ေကၽြးရင္လည္းရံုး၀န္ထမ္းေတြေရာ၊ ဧည့္သည္ေတြေရာ၊ စတုဒီသာေကၽြးတာပါ ေပါင္းရင္ လူ ၄၀၀၀စာေလာက္ ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံရတာပါ။ ဒီေတာ့ အေတာ္ ပင္ပန္းပါတယ္။
ေကၽြးေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္လုပ္ Hand Mate မ်ားကို ေကၽြးခ်င္တဲ့ ဆႏၵကလည္း MMG ကဲ့သို ့ပင္ ရွိတာ ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ခ်က္ရ ျပဳတ္ရပါတယ္။ ေကၽြးရင္လည္း အဓိကဟင္းတင္ ၄-၅ မ်ိဳးဆိုေတာ့ ျပန္ေျပာရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေမာပါတယ္။
ၾကက္သားဆီျပန္၊ ခ်ည္ရည္ဟင္းနဲ ့ငပိေက်ာ္ေလာက္သာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အပ္ၿပီး က်န္တဲ့ အခ်ိဳပြဲမွအစ ငါးေပါင္း (ကၽြန္မတို ့ေတြ ရံုးမွာ ၀ိုင္းေပါင္းၾကတဲ့ ငါးေပါင္းကတင္ ပိသာ ၈၀ေက်ာ္) ပုဇြန္ဟင္း၊ ငါးအသား လႊာေၾကာ္၊ အစိမ္းေၾကာ္တို ့အလယ္ စတုဒီသာမွာ ေ၀တဲ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္းအဆံုး ၀န္ထမ္းေတြပဲ ၀ိုင္းလုပ္ ၾကတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ MMG ကထိန္နဲ ့ ရက္တိုက္ေနတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ မအားပါဘူး။ MMG ကို အျပည့္အ၀ မကူႏိုင္သလို ၀ါဆို သဃၤန္းကပ္တံုးကလို အခ်ိဳပြဲေတာင္လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ (ကၽြန္မ မအားေၾကာင္းေျပာခ်င္တာနဲ ့ မလိုတာေတြနဲ ့ စာရွည္ကုန္ၿပီ ထင္တယ္ေနာ္) ဒီလို မအားခ်ိန္မွာ ညီမငယ္ မဥၹဴ ျပန္ေရာက္လာတာ ၀မ္းသာစရာပါ။
ကထိန္ မတိုင္ခင္စေနေန ့မွာ ပေဒသပင္ သီးဖို ့့လူေတြ စုၿပီး ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းလာခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ခဏ သြားၿပီး လွဴဖြယ္ ပစၥည္းအခ်ိဳ ့နဲ ့ အခ်ိဳပြဲအတြက္ မုန္ ့၀င္၀ယ္ၿပီး သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုသူရိန္၊ကိုနဂါးနဲ ့ ၿမိတ္သား တို ့ကို ကိုသူရိန္ဆိုင္မွာ ၀င္ေခၚၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားၾကပါတယ္။
ကိုလင္းေအာင္ျပည့္၊ ကိုေဇာ္လတ္၊ မမဥၹဴတို ့က နည္းနည္း ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္မက ေတာ့ ဒီကထိန္မွာ မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ရံုနဲ ့ အလွဴပစၥည္းက လြဲလို ့လုပ္အားဒါန မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ရဲ့ Thadardika
(သဒၶါဓိက) အဖြဲ ့၀င္ေတြနဲ ့ေစတနာဓိကအဖြဲ ့၀င္ေတြလည္း လာေရာက္ လွဴဒါန္း လုပ္အားေပးသြားၾကပါတယ္။
ကထိန္ေန ့က ကၽြန္မတို ့ မာတီက အသက္ႀကီးႀကီး လူႀကီးေလး ကိုမိုးလံုးျပည့္လွ်ံ၊ ကိုနဂါး၊ ကိုကိုညီညီ၊ မခ်ိဳ (Designer)၊ ကုိထြန္း ( Mistake 51 Area)၊ ကိုသူရိန္၊ မမဥၹဴ၊ ကိုေဇာ္လတ္၊ ကိုသစ္ကို၊ ကိုၿမိတ္သားတို ့ တက္ေရာက္ၾကသလို My Suboo Fun Club က ကိုစိုင္းေနာင္၊ MC အဖြဲ ့၀င္အခ်ိဳ ့၊ Thadadika (သဒၶါဓိက) အဖြဲ ့၀င္အခ်ိဳ ့၊ ေစတနာဓိက အဖြဲ ့၀င္အခ်ိဳ ့နဲ ့သီးသန္ ့ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံရတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္းေလး ၂ေယာက္ {ေရႊရည္မင္းသူနဲ႔ ၾကာျဖဴမင္းသူ} (ကိုသူရိန္ပိုင္ ပစၥည္းမ်ား) တို ့လည္း တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ကၽြန္မတို ့ရဲ့ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ကထိန္ကို တက္ေရာက္ခ်ီးျမွင့္ခဲ့သူမ်ား၊ လူကိုယ္တိုင္ မလာေရာက္ႏိုင္ ေသာ္လည္း အလွဴေငြ ေပးပို ့ခဲ့သူမ်ား၊ လူကိုယ္တိုင္ေသာ္၄င္း၊ ဖုန္းျဖင့္ေသာ္၄င္း၊ အြန္လိ္ုင္းမွေသာ္၄င္း ေမးျမန္း ဂရုစို္က္ခဲ့ေသာသူမ်ားႏွင့္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ အလွဴပစၥည္းမ်ားေပးပို ့ခဲ့သူမ်ားအား MMG အဖြဲ ့ ၀င္မ်ားကိုယ္စား ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းကၽြန္မ ဒီေနရာက ေျပာခ်င္ပါ တယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မ ေရးသမွ်
ခံစားခ်က္ေလးေတြကို လိုက္ပါ စီးေမ်ာ ခံစား ဖတ္ရႈေပးေနၾကသူမ်ားကိုလည္းအထူး ေက်းဇူးတင္ရွိပါ တယ္လို ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ မဟာကထိန္က ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ပြဲေလးတစ္ပြဲ ၿပီးသြား တိုင္း ကၽြန္မတို ့ ခံစားရရွိတာက ဘာနဲ ့မွ မလဲႏိုင္တဲ့ ၊ ေငြေၾကးနဲ ့ ပိုင္းျဖတ္ ၀ယ္ယူလို ့ မရတဲ့ ပီတိ ေလးေတြပါ။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ အင္အားေလး နဲ ့လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ၊ လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မွာ အကူအညီလိုေနသူေတြဆီ အေရာက္ပို ့ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေလးတစ္ခု ဖန္တီးႏိုင္တာကို အရမ္း ေက်နပ္ မိပါတယ္။
(ဥပမာ - ေႏြရာသီတံုးက ဒလလို ရန္ကုန္နဲ ့ နီးပါရက္နဲ ့ ေသာက္ေရ ခက္ခဲေနတဲ့ ေနရာေဒသမွာ ေရသြား လွဴတာမ်ိဳး၊ ေက်ာင္းဖြင့္စ ေန ့ရက္ေတြမွာ ပဲခူးတိုင္း အလိုင္နီ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ေက်ာင္းမွာ ဖတ္စာအုပ္ ေတြ၊ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေတြ သြားလွဴတာမ်ိဳး၊ ေက်ာက္တန္းက သီလရွင္ စာသင္ေက်ာင္းေလးကို စာသင္ဖို ့ ေက်ာက္သင္ပုန္း အစားထိုး White Board လဲလွယ္ေပးၿပီး လိုအပ္ေနတဲ့ စာေရးကရိယာေတြ လွဴဒါန္းတာ မ်ိဳး၊ ဂီရီမုန္တိုင္း ခံစားေနရတဲ့ သြားေရးလာေရး ခက္လို ့ လူသူ အေရာက္အေပါက္နည္းေသးတဲ့ ရခိုင္ ျပည္နယ္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ ့နဲ ့ေျမပံုၿမိဳ ့အနီးအနားက ရြာေတြဆီက ဒုကၡသည္ေတြဆီကို ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ကိုယ္တိုင္ သြားလွဴတာမ်ိဳးေပါ့)
ဒီလိုအလွဴမ်ိဳးကို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ လွဴခြင့္ရတာကိုပဲ ကၽြန္မတို ့ေက်နပ္ရပါတယ္။ ႀကံဳတံုးေျပာခ်င္တာက ေတာ့ ကၽြန္မတို ့အဖြဲ ့ရဲ့ ခံယူခ်က္လို ့ ေျပာရင္လည္း ရတဲ့ အေနအထား တစ္ခုကိုပါ။ အဖြဲ ့၀င္အားလံုးလို ့ ေတာ ့ မဆိုလိုခ်င္ပါဘူး။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ မိသားစု တစ္စုထဲက ေပါက္ဖြားလာတဲ့သူခ်င္းေတာင္ စိတ္ထား ခ်င္း မတိုက္ဆိုင္တတ္တာဆိုေတာ့ေလ။ မိသားစုေပါင္းမ်ားစြာက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကၽြန္မတို ့ေတြဟာ အရာ အားလံုးမွာစိတ္ခ်င္း၊ အျမင္ခ်င္း၊ ခံယူ ခ်က္ျခင္း မတူႏိုင္မွန္း နားလည္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို ့က တတ္ႏိုင္ရင္ မွီခိုမွဳကင္းတဲ့ ရပ္တည္ျခင္းမ်ိဳးနဲ ့ရပ္တည္ခ်င္ၾကတာပါပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြမွာ ဆႏၵ အစံု ရွိႏိုင္ေပမဲ့ ကၽြန္မတို ့Admin တဖြဲ ့လံုးကေတာ့ သေဘာထားတူၾကပါတယ္။ (ကိုသူရိန္၊ ကိုလင္းေအာင္ ျပည့္၊ ကိုအံုး၊ ကၽြန္မ စသည္တို ့ေပါ့)။ ကၽြန္မ တို ့အားလံုးဟာ လူႀကီးေတြျဖစ္ေနလို ့မ်ားလား။ အသက္ အရြယ္ကပဲ စကားေျပာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ (အားလံုးဟာ over 30 သမားေတြေလ)။
သူမ်ားရဲ့ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္(under control) မွာ မဟုတ္ပဲ လြတ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားခ်င္ၾကတာပါ။ ကိုယ္ လွဴခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိရင္၊ လွဴဖို ့ လိုတဲ့အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာရင္ ကိုယ့္ရဲ့ အဖြဲ ့၀င္ေတြ၊ နီးရာမိတ္ေဆြေတြကုိ
အေၾကာင္းၾကားၿပီး အလွဴခံတာမ်ိဳးေလာက္ကို ပဲ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကရလာတဲ့ အလွဴေငြနဲ ့ပဲ အဆင္ ေျပေအာင္ ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ လိုအပ္ရင္လည္း ကိုယ္ႏိုင္သေလာက္ အိတ္ထဲက စိုက္ထုတ္ၿပီး လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလို လုပ္ရတာမ်ိဳးကိုလည္း စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ ့လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အရမ္းႀကီးက်ယ္ၿပီး လူသိထင္ရွားတဲ့ ထင္ေပၚတဲ့ အလွဴမ်ိဳး မျဖစ္လည္း ကိစၥမရွိပါဘူး။ ရပါတယ္။ တကယ္ လိုအပ္တဲ့ေနရာကို အျပည့္အ၀ အကူအညီေပးႏိုင္ဖို ႔ ကိုပဲ ရည္ရြယ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါမွ လုပ္ငန္းအေျခအေန တင္ျပၿပီး Proposalတင္တာမ်ိဳး၊ မလိုအပ္ပဲ အလွဴေငြ ေတာင္းခံတာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
အလွဴရရွိတဲ့ ပိုက္ဆံကိုလည္း တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မေလ်ာ့ေစရပဲ သူတို ့လွဴတာထက္ ပုိၿပီးေတာ့သာ လွဴျဖစ္ ခဲ့တာပါ။ က်န္တာကေတာ့ အဖြဲ ့၀င္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈနဲ ့ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန အားစိုက္ၿပီး ေရွ ႔ဆက္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကိုယ္လွဴဒါန္းခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမ်ားရဲ့ ေထာက္ပံ့မႈ၊ သူမ်ားရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈကို မခံယူပဲ လြတ္လပ္စြာ လွဴဒါန္းခြင့္၊ လိုအပ္တဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ (အျပည့္အ၀ မဟုတ္ရင္ေတာင္ တစ္ေဒါင့္ တစ္ေနရာ က အုတ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္အေနနဲ ့) ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္ခြင့္ ရတာေလးနဲ ့တင္စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ၾကပါတယ္။
အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ အလွဴတစ္ခုၿပီးတိုင္း ရရွိလာတဲ့ ပီတိေလးေတြကို ခ်ဳိၿမိန္စြာ စားသံုးရင္း ေနာက္ တစ္ႀကိမ္ ခြန္အားေတြ အားသစ္ေတြ ေမြးျမဴ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ ေနာင္ကိုလည္း ဒီလိုခြန္အားမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚ ခ်င္ပါေသးတယ္။ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ လက္တြဲရင္း ေရွ့ဆက္ၾကပါစို ့။

ကထိန္အေၾကာင္း ေရးျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပ ရွင္းျပေပးခဲ့ေသာ ကိုသူရိန္(ကိုအလင္း ေစတမန္)ႏွင့္ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္တို ့အား ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိလွ်က္ (အမွားအယြင္းမ်ား ပါရွိခဲ့ပါလွ်င္ ကၽြန္မ၏ ခ်ိဳ ့ ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္သာျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ ေတာင္းပန္ရင္း)
00း45 am
24.11.10

0 comments:

Post a Comment