ဂီတပြဲမွာ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ ၂ေယာက္လည္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို ့က MMG
အတြက္ ပထမဆံုး မဂၤလာပြဲေလးကို ျဖစ္ေျမာက္ေစခဲ့သူ၊ ေနာက္ၿပီး New Generation
MMG ေလးကို ဖန္ဆင္းေမြးဖြားမဲ့ ၿမိတ္ႀကီးနဲ ့ ခ်ိဳခိုင္တို ့ စံုတြဲပါပဲ။
သူတို ့လည္း ဗိုက္ကေလးပိုက္ၿပီး ဂီတပြဲ လာၾကည့္သြားပါတယ္။
ဂီတပြဲေလး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာ လူေတြက ေတာ္ေတာ္ကို အားျပတ္သြားပါတယ္။ ပြဲအတြက္ စိတ္ပင္ပန္း ခဲ့ရတာေတြ မ်ားတာကိုး။ ဒါေပမဲ့လည္း ကၽြန္မတို ့ မနားႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ေန ့က စၿပီး MMG ၂ႏွစ္ျပည့္ စာအုပ္ အတြက္ စိုင္းျပင္းရၿပီေလ။ စာမူေတြ ရထားတာကလြဲလို ့ ဘာမွ မစႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေနာက္ေန ့ကစလို ့ ကြန္ပ်ဴတာ စာစီတဲ့ ဆိုင္ကိုအပ္၊ စာအုပ္မွာ ဘာေတြထည့္မလဲ တိုင္ပင္နဲ ့ ၂ႏွစ္ျပည့္ပြဲမတိုင္ခင္ ကၽြန္မတို ့ ညတိုင္းေတြ ့မွ ရမယ္လို ့ ေျပာထားပါတယ္။
အားတဲ့သူေတြ ႏိုင္သေလာက္ လာကူေပးၾကပါလို ့လည္း ေခၚထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း တကယ္တမ္း မွာေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္အလုပ္နဲ ့ကိုယ္မို ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ဆီကို ကၽြန္မနဲ ့ ကိုသူရိန္ပဲ ညတိုင္း ဒိုင္ခံေရာက္ပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုအုန္းက မလာႏိုင္ပါဘူး။ သူ အဲဒီအခ်ိန္က ကားအက္စီးဒင့္ကိစၥနဲ ့ အရိုက္ခံရၿပီး ေဆးရံုတက္ေနရတယ္ ဆိုတာကို ေနာက္မွ ျပန္သိခဲ့ရတာပါ။)
ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ကေတာ့ စာအုပ္နဲ ့ ပတ္သက္ရင္ အပင္ပန္းဆံုးပါပဲ။ ရိုက္ထားသမွ် စာမူေတြကို Layout ခ် ဒီဇိုင္းဆြဲ လိုအပ္တဲ့ပံုေတြရွာနဲ ့ ဒိုင္ခံ ပင္ပန္းတာပါ။ ကၽြန္မတို ့ကေတာ့ စာလံုးေပါင္း ၀ိုင္း စစ္ေပး၊ ဒါေကာင္းတယ္ ဟိုဟာ မေကာင္းဘူးလို ့ ၀င္ေဆြးေႏြးေပးရံု၊ သူခိုင္းထားတာေလးေတြ လုိက္ လုပ္ေပး၊ အေဖာ္ရေအာင္ ထိုင္ေစာင့္ေပးရံုသာ ရွိခဲ့တာပါ။ သူကေတာ့ ၂ႏွစ္ျပည့္ စာအုပ္လုပ္ရင္း သူရဲ့ ညေတြကို ကြန္ပ်ဴတာေရွ ့က ကုလားထိုင္ေလးေပၚမွာ ကုန္ဆံုးေစခဲ့တာပါ။
ေနာက္ၿပီး ၁ႏွစ္ျပည့္ကေန ၂ႏွစ္ျပည့္ၾကား လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ဒါေတြ အားလံုးကို ကၽြန္မက တာ၀န္ယူရွာေပးခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ MMG နဲ ့ ပတ္သက္သမွ် ထည့္ထားတဲ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ရဲ့ Hard Disk က တိုက္ဆိုင္စြာ ပ်က္ေနတဲ့အခါ.....ပံုရဖို ့ အခ်ိန္ထပ္ေပးရျပန္ပါ တယ္။
ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္တဲ့ပံုေတြကို ကၽြန္မ ဖုန္းနဲ ့ Download ဆြဲ၊ စာသားေတြကို ျပန္ရွာနဲ ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူ ခဲ့ပါတယ္။ ညဘက္ေတြဆို ၁၁နာရီ ၁၂နာရီမွ အိမ္ျပန္ရသည္အထိ ၀ိုင္းလုပ္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရက္ေတြမွာေတာ့ မဂၢဇင္း မၿပီးမခ်င္း အိမ္မျပန္ႏိုင္ပဲ သူတို ့နဲ ့ ညလံုးေပါက္ မိုးလင္းသည္အထိ ကြန္ပ်ဴ တာေရွ ့မွာ အတူ၀ိုင္းထိုင္ေပးခဲ့ရတဲ့ေန ့ေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို ့ကို ကုညီမဲ့သူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူကေတာ့ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲကေန တဆင့္ MMG ကို မာတီကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေမာင္ငယ္လင္းထက္ပါ။ သူကလည္း ေနာက္ပိုင္း ေန ့ ရက္ေတြမွာ ကၽြန္မတို ့နဲ ့အတူ တသားတည္း စီး၀င္လို ့ အေဆာင္ေတာင္ ျပန္မအိပ္ရရွာပါဘူး။
ကၽြန္မတို ့ ေနာက္ထပ္ ရင္ခုန္ရတာတစ္ခုက ကၽြန္မတို ့ဆီကို နယ္ကေန တကူးတက ေရာက္လာၾကမဲ့ ဆရာၿငိမ္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ လပြတၱာအုပ္စုရယ္၊ MMG ကို လာခ်င္လြန္းလို ့ မိန္းမနဲ ့ သမီးကို က်ိဳက္ထီးရိုး ဘုရားဖူးပို ့မယ္ဆိုၿပီး စည္းရံုးထားတဲ့ မႏၱေလးသားႀကီး ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့ မိသားစု လာၾကမွာကိုပါ။ သူတို ့ဟာ MMG ကို ခ်စ္လို ့၊ ကၽြန္မတို ့ကို ခင္မင္လို ့ အေ၀းႀကီးကေန တကူးတက လာၾကမွာ။ သူတို ့ အေပၚ ဧည့္၀တ္မေက်မွာကိုလည္းစိုးမိပါတယ္။
ဆရာၿငိမ္းတို ့၊ ကိုသတိုးတို ့၊ ကိုၾကည္ႏိုင္တို ့၊ မိုးျမင့္တို ့လပြတၱာသားေတြကဆို နာဂစ္ကဗ်ာ ဆုေပးပြဲအတြက္ ကၽြန္မတို ့သူတို ့ဆီ ေရာက္ခ်ိန္ကဆို တာ၀န္ေက်တာထက္ ပိုလြန္းတာမို ့ အရမ္းကို အားနာခဲ့ရပါတယ္။ ဇင္မင္းကေျပာပါတယ္။
"အမတို ့ ဒီေရာက္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ရႈးလိုရင္ေတာင္ အိတ္ဖြင့္ယူစရာ မလိုရေအာင္ ဂရုစိုက္ရမယ္ လို ့ ေျပာထားၾကၿပီးသား"တဲ့ေလ။ သူ ့စကားအတြက္ မ်က္ရည္လည္ေအာင္ အားနာ ေက်းဇူးတင္ သြားမိတာလည္း အမွန္ပါ။ ကၽြန္မတို ့ဘက္ကေတာ့ အဲေလာက္ တာ၀န္ျပန္မေက်ႏိုင္ခဲ့တာမို ့ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာတို ့ေရ။
မန္းေလးသားႀကီး ကိုမင္းမင္းေဇာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္က ရႏ္ကုန္ မလာတာၾကာၿပီေနာ္။ အမတို ့ မ်က္နွာနဲ ့ လာရမွာ။ ရန္ကုန္မွာ အသိမရွိဘူးလို ့ တဖြဖြေျပာတတ္သူ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ခ်အကို လာခဲ့ပါ အားလံုးအဆင္ေျပေစရမယ္လို ့ ကတိေပးထားတာ။
သူတို ့ က်ိဳက္ထီးရီုးကို ၂ႏွစ္ျပည့္ပြဲမတိုင္ခင္ သြားခ်င္တာလည္း အဆင္သင့္ လက္မွတ္၀ယ္ စီစဥ္ေပးထား ပါတယ္။ တကယ္က စာအုပ္ကို ေစာေစာ ၿပိးခ်င္တာ။ ဒါမွ ဧည့္သည္ေတြလာခ်ိန္မွာ ကို္ယ္က အျပည့္ ဧည့္ခံႏိုင္မွာေလ။
ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့က အားလံုးထက္ေစာၿပီး 10.10.11 ေန ့မွာ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ေစာေနတဲ့ အကိုႀကီးက ေန ့ရထားနဲ ့ ညရထား မွား၀ယ္မိတယ္လို ့ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ ဒါနဲ ့ စိတ္မပူ နဲ ့ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ လာႀကိဳမယ္လို ့ ေျပာထားပါတယ္။ အဲ ..... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတို ့ရဲ့ မနက္ ရထား က ေန ့ခင္းမွ ထြက္လာျဖစ္တဲ့အခါ..........
ဂီတပြဲေလး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာ လူေတြက ေတာ္ေတာ္ကို အားျပတ္သြားပါတယ္။ ပြဲအတြက္ စိတ္ပင္ပန္း ခဲ့ရတာေတြ မ်ားတာကိုး။ ဒါေပမဲ့လည္း ကၽြန္မတို ့ မနားႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ေန ့က စၿပီး MMG ၂ႏွစ္ျပည့္ စာအုပ္ အတြက္ စိုင္းျပင္းရၿပီေလ။ စာမူေတြ ရထားတာကလြဲလို ့ ဘာမွ မစႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေနာက္ေန ့ကစလို ့ ကြန္ပ်ဴတာ စာစီတဲ့ ဆိုင္ကိုအပ္၊ စာအုပ္မွာ ဘာေတြထည့္မလဲ တိုင္ပင္နဲ ့ ၂ႏွစ္ျပည့္ပြဲမတိုင္ခင္ ကၽြန္မတို ့ ညတိုင္းေတြ ့မွ ရမယ္လို ့ ေျပာထားပါတယ္။
အားတဲ့သူေတြ ႏိုင္သေလာက္ လာကူေပးၾကပါလို ့လည္း ေခၚထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း တကယ္တမ္း မွာေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္အလုပ္နဲ ့ကိုယ္မို ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ဆီကို ကၽြန္မနဲ ့ ကိုသူရိန္ပဲ ညတိုင္း ဒိုင္ခံေရာက္ပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုအုန္းက မလာႏိုင္ပါဘူး။ သူ အဲဒီအခ်ိန္က ကားအက္စီးဒင့္ကိစၥနဲ ့ အရိုက္ခံရၿပီး ေဆးရံုတက္ေနရတယ္ ဆိုတာကို ေနာက္မွ ျပန္သိခဲ့ရတာပါ။)
ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ကေတာ့ စာအုပ္နဲ ့ ပတ္သက္ရင္ အပင္ပန္းဆံုးပါပဲ။ ရိုက္ထားသမွ် စာမူေတြကို Layout ခ် ဒီဇိုင္းဆြဲ လိုအပ္တဲ့ပံုေတြရွာနဲ ့ ဒိုင္ခံ ပင္ပန္းတာပါ။ ကၽြန္မတို ့ကေတာ့ စာလံုးေပါင္း ၀ိုင္း စစ္ေပး၊ ဒါေကာင္းတယ္ ဟိုဟာ မေကာင္းဘူးလို ့ ၀င္ေဆြးေႏြးေပးရံု၊ သူခိုင္းထားတာေလးေတြ လုိက္ လုပ္ေပး၊ အေဖာ္ရေအာင္ ထိုင္ေစာင့္ေပးရံုသာ ရွိခဲ့တာပါ။ သူကေတာ့ ၂ႏွစ္ျပည့္ စာအုပ္လုပ္ရင္း သူရဲ့ ညေတြကို ကြန္ပ်ဴတာေရွ ့က ကုလားထိုင္ေလးေပၚမွာ ကုန္ဆံုးေစခဲ့တာပါ။
ေနာက္ၿပီး ၁ႏွစ္ျပည့္ကေန ၂ႏွစ္ျပည့္ၾကား လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ဒါေတြ အားလံုးကို ကၽြန္မက တာ၀န္ယူရွာေပးခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ MMG နဲ ့ ပတ္သက္သမွ် ထည့္ထားတဲ့ ကိုလင္းေအာင္ျပည့္ရဲ့ Hard Disk က တိုက္ဆိုင္စြာ ပ်က္ေနတဲ့အခါ.....ပံုရဖို ့ အခ်ိန္ထပ္ေပးရျပန္ပါ တယ္။
ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္တဲ့ပံုေတြကို ကၽြန္မ ဖုန္းနဲ ့ Download ဆြဲ၊ စာသားေတြကို ျပန္ရွာနဲ ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူ ခဲ့ပါတယ္။ ညဘက္ေတြဆို ၁၁နာရီ ၁၂နာရီမွ အိမ္ျပန္ရသည္အထိ ၀ိုင္းလုပ္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရက္ေတြမွာေတာ့ မဂၢဇင္း မၿပီးမခ်င္း အိမ္မျပန္ႏိုင္ပဲ သူတို ့နဲ ့ ညလံုးေပါက္ မိုးလင္းသည္အထိ ကြန္ပ်ဴ တာေရွ ့မွာ အတူ၀ိုင္းထိုင္ေပးခဲ့ရတဲ့ေန ့ေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို ့ကို ကုညီမဲ့သူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူကေတာ့ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲကေန တဆင့္ MMG ကို မာတီကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေမာင္ငယ္လင္းထက္ပါ။ သူကလည္း ေနာက္ပိုင္း ေန ့ ရက္ေတြမွာ ကၽြန္မတို ့နဲ ့အတူ တသားတည္း စီး၀င္လို ့ အေဆာင္ေတာင္ ျပန္မအိပ္ရရွာပါဘူး။
ကၽြန္မတို ့ ေနာက္ထပ္ ရင္ခုန္ရတာတစ္ခုက ကၽြန္မတို ့ဆီကို နယ္ကေန တကူးတက ေရာက္လာၾကမဲ့ ဆရာၿငိမ္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ လပြတၱာအုပ္စုရယ္၊ MMG ကို လာခ်င္လြန္းလို ့ မိန္းမနဲ ့ သမီးကို က်ိဳက္ထီးရိုး ဘုရားဖူးပို ့မယ္ဆိုၿပီး စည္းရံုးထားတဲ့ မႏၱေလးသားႀကီး ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့ မိသားစု လာၾကမွာကိုပါ။ သူတို ့ဟာ MMG ကို ခ်စ္လို ့၊ ကၽြန္မတို ့ကို ခင္မင္လို ့ အေ၀းႀကီးကေန တကူးတက လာၾကမွာ။ သူတို ့ အေပၚ ဧည့္၀တ္မေက်မွာကိုလည္းစိုးမိပါတယ္။
ဆရာၿငိမ္းတို ့၊ ကိုသတိုးတို ့၊ ကိုၾကည္ႏိုင္တို ့၊ မိုးျမင့္တို ့လပြတၱာသားေတြကဆို နာဂစ္ကဗ်ာ ဆုေပးပြဲအတြက္ ကၽြန္မတို ့သူတို ့ဆီ ေရာက္ခ်ိန္ကဆို တာ၀န္ေက်တာထက္ ပိုလြန္းတာမို ့ အရမ္းကို အားနာခဲ့ရပါတယ္။ ဇင္မင္းကေျပာပါတယ္။
"အမတို ့ ဒီေရာက္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ရႈးလိုရင္ေတာင္ အိတ္ဖြင့္ယူစရာ မလိုရေအာင္ ဂရုစိုက္ရမယ္ လို ့ ေျပာထားၾကၿပီးသား"တဲ့ေလ။ သူ ့စကားအတြက္ မ်က္ရည္လည္ေအာင္ အားနာ ေက်းဇူးတင္ သြားမိတာလည္း အမွန္ပါ။ ကၽြန္မတို ့ဘက္ကေတာ့ အဲေလာက္ တာ၀န္ျပန္မေက်ႏိုင္ခဲ့တာမို ့ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာတို ့ေရ။
မန္းေလးသားႀကီး ကိုမင္းမင္းေဇာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္က ရႏ္ကုန္ မလာတာၾကာၿပီေနာ္။ အမတို ့ မ်က္နွာနဲ ့ လာရမွာ။ ရန္ကုန္မွာ အသိမရွိဘူးလို ့ တဖြဖြေျပာတတ္သူ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ခ်အကို လာခဲ့ပါ အားလံုးအဆင္ေျပေစရမယ္လို ့ ကတိေပးထားတာ။
သူတို ့ က်ိဳက္ထီးရီုးကို ၂ႏွစ္ျပည့္ပြဲမတိုင္ခင္ သြားခ်င္တာလည္း အဆင္သင့္ လက္မွတ္၀ယ္ စီစဥ္ေပးထား ပါတယ္။ တကယ္က စာအုပ္ကို ေစာေစာ ၿပိးခ်င္တာ။ ဒါမွ ဧည့္သည္ေတြလာခ်ိန္မွာ ကို္ယ္က အျပည့္ ဧည့္ခံႏိုင္မွာေလ။
ကိုမင္းမင္းေဇာ္တို ့က အားလံုးထက္ေစာၿပီး 10.10.11 ေန ့မွာ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ေစာေနတဲ့ အကိုႀကီးက ေန ့ရထားနဲ ့ ညရထား မွား၀ယ္မိတယ္လို ့ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ ဒါနဲ ့ စိတ္မပူ နဲ ့ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ လာႀကိဳမယ္လို ့ ေျပာထားပါတယ္။ အဲ ..... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတို ့ရဲ့ မနက္ ရထား က ေန ့ခင္းမွ ထြက္လာျဖစ္တဲ့အခါ..........
0 comments:
Post a Comment