On 0 comments

မႏၱေလးက ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့ မိသားစု ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး က်ိဳက္ထီးရိုး သြားလည္သည္အထိ ကၽြန္မတို ့ စာအုပ္က အၿပီးမသတ္ ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္မတို ့ ၃ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ ့မွာ စာမူအၾကမ္းေတြရယ္နဲ ့ ရႈပ္ယွက္ ခတ္ေနတံုး၊ စာရြက္ပံုၾကားမွာ ျမဳပ္လို ့ေကာင္းတံုးပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာရွိတာက Printer အခက္အခဲပါပဲ။ ရိုက္ၿပီးသား စာမူေတြကို ကိုလင္းေအာင္ျပည့္က Layout ခ်၊ ဒီဇိုင္းထည့္၊ ပံုေတြထည့္ၿပီး ျပန္ထုတ္ခ်ိန္မွာ အိမ္မွာ Laser Printer မရွိေတာ့ ဆိုင္ေျပးထုတ္ရပါ တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္သြားထုတ္မိတဲ့ဆိုင္မွာ ကိုယ္ရိုက္ထားတဲ့ Font မရွ္ိရင္ Error တက္တဲ့ ျပသနာကို လည္း ေတာ္ေတာ္ႀကံဳရပါတယ္။ ညဘက္မွ ညနက္မွဆိုေတာ့ ေရြးစရာ ဆိုင္ကလည္း သိပ္မမ်ားဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အိမ္ျပန္လာျပင္လိုက္ ေနာက္တစ္ဆိုင္ ျပန္ေျပးလိုက္နဲ ့ လံုးလည္လိုက္ၿပီး အေတာ္ဒုကၡမ်ားခဲ့ပါတယ္။

ခက္တာက ကၽြန္မတို ့ ၃ေယာက္ေပါင္းလို ့မွ Laser Printer ေလး တစ္လံုေးတာင္ မပိုင္ဆိုင္တာပါ။ (ၾကြားသလိုျဖစ္သြားၿပီ)။ Ink Jet Printer ေတြပဲရွိတာမို ့ အလုပ္က တြင္သင့္သေလာက္ မတြင္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ ့ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အလုပ္လုပ္ဖို ့ သိပ္မက်န္ေတာ့တဲ့ ေန ့ရက္ေတြရယ္၊ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့အခ်ိန္ေတြ ရယ္၊ ေနာက္ၿပီး ကိုၾကည္ႏိုင္တုိ ့လာခ်ိန္မွာေတာ့ စာအုပ္က ၿပီးေနမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာရယ္ (ေလွ်ာက္ သြားလို ့ရေအာင္ေလ) အားလံုးေပါင္းၿပီး Laser Printer ၁လံုးကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ၀ယ္လိုက္ရပါေတာ့ တယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ လုပ္ငန္းက အဆင္ေခ်ာေတာ့တာကိုး။ 

ကၽြန္မတို ့ ၃ေယာက္ထဲနဲ ့ ေန ့မနား၊ ညမနား စာအုပ္.............စာအုပ္နဲ ့ ဖိစီးေနတဲ့ ေသာကအပူထဲကို ကူညီမဲ့သူ ၂ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာျမဳငွက္နဲ ့ မာတီ တည္ေထာင္စဥ္က ရွိခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အားလံုးရဲ့ ျမင္ကြင္းကေန ကြယ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ လင္းထက္တို ့ပါ။

သူတို ့က ၁ရြက္ခ်င္း စာစီလိုက္၊ ၁ပုဒ္ခ်င္း ဒီဇိုင္းဆြဲလိုက္ ၁ရြက္ခ်င္း Print ထုတ္ၿပီး Film ဆိုင္ကို ၁ရြက္ခ်င္း ေျပးအပ္ေနရတဲ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ရဲ့ ဒုကၡေတြကို ကူညီေပးသူေတြပါ။ မိုးလင္းေပါက္ဖြင့္တဲ့ ဖလင္ဆိုင္ကို ၁ရြက္ရ ၁ရြက္ ေျပးထုတ္ေျပးခဲ့ၾကတာပါ။

ဒီလိုနဲ ့ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ မႏၱေလးသား အကိုႀကီး ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့မိသားစု က်ိဳက္ထီးရိုးခရီးစဥ္ ၿပီးဆံုးလို ့ ရန္ကုန္ေျမကို ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သူတို ့ကို ကၽြန္မတို ့နဲ ့ နီးနီးနားနား သြားလို ့လာလို ့လြယ္ ရေအာင္ Asia Plaza Hotel မွာ ထားလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့အကို မန္းေလးသားႀကီးကလည္း အားကိုးရရွာပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့နဲ ့အတူ တစ္လမ္း၀င္ တစ္လမ္းထြက္၊ စကၠဴထုတ္ေတြထမ္းရင္း ပံုႏွိပ္စက္ေတြ၊ မ်က္ႏွာဖံုး ပလစ္စတစ္ေလာင္းတဲ့ေနရာေတြ၊ စာအုပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ေတြကို အတူလိုက္သူပါ။

ကၽြန္မတို ့နဲ ့လည္း အတူသြားခ်င္၊ မိုးလင္းေပါက္ စကားထိုင္ေျပာခ်င္ ကူလုပ္ခ်င္သလို အမနဲ ့သမီးကို ဟိုတယ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး ထြက္လာရတာကိုလည္း စိတ္မေျဖာင့္သူရယ္ေလ။ ပထမဦးဆံုး ဟိုတယ္မွာ တည္းတဲ့ေန ့မွာပဲ အမက ေၾကာက္ၿပီး တညလံုး မအိပ္ပဲ ကိုမင္းမင္းေဇာ္ ျပန္တဲ့ ည၁၂နာရီေက်ာ္ အခ်ိန္ထိ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ဆုိတာေၾကာင့္ ေနာက္ေန ့မွာ သူ ့ကို ေစာေစာျပန္ဖို ့ ၀ိုင္းၿပီး တိုက္တြန္းရပါတယ္။

၁၄ရက္ေန ့မွာေတာ့ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ မင္းသားႀကီးမ်ား လပြတၱာအဖြဲ ့သားေတြ လာၾကပါၿပီ။ သူတို ့လာရင္ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္အိမ္မွာ တည္းမွာပဲလို ့ ေသခ်ာေပါက္ေတြးျပီး ေခါင္းအံုးေတြ ေစာင္ေတြေတာင္ ထပ္ ၀ယ္ထားၾကပါေသးတယ္။

သူတို ့က ပုသိမ္ကေနတဆင့္ ရန္ကုန္ကို ၁၄ရက္ေန ့ညေနပိုင္းမွာ ကားနဲ ့ လာၾကမွာပါ။ ကိုၾကည္ႏိုင္တို ့ နဲ ့အတူ ကၽြန္မတို ့ ေလးစားရတဲ့ ဆရာၿငိမ္းပါ ပါလာမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ၀မ္းသာရပါတယ္။ ကိုသတိုး၊ မိုးျမင့္တုိ ့နဲ ့အတူ ဇင္မင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ မပါလာပါဘူး။ ကၽြန္မကလည္း ကိုယ္သြားတံုးက ေတြ ့ခဲ့တဲ့ သူေတြကို အကုန္ ပါလာေစခ်င္တာေလ။ 

သူတို ့ကို ကိုရီးက သူ ့ကားနဲ ့ ဒဂံုဧရာ ကားဂိတ္မွာ သြားႀကိိဳေပးတာပါ။ ကိုသူရိန္၊ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္၊ ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့က အိမ္မွာေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ရံုးဆင္းမွ သူတို ့ဆီ သြားမွာပါ။

တကယ္တမ္း ကိုၾကည္ႏိုင္တို ့ေတြ အေ၀းေျပးဂိတ္ကေန ထြက္လာေတာ့ ည ၇နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ ကိုရီးရဲ့ ဖုန္းနဲ ့ ကၽြန္မဆီ ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ ဒီညေတာ့ ကိုရီးက သူတို ့ကို  အပိုင္သိမ္းသြားၿပီမို ့ မနက္ျဖန္မွ လာေတာ့မယ္လို ့ ေျပာပါတယ္။

ကၽြန္မက မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ၃၉လမ္းမွာ အားလံုး အကိုတုိ ့ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။ မလာလို ့ ဘယ္ျဖစ္ မလဲ။ ေနာက္ၿပီး အကိုတို ့က ဒီည ၿမိဳ ့ထဲမွာ အိပ္မွာ မဟုတ္ဘူးလား။ တညလံုး စကားထိုင္ေျပာ ၾကမယ္ေလလို ့ ေမးလိုက္တဲ့အခါ.........................

0 comments:

Post a Comment