စေနမိုးက အညိွဳးႀကီးလွသည္။ ညေန ၃နာရီေလာက္ထဲက မနားတမ္း ရြာေနခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိ မရပ္တန္ ့ေသး။ ညေန ၅နာရီ… မိုးရြာသြန္းႏႈန္းက ပိုမို ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ အင္း ဒီလိုဆိုရင္ ည၈နာရီ မႏၱေလးသို ့ ထြက္ခြာမည့္ E Lite ကားကို မွီဖို ့ဆိုလွ်င္ ညေန ၆နာရီေက်ာ္ေလာက္ထဲက ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးကို သြားမွ ေတာ္ၾကာက်လိမ့္မည္။
ၿမိဳ ့ထဲမွာေရာ ေျမာက္ဥကၠလာမွာပါ ေရေတြႀကီးေနသည္ဟု သိရသည္။ ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ ့ထဲက အုပ္စုႏွင့္ ေပါင္းကာ အေ၀းေျပးကား ဂိတ္သြားမွ ျဖစ္လိမ့္မည္။ မဟုတ္ရင္ အၿမဲတမ္း စိတ္ေအး လက္ေအးႏွင့္ ေနာက္က်မွ ထြက္တတ္ေသာ ဆရာကိုလင္းေအာင္ျပည့္တို ့အဖြဲ ့ မေရာက္လာမခ်င္း အေ၀းေျပးဂိတ္မွာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲ စိတ္မေျဖာင့္ လက္မေျဖာင့္ ေနာက္ဆံတင္းရမည္။ ဒီေတာ့ သူတို ့ဆီသြားၿပီး ကားအတူစီးတာ ပိုအဆင္ေျပလိမ့္မည္။
ေမာင္ငယ္ ၿမိတ္သားက ေျမာက္ဥကၠလာမွာေနေတာ့ ကားဂိတ္ တန္းလာမွာမို ့ စိတ္ပူစရာမလိုေပ။ ညီမ ငယ္နန္း (စာေရး ဆရာမ နန္းအသခၤယာ) ကလည္း ကားဂိတ္ကို ေျပာသည့္အခ်ိန္ ေရာက္မွာ မို ့ ျပသနာ မရွိ။ စိတ္ပူရတာက အိမ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္မွာမို ့ ေနာက္က်မည္ ေျပာထားေသာ ကိုမင္းသူရိန္ႏွင့္ ၿမိဳ ့ထဲက ကိုလင္းေအာင္ျပည့္တို ့ ကိုလင္းထက္တို ့ အုပ္စု။ ကံမမွာေရေဘး သြားလွဴၾကေတာ့လည္း သူတို ့ ၂ေယာက္ ေရာက္မလာလို ့ ကၽြန္မမွာ ကားကို မထြက္ေအာင္ မနည္းေတာင္းပန္ၿပီး ေစာင့္ခိုင္းရဖူးသည့္ ဥပမာကလည္း ရွိႏွင့္သည္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ ့ထဲကိုသြား၊ အလွဴပစၥည္းေတြ စုထည့္၊ သူတို ့ကို ေလာေဆာ္ၿပီး ကားဂိတ္ထြက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီခြဲ။ မိုးက လံုး၀ကို မရပ္နားေသး။ မွာထားေသာ ကားသမားက အသိမို ့သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ မိုးအရမ္းႀကီးေနေသာ ဒီလို ညေနခင္းမ်ိဳး တြင္ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပး၀င္းကို ေတာ္ရံုကား ဒီအခ်ိန္ မလိုက္ေတာ့။
ဒီေန ့သြားျဖစ္ေသာ ခရီးစဥ္အေၾကာင္း အလွဴအေၾကာင္း ေျပာရလွ်င္ လံုး၀ အစီအစဥ္ မရွိပဲ ထထြက္တာ ဟုပင္ ေျပာရမည္ ထင္သည္။ မႏၱေလးတိုင္း ပုသိမ္ႀကီးၿမိဳ ့နယ္ မစိုးရိမ္ ေရထြက္ ပရဟိတ ဘုန္းေတာ္ႀကီး သင္ပညာေရးေက်ာင္းေလးကို ဟိုးအရင္ႏွစ္ထဲကပင္ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ဆီမွ တဆင့္ ကၽြန္မတို ့ သိခဲ့ရ သည္။
ရန္ကင္းေတာင္ေျခတြင္ ရွိကာ ေက်ာင္းေလးမွာ အေဆာက္အဦးပင္ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိရွာေပ။ ဓနိမိုး အရိပ္ေလးေအာက္မွာ ေဘးအကာပင္ မရွိပဲ စာသင္ရေသာ ေက်ာင္းသားတို ့၏ ဘ၀က သနား စရာေကာင္းလွသည္။. ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားက ၄၀ေက်ာ္ ၅၀ပင္ မရွိတတ္ေသး။
ဒီေက်ာင္းေလးကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မလိုက္လာဘူးေပမဲ့ MC အဖြဲ ့မွ မမာလာက သူတို ့ လာခ်ိန္ မွာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ဘာလိုခ်င္လဲ ေမးျမန္းၾကည့္ရာ သူတို ့ ပံုဆြဲစာအုပ္ေလးေတြ လိုခ်င္ တယ္ဟု ေျပာဖူးသည္ဆိုတာေၾကာင့္ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္တို ့ ဆီမွတဆင့္ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားအတြက္ ပံုဆြဲစာအုပ္၊ ေရာင္စံုခဲတံ၊ ခၽြန္စက္ေလးမ်ားကို အိတ္ေလးႏွင့္ ထည့္ကာ ကၽြန္မ လွဴခဲ့ဖူးသည္။
တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ဒီေက်ာင္းေလးကို ကၽြန္မတို ့ ထပ္မံသြားလွဴၾကမည္ဟုလည္း ရည္ရြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒါေပမဲ့ နီးစပ္ရာ အေရးေပၚ အေျခအေနမ်ားမွာ ၀င္ေရာက္ ကူညီရင္း ဒီေက်ာင္းေလးဘက္ကို ေျခဦးမလွည့္ႏိုင္ခဲ့။
ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီး တပတ္ေလာက္အလိုမွာ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္က သူ ့ဆီကို မစိုးရိမ္ေက်ာင္းတိုက္မွ ဆရာေတာ္ ဖုန္းဆက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ ယခုႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား ၁၅၀နီးပါးခန္ ့ ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ့္အေန ႏွင့္ စားေရး၊ ေနေရးႏွင့္ ပညာသင္ၾကားေရးအတြက္ အခက္အခဲ ရွိေသာေၾကာင့္ အလွဴရွင္မ်ား လိုအပ္လာသည္။
ေက်ာင္းေလးအတြက္ လိုအပ္ေသာ စာေရးကရိယာမ်ား၊ အလွဴေငြမ်ား လွဴဒါန္းႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး ကၽြန္မတို ့ေတြ ဓာတ္ပံုလည္း ရိုက္ရင္း၊ ေက်ာင္းအေျခအေနေလးလည္း အေသးစိတ္ေမးျမန္းၿပီး အြန္လိုင္း ျပန္တင္ကာ အလွဳဴခံေပးႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ကၽြန္မတို ့ Admin ၃ေယာက္ထဲသာ သြားမည္။
မွတ္တမ္းဓာတ္ပံု သြားရိုက္ရင္းနဲ ့ စာေရးကရိယာအခ်ိဳ ့နွင့္ ၀တၳဳေငြ စုၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ်ေလး လွဴဒါန္း ခဲ့မည္ဟု ႀကံရြယ္ခဲ့သည္။ မႏၱေလးသြားမည္ဆိုေတာ့လည္း မႏၱေလးက MMG အဖြဲ ့သားမ်ား ကို ေမ့ထားလို ့ မရေပ။
ဒါေၾကာင့္ပဲ တိုင္းရင္းေဆးဆရာႀကီး ကိုမင္းမင္းေဇာ္၊ တရားစာမ်ား အေရးအသားေကာင္းေသာ ညီမငယ္ Dimplemit အၿမဲတမ္း Guest Book မွာ ေလလာလာတက္တတ္ေသာ ကိုဇာနည္ေဌး (ေဂ့)၊ MMG ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးစုၿပီး ပုဂံဘုရားဖူးသြားရေအာင္လို ့ ေခၚတတ္တဲ့ ေမာင္ငယ္စိုးမိုး၊ မာတီမသံုး၊ MMG Member မဟုတ္ေပမဲ့ MMG အလွဴလုပ္တိုင္း လွမ္းၿပီး အလွဴေငြ ပို ့ေပးတတ္တဲ့ ကိုသစ္ကိုရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ညီမငယ္ ေအးျမသူ၊ Facebook မွတဆင့္ ခင္တာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးေပမဲ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျမတ္မြန္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ညီမငယ္ဆုျပည့္တို ့ကို ကၽြန္မတို ့ လာမဲ့အေၾကာင္းႏွင့္ ပုသိမ္ႀကီးက ဘကေက်ာင္းေလးကို သြားမဲ့ အေၾကာင္း လွမ္းေျပာေတာ့ အားလံုးက တက္တက္ၾကြၾကြနဲ ့ "လိုက္မယ္အမ၊ လွဴမယ္ အမ" ဆိုတာေၾကာင့္ အေတာ့္ကို ေက်နပ္ခဲ့ ရပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး သြားဖို ့ရက္ေရြးၾကေတာ့လည္း ကၽြန္မက လိုက္ခ်င္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မ လိုက္ႏိုင္မဲ့ ခြင့္ယူစရာ မလိုတဲ့ စေနေန ့ညသြား တနဂၤေႏြေန ့ည ျပန္ အစီအစဥ္ကို အားလံုးက ပင္ပန္းမယ္မွန္း သိၾကေပမဲ့ ကၽြန္မကို လိုက္ေစခ်င္ၾကတာေၾကာင့္ မညည္းမညဴ သေဘာတူၾကတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ အဖြဲ ့၀င္ေတြ ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒီစာမ်က္ႏွာကတဆင့္ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
ပို ့စ္သီးသန္ ့တင္ အလွဴခံတာမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ပဲ Facebook မွာ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ တင္ထားတဲ့ ပံုေလးေတြကို ျပန္ Share လုပ္ရင္း စိတ္၀င္စားရင္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္လို ့ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းေပးက်တဲ့သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ပံုေလးကို ၾကည့္ၿပီး စာေရးကရိယာေတြ လွဴဒါန္းေပးခဲ့တဲ့ အန္တီမီးမီးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
သြားမဲ့အတူတူေတာ့ ကၽြန္မတို ့ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပဲ တျခားဘယ္သူေတြ အတူလိုက္ၾကအံုးမလဲလို ့လည္း ဖုန္းဆက္ စည္းရံုးခဲ့ပါေသးတယ္။
ဟိုမမ မပါဘူးလားလို ့ အၿမဲေမးတတ္တဲ့ ဦးတိုး စိတ္ေက်နပ္ေအာင္လည္း မမခ်ိဳ လိုက္ခဲ့အံုးလို ့ ေခၚ ပါေသးတယ္။ စီးပြားေရး အလြန္ေသာင္းက်န္းေသာ ထိုမမက အလွဴေငြသာ လာပို ့သြားပါတယ္။ မရင္ေသြးဦးကလည္း လိုက္မယ္ဆိုၿပီးခါမွ လက္မွတ္ယူခါနီးမွ အလုပ္မအားေတာ့လို ့ဆိုၿပီး ကပ္ျဖဳတ္ သြားပါတယ္။ ကိုညီကလည္း လိုက္ခ်င္တယ္။ မလိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အလွဴေငြပဲ ထည့္ခဲ့ေပးပါတဲ့။
ဒီလိုနဲ ့ ဟိုဖုန္းဆက္ ဒီလွမ္း ခ်ိန္းၿပီးသကာလမွာ လိုက္ျဖစ္တာက ကိုသူရိန္၊ ကၽြန္မ၊ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္၊ လင္းထက္၊ နန္းအသခၤယာ၊ ဆင့္ဆင့္သူ၊ ၿမိတ္ႀကီး အားလံုးေပါင္း ၇ေယာက္ပါ။ စေနေန ့ မနက္မွာမွ စိုင္းခြန္ေနာ္ကလည္း လိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတာေၾကာင့္ လက္မွတ္ထပ္၀ယ္ေပမဲ့ သူကေတာ့ ကၽြန္မတို ့နဲ ့ ကားတစီးထဲ အတူ မရေတာ့ပဲ ည ၉နာရီကားပဲ ရပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့လည္း ဟိုေရာက္ရင္ ေစာင့္ မယ္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ ့အစျပန္ေကာက္ရရင္ မိုးေတြ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲရြာ၊ မိုးႀကိဳးေတြပစ္၊ လွ်ပ္စီးေတြလက္၊ ေရေတြႀကီးေနတဲ့ ညေနခင္းေလးထဲမွာ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာေနတဲ့ မိုးေတြကို အံတုရင္း ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးဂိတ္ ကို ည ၇နာရီခြဲမွာ ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္ရွိခဲ့ပါ တယ္။ မိုးေတြၾကားမွာပဲ အထုတ္ေတြတင္ အျပန္လက္မွတ္ တခါထဲ ျဖတ္ရင္း ည ၈နာရီမွာ တက္ၾကြေနေသာ ကၽြန္မတို ့အဖြဲ ့ ဟာ အလြန္ခ်မ္းလွေသာ E Lite ကားႀကီးျဖင့္ မႏၱေလးၿမိဳ ့သို ့ စတင္ထြက္ခြာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
0 comments:
Post a Comment